Όσοι έζησαν και συμμετείχαν στο μεταπολιτευτικό πάθος για την πολιτική δεν πίστευαν ότι θα βίωναν κάτι παρόμοιο με αυτό που ζούμε σήμερα, τουλάχιστον ως προς την μαζικότητα.
Οι ¨αγανακτισμένοι¨ και ¨οργισμένοι¨ προς το παρόν γνωρίζουν -ως κίνημα-τις ώρες της δόξας τους… Δεν προβοκάρονται, δεν καθοδηγούνται, δεν πατρονάρονται από κανένα πρόσωπο ή κομματικό φορέα. Πρωτόγνωρα πράγματα για τη σύγχρονη Ελλάδα.
Κάποιοι είπαν ότι τα Κόμματα γέρασαν ξαφνικά και δεν μπορούν να παρακολουθήσουν στο ελάχιστο τις κοινωνικές διεργασίες.
Το ζητούμενο είναι που θα καταλήξει και εάν θα καταλήξει κάπου το κίνημα αυτό. Στις πλατείες συνυπάρχουν άνθρωποι με ετερόκλητες απόψεις, με διαφορετικές αιτίες αγανάκτησης ο καθένας. Άνεργοι, δανειολήπτες, καταπιεσμένοι, ποδηλάτες, ακτιβιστές, άνθρωποι της σιωπηλής πλειοψηφίας. Χωρίς βία, χωρίς μολότοφ και συγκρούσεις, χωρίς κουκουλοφόρους αλλά και χωρίς καπελώματα και αυτόκλητες συμπαραστάσεις από κομματικές και συνδικαλιστικές ηγεσίες. Γιατί , βεβαίως το κίνημα των αγανακτισμένων δεν στρέφεται μόνο και αποκλειστικά κατά του πολιτικού συστήματος αλλά για παράδειγμα και κατά των συνδικαλιστικών ηγεσιών, κατά της ΓΣΕΕ, κατά των φοιτητοπατέρων.
Και το δια ταύτα; Αυτή η ειρηνική επανάσταση θα προκαλέσει τσουνάμι εξελίξεων; Θα προκαλέσει την ανατροπή όπως πολλοί ευαγγελίζονται;
Κατά την άποψη μου τέτοιες ¨τυφλές¨ κινητοποιήσεις¨ δεν έχουν μεγάλη διάρκεια ,δεν οδηγούν σε θεαματικά αποτελέσματα, εκφυλίζονται γιατί απαρτίζονται από ετερόκλητους και επικαλούμαι ως πρόσφατο παράδειγμα το εφήμερο κίνημα ¨ΔΕΝ ΠΛΗΡΩΝΩ¨ κατά των διοδίων.
Όμως και θέλω να το τονίσω ξεκάθαρα ,ότι και ως βουβή διαμαρτυρία το εν εξελίξει κίνημα , ακόμα και αν παραμένει στα όρια του χάπενινγκ και στην απαξίωση του κομματικού συστήματος ή της Κυβέρνησης έχει την αξία του. Σημαίνει ήδη πολλά. Εκφράζει την ανάγκη για κοινωνική συναίνεση για μια άλλη πορεία των πολιτικών πραγμάτων και για μια άλλη ποιότητα της Δημοκρατίας μας. Είναι σημάδι αφύπνισης, ζωντάνιας και εν τέλει αισιοδοξίας. Ελπίζω και πραγματικά εύχομαι το Πολιτικό Σύστημα ευρύτερα να βρει τις δυνάμεις και τα αντανακλαστικά προκειμένου να σταθεί στο ύψος των περιστάσεων. Θα πρέπει να βρει τον βηματισμό του ενώ οι εκπρόσωποι του θα πρέπει να κάνουν την αυτοκριτική τους για την κατάσταση στην οποία έχει περιέλθει η χώρα και να βρουν καινούργιους τρόπους διαχείρισης των πραγμάτων και επικοινωνίας με τον λαό.
