Ένας τόπος με τεράστιες δυνατότητες που όμως έμειναν αναξιοποίητες από όσους διαχειρίστηκαν τις τύχες του. Η διαπλοκή της οικονομικής με την πολιτική εξουσία, όλα τα προηγούμενα χρόνια, σπατάλησε σχεδόν όλες τις δημόσιες επενδύσεις, όλα τα ευρωπαϊκά κονδύλια, όλους τους αναπτυξιακούς πόρους που δικαιούμαστε ως λαός, αφήνοντας εν τέλει πίσω, ελάχιστες στοιχειώδεις αναπτυξιακές υποδομές που δεν μπορούν να καλύψουν τις ανάγκες.
Όλοι αντιλαμβανόμαστε την σπουδαιότητα δημιουργίας ενός σύγχρονου και ασφαλούς οδικού δικτύου και σε αυτήν την κατεύθυνση διεκδικείται από όλους μας η υλοποίηση του πολύπαθου σχεδίου της Ιόνιας Οδού, ο δυτικός οδικός άξονας που θα ξεκινήσει από την Καλαμάτα και θα φτάσει μέχρι τα ελληνοαλβανικά σύνορα, με μήκος περίπου τα 462 χιλιόμετρα, από τα οποία τα 262 διέρχονται από το Αντίρριο μέχρι την Κακαβιά ενισχύοντας το πρωτεύον οδικό δίκτυο και καθιστώντας το νομό μας βασική αρτηρία σύνδεσης της Δυτικής και Στερεάς Ελλάδας με την Εγνατία οδό.
Ωστόσο αποτελεί επιτακτική ανάγκη για την περιοχή μας παράλληλα με την Ιόνια οδό να υλοποιηθούν και οι απαραίτητες οριζόντιες (Πλατυγιάλι – Αγρίνιο – Καρπενήσι – Λαμία) και κάθετες συνδέσεις (κόμβος Αντιρρίου μέσω παράκαμψης Ναυπάκτου – Κάτω Μακρυνού – Θέρμο – Προυσος αλλά και η σύνδεση με την Παραϊόνια . Ισάξια ο κάθετος Δυτικός Σιδηροδρομικός Άξονας Αντίρριο – Ηγουμενίτσα ως έργο εθνικής προτεραιότητας, μαζί με τον βόρειο άξονα, θα συνδέεται άρρηκτα με την χάραξη της Σιδηροδρομικής Εγνατίας, ενώνοντας σημαντικά λιμάνια- εμπορικές πύλες της Δυτικής Ελλάδας στην Ευρώπη, με μέσο σταθερής τροχιάς. Ένα έργο πνοής κυρίως για την Δυτική Στερεά.
Εστιάζοντας λοιπόν για λίγο στα μέσα σταθερής τροχιάς, μια από τις πιο σύγχρονες μορφές συγκοινωνίας για κάθε ευνομούμενο, αναπτυγμένο, σύγχρονο, Ευρωπαϊκό κράτος, καμία αντίρρηση δεν μπορεί να υπάρξει ως προς την αναγκαιότητα αυτής της επένδυσης καθώς δεν μπορούμε να παραβλέψουμε πως καθημερινά από την Αιτ/νία διέρχεται ένας τεράστιος όγκος οχημάτων αφού ο νομός μας ενώνει 8 νομούς, συνδέοντας την Πελοπόννησο με την υπόλοιπη Ελλάδα (Αιτωλοακαρνανία –Καρπενήσι – Λευκάδα – Πρέβεζα – Άρτα –Θεσπρωτία – Γιάννενα– Κέρκυρα ) αλλά και τα Βαλκάνια με τη Βόρεια Ελλάδα μέσω της Εγνατίας Οδού.
Θα καθιστούσαμε με αυτόν τον τρόπο το Αγρίνιο ένα σύγχρονο διαμετακομιστικό κέντρο προκειμένου να αυξηθούν οι εξαγωγικές δυνατότητες, η παραγωγική ανασυγκρότηση και η τουριστική κίνηση, παράλληλα με την καθημερινότητα των πολιτών της Δ. Στερεάς Ελλάδας αλλά και της Ηπείρου. Θα προσδίδαμε (όπως κατά επανάληψη έχω τονίσει) στο Αγρίνιο φυσιογνωμία, θα αποκτούσε αναφορική υπόσταση στον Ελλαδικό αλλά και στον παγκόσμιο χάρτη συγκοινωνιών.
Ο σχεδιασμός και η υλοποίηση μεγάλων έργων επιτυγχάνει τη βιώσιμη ανάπτυξη κάθε τόπου και λειτουργεί συλλογικά σε όφελος της κοινωνίας.
Άλλωστε η εξασφάλιση υποδομών, τεχνικών και κοινωνικών, αποτελούν μια από τις βασικότερες προϋποθέσεις της περιφερειακής πολιτικής. Η δημιουργία χερσαίων δικτύων μεταφορών, οδικών και σιδηροδρομικών, συνδεόμενων με αεροδρόμια και λιμάνια, αποτελούν τον κορμό αντίστοιχων αξόνων περιφερειακής ανάπτυξης. Αυτά μαζί με την ενέργεια, τις τηλεπικοινωνίες, τη διαχείριση υγρών και στερεών αποβλήτων, τις σύγχρονες τεχνολογίες, είναι που ευνοούν την βελτίωση της ποιότητας ζωής του κοινωνικού συνόλου.
Και ο στόχος μας δεν παύει να είναι η αύξηση των ρυθμών της περιφερειακής ανάπτυξης ένας τομέας άρρηκτα συνδεδεμένος με την ανάπτυξη ενός ολοκληρωμένου δικτύου οδικών αξόνων στη χώρα μας, ενταγμένο στους μεγάλους Ευρωπαϊκούς οδικούς άξονες.
Χαρακτηριστικό παράδειγμα αποτελεί η σύνδεση των δύο διευρωπαϊκής εμβέλειας αξόνων: του υφιστάμενου Π.Α.Θ.Ε. και του βορειοελλαδικού άξονα της Εγνατίας οδού. Παρόμοια θα μπορούσαμε να αναφέρουμε ότι η κατασκευή της «Ιονίας Οδού», της Ε-952 και της Ε65 σε συνδυασμό με την ανάπτυξη σιδηροδρομικής γραμμής στη Δυτική Ελλάδα αλλά και την αναβάθμιση της γραμμής Καλαμάτα – Πύργος – Πάτρα, θα δημιουργήσει έναν ολοκληρωμένο δυτικό άξονα χερσαίων μεταφορών με σαφείς προοπτικές εξωστρέφειας, αναπτύσσοντας τις περιοχές με τα τοπικής σημασίας συνοδά έργα που αναπόφευκτα θα κατασκευαστούν, ενδυναμώνοντας πολλά αστικά κέντρα, και αξιοποιώντας λιμάνια και αεροδρόμια της περιοχής.
Βέβαια, για να θεωρηθεί ένας οδικός άξονας ως αναπτυξιακός, θα πρέπει να διασφαλισθεί η προσπελασιμότητα του χώρου σε όλα τα επίπεδα: εθνικό, περιφερειακό, νομαρχιακό, υπερτοπικό και να ενισχυθεί η ενδοχώρα, οι οικισμοί και η εξυπηρέτηση των τοπικών οικονομικών δραστηριοτήτων.
Μια τέτοια πολιτική θα ευνοήσει τις χωροθετήσεις ποικίλων δραστηριοτήτων σε όλη την Περιφέρεια, προωθώντας ιδιωτικές επενδύσεις και ενισχύοντας τον αγροτοβιομηχανικό τομέα, τις υπηρεσίες τουρισμού κ.λπ.
Ο αυξημένος όγκος των εμπορευματικών και επιβατικών μεταφορών που θα εξυπηρετήσει ο Δυτικός οδικός άξονας, αλλά και η διευκόλυνση της προσβασιμότητας θα δημιουργήσει νέες προοπτικές προσέλκυσης δυναμικών κλάδων όπως οι υπηρεσίες διαμετακόμισης, τα κέντρα εμπορίου – αναψυχής, οι εκθεσιακοί χώροι, οι συνδυασμένες μεταφορές, οι κλάδοι μεταποίησης, όπως και ο κλάδος των τροφίμων.
Βασική προϋπόθεση όμως για την ανάπτυξη των συνδυασμένων και των διατοπικών μεταφορών αποτελεί η ίδρυση εμπορευματικών κέντρων τα οποία θα διατελούν λειτουργίες συσκευασίας, μεταφόρτωσης, παρακολούθησης φορτίου κ.α με τη βοήθεια πάντα σύγχρονων υπηρεσιών logistics. Ωστόσο το οδικό της δίκτυο οφείλει να συνδέει τους χώρους παραγωγής και καταναλώσεως των προϊόντων με τους χώρους εναποθέσεως και διαχειρίσεως εμπορευμάτων και πρώτων υλών, τη χώρα με τα όμορα κράτη και, μέσω αυτών, με τους κύριους εμπορικούς εταίρους που βρίσκονται πέραν των γειτονικών χωρών.
Θα θυμάστε,τη συμφωνία με την Philip Morris International, που μετατρέπει τις αποθήκες της εταιρείας Παπαστράτος στο Αγρίνιο σε πανευρωπαϊκό κέντρο αποθήκευσης. Οι αποθήκες του Αγρινίου αποτελούν το μοναδικό ιδιόκτητο logistics hub της Philip Morris International στην Ευρώπη και εκεί θα αποθηκεύονται καπνά ανατολικού τύπου προερχόμενα από την Ελλάδα, τη Βουλγαρία και τα Σκόπια, τα οποία στη συνέχεια θα διακινούνται προς εργοστάσια της εταιρείας στην Ευρωπαϊκή Ένωση, τη Ρωσία και την Ουκρανία.
Πέραν όμως όλων αυτών θα διευρυνθεί και το πεδίο άσκησης τουριστικών δραστηριοτήτων για τις οποίες η Δυτική και Στερεά Ελλάδα προσφέρεται σε ιδιαίτερα υψηλό βαθμό. Θα υπάρξουν νέες προοπτικές τουριστικής ανάπτυξης των παρακείμενων ορεινών, παραλίμνιων και παράκτιων περιοχών, η αξιοποίηση των οποίων απαιτεί φυσικά συνοδευτικές επενδύσεις. Έτσι θα επιτευχθεί και επέκταση της «παραθεριστικής» δραστηριότητας σε «νέες» περιοχές που έως σήμερα ήταν εκτός εμβέλειας λόγω του χρόνου μετακίνησης.
Αναμφισβήτητα, οι οδικές μεταφορές αποτελούσαν και αποτελούν μια εξαιρετικά σημαντική οικονομική και ιδιαίτερα παραγωγική δραστηριότητα. Οφείλουμε όμως να επικεντρωθούμε στην κακή ποιότητα των οδικών υποδομών τόσο στο σύνολο της χώρας όσο και στο τοπικό επίπεδο που μας αφορά άμεσα. Είναι χαρακτηριστικό ότι ο Δυτικός Άξονας της χώρας, πάσχει διαχρονικά σε επίπεδο ολοκληρωμένων μεταφορικών συνδέσεων και υποδομών.
Σύμφωνα με έκθεση του World Economic Forum του 2010, η Ελλάδα κατετάχθει στην 57η θέση όσον αφορά στην ποιότητα της οδικής της υποδομής. Η κατάταξη της Ελλάδος σε αυτόν τον τομέα ήταν χαμηλότερη από αυτήν της Τουρκίας (47η), της Σλοβενίας (42η), της Κροατίας (31η) και άλλων χωρών (WEF, 2010).
Από τότε λόγω της κρίσης ελάχιστες παρεμβάσεις έχουν δημιουργήσει καλύτερες συνθήκες στις μεταφορές και στην μετακίνηση. Είναι ευρέως αποδεκτά τα μεγάλα προβλήματα που αντιμετωπίζει κανείς διασχίζοντας κεντρικούς και μη, οδικούς άξονες στην περιοχή μας, καθιστώντας τους ιδιαίτερα επικίνδυνους καθώς πλέον τα ατυχήματα είναι συχνά.
Ας μην ξεχνάμε ότι αυτή τη στιγμή (και ως την ολοκλήρωση της πολυσυζητημένης Ιόνιας Οδού) η Ε.Ο. Αντιρρίου – Ιωαννίνων (με μεγάλο κυκλοφοριακό φορτίο) αποτελεί μέσω της γέφυρας Ρίου-Αντιρρίου, το μόνο τρόπο σύνδεσης της Δυτ. Στερεάς με την Εθνική οδό Κορίνθου-Πατρών και κατ’επέκταση με την Πελοπόννησο. Το οδικό αυτό δίκτυο είναι σύμφωνα με στοιχεία της Ευρωπαϊκής Ένωσης από τους πιο επικίνδυνους δρόμους της Ευρώπης. Την επικινδυνότητα συνθέτουν, μεταξύ άλλων, η έλλειψη ολοκληρωμένων κόμβων, σωστού φωτισμού, κατάλληλης οδοσήμανσης, καθώς και η ύπαρξη έντονα φθαρμένου ασφαλτοτάπητα. Στα πιο πολλά σημεία του ο δρόμος αυτός είναι ιδιαίτερα στενός, ενώ η διέλευση όχι μόνο των αγροτικών αυτοκινήτων αλλά και των πεζών-κατοίκων από τους γύρω οικισμούς είναι συνηθισμένο φαινόμενο, με ότι αυτό συνεπάγεται για την ασφάλεια της κυκλοφορίας των διερχομένων. Τέλος, η εναλλαγή τμημάτων κλειστού αυτοκινητοδρόμου και κακής κατάστασης εθνικής οδού και άρα η έντονη εναλλαγή της ταχύτητας των οχημάτων αποτελεί έναν ακόμα παράγοντα κινδύνου. Βασική απόδειξη για την ακαταλληλότητα του δρόμου αυτού αποτελεί ο αριθμός των θυμάτων από τροχαία δυστυχήματα.
Σύμφωνα λοιπόν με όλα τα προαναφερθέντα επιβάλλεται η άμεση βελτίωση των υπαρχόντων οδικών αξόνων στην Περιοχή μέχρι την ολοκλήρωση των νέων.
Κατανοούμε επομένως όλοι μας την ανάγκη εκπόνησης ενός Επιχειρησιακού Σχεδίου με ολοκληρωμένες δράσεις που θα θέσει Στρατηγικούς Στόχους για την περιοχή ενδιαφέροντος και θα συμβάλει στην αναζήτηση θεσμικών και χρηματοδοτικών μέσων, δηλαδή των απαραίτητων εργαλείων για την προσέγγιση και την επίτευξη των προκαθορισμένων Στόχων.
Με την ευκαιρία αυτής της εκδήλωσης οφείλουμε να ενώσουμε τις δυνάμεις μας και να πιέσουμε προς κάθε κατεύθυνση για την ολοκλήρωση της κατασκευής της Ιόνιας Οδού και Ε-952 της σύνδεσης δηλ Αγρίνιο – Καρπενήσι – Λαμία εκφράζοντας τη βούλησή μας για διεκδίκηση μια νέας αναπτυξιακής δυναμικής στη Δυτική Στερεά Ελλάδα. Θα επέλθει κατά αυτόν τον τρόπο μια άρση της συγκοινωνιακής απομόνωσης που θα προσδώσει ένα νέο ρόλο στις περιοχές από τις οποίες διέρχεται, αφού αυτές θα ενταχθούν πλέον στον εθνικό αναπτυξιακό σχεδιασμό, από διαφορετική αφετηρία και σε βάση νέων δεδομένων.
Η Δυτική και Στερεά Ελλάδα οφείλει στον εαυτό της να τεθεί πλέον σε τροχιά βιώσιμης ανάπτυξης. Μια βιωσιμότητα θωρακισμένη από πολιτικά τερτίπια, κομματικές αντιπαραθέσεις και εσωτερικούς ανταγωνισμούς. Ας αναδείξουμε επιτέλους την μέχρι τώρα απομονωμένη περιοχή μας χωρίς να επαναληφθούν λάθη του παρελθόντος, παραλείψεις και ελλείμματα διεκδίκησης.
Πρέπει με κάθε δυνατό μέσο να διεκδικήσουμε όσα οραματιζόμαστε για τον τόπο μας όσο κοινότυπο και αν ακούγεται αυτό σε κάποιους.
