γράφει ο Λουκάς Γεωργιάδης.
«Μια εικόνα, χίλιες λέξεις» λέει η γνωστή φράση. Η εικόνα των 500 νοματαίων που έκαναν πορεία την περασμένη Τετάρτη στο Σύνταγμα προκαλώντας ευρύτερα προβλήματα στην κίνηση, δείχνει ότι πλέον βρισκόμαστε σε μια νέα εποχή.
Οι… φτωχές πορείες των βολεμένων συνδικαλιστών που βλέπουν να χάνεται η γη κάτω από τα πόδια τους, αποτελεί το ουσιαστικό τέλος της παρασιτικής μεταπολίτευσης των συντεχνιών και των κρατικοδίαιτων… κουρσάρων της εξουσίας. Ο ελληνικός λαός γυρίζει την πλάτη σε όλους αυτούς, συνειδητοποιώντας έστω και αργά ότι οι… αγώνες υπέρ των εργαζομένων δεν ήταν τίποτα περισσότερο από «κατακτήσεις» που μας έφερναν πιο κοντά στη χρεοκοπία, αλλά ταυτόχρονα, δημιουργούσαν στρατιές συνδικαλιστών που συνδιοικούσαν ή στη συνέχεια γίνονταν βουλευτές και υπουργοί. Δηλαδή, έφτιαξαν μια νέα γενιά «παρτάκηδων».
Στο πλαίσιο του τρίτου μνημονίου, η κυβέρνηση των ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ είχε ψηφίσει τις διατάξεις για τον συνδικαλιστικό νόμο και την προκήρυξη απεργιών. Πραγματικά είναι απίστευτο να βλέπεις τον τυχοδιώκτη Τσίπρα στην πρώτη γραμμή μιας πορείας που ως βασικά αιτήματα είχε την αντίθεση στις ιδιωτικοποιήσεις, τις οποίες είχαν ψηφίσει οι ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, αλλά και το νόμο για την προκήρυξη απεργιών με δημοκρατικές διαδικασίες και με τη συμμετοχή της πλειοψηφίας για τη λήψη απόφασης, που, επίσης είχαν ψηφίσει οι προηγούμενοι τυχοδιώκτες! Πραγματικά είναι για γέλια όλος αυτός ο συρφετός των κρατικοδίαιτων μαζί με τα πάσης φύσεως «παράσιτα» που διαβιούν εις βάρος των πολλών. Αυτοί είναι μεταξύ των υπαιτίων για τη χρεοκοπία της χώρας και κυρίως οι κυβερνήσεις που τους έφτιαξαν… μάγκες και αυτές που τους ανέχθηκαν κατ΄ ανάγκην.
Στο εξής, καμία παρεούλα δεν θα μπορεί με το έτσι θέλω να αποσυντονίζει την οικονομική και κοινωνική ζωή στη χώρα και ειδικά στην Αθήνα όπου κατοικεί ο μισός πληθυσμός. Αυτοί που απεργούσαν είτε στις εποχές της πλασματικής ευημερίας, είτε στα χρόνια του μνημονίου, ήταν οι ίδιοι και οι ίδιοι. Και πάντα, οι πιο βολεμένοι. Αυτοί που μια ζωή φωνάζουν για να πετύχουν περισσότερα προνόμια εις βάρος τη παραγωγικής Ελλάδας. Βέβαια, εδώ και χρόνια, οι περισσότεροι δημόσιοι υπάλληλοι εργάζονται κανονικά τις μέρες των απεργιών, καθώς είναι άνθρωποι με υποχρεώσεις και δεν υπάχει η πολυτέλεια για να χαθεί ούτε ένα μεροκάματο. Αυτό που βλέπουμε κάθε τρεις και λίγο στους δρόμους είναι οι «επαγγελματίες» συνδικαλιστές και διαδηλωτές. Κάτι πρέπει να κάνουν και αυτοί στη ζωή τους και δεν είναι ντροπή! Στο εξής όμως, αν διανοηθούν να κάνουν αυτό που κάνουν επί δεκαετίες, πρέπει να ξέρουν ότι θα έχουν συνέπειες που φτάνουν μέχρι τον αβάστακτο πόνο στην… τσέπη!
Η Αθήνα δεν μπορεί να είναι έρμαιο των οργανωμένων ομάδων συμφερόντων. Οι αστικές συγκοινωνίες δεν είναι τσιφλίκι κανενός. Είναι περιουσία του ελληνικού λαού και αυτοί που τη διαχειρίζονται είναι υπάλληλοι του και υπόλογοι προς αυτόν. Σε καμία πόλη της υπόλοιπης Ελλάδας πλην των Αθηνών και της Θεσσαλονίκης, δεν υπάρχουν δημόσιες συγκοινωνίες. Μέχρι πριν ενάμιση χρόνο και στη Θεσσαλονίκη ήταν ιδιωτικές και ήρθε να τις εξυγιάνει ένας… σύντροφος της «δρακογενιάς» αλλά το μόνο που… κατάφερε ήταν να εκτινάξει τα χρέη και οι Θεσσαλονικείς να μην έχουν συγκοινωνίες. Νόμιζε ότι με τη φιλολαϊκή του πολιτική και τα τσάμπα εισιτήρια, θα μπορούσε να συντηρηθεί επί μακρόν το έκτρωμα που πήγε να φτιάξει, αντικαθιστώντας το προηγούμενο μοντέλο, το οποίο έπασχε μεν σε σημαντικό βαθμό, λειτουργούσε δε και έπρεπε να εξυγιανθεί.
Επί δεκαετίες, η ελληνική κοινωνία παρακολουθεί τους λίγους που επιβάλλουν με τσαμπουκά αυτό που θέλουν ακόμη και στους συναδέλφους τους που θέλουν να εργαστούν. Γιατί, είναι… δημοκράτες! Εξέλαβαν ως αδυναμία την ανοχή και τη σιωπή της ελληνικής κοινωνίας την οποία ταλαιπωρούν. Τώρα ήρθε η σειρά για να αποκατασταθεί η τάξη. Με νόμο του ΣΥΡΙΖΑ που δεν ήθελε να εφαρμόσει, θα κάνουμε μια εντυπωσιακή στροφή προς την κανονικότητα. Αυτά που επί 37 χρόνια βλέπαμε και ανεχόμασταν, θα τελειώσουν. Επί πολλές δεκαετίες, οι πολλοί ανέχονταν τους λίγους βολεμένους. Καιρός λοιπόν να δούμε τους λίγους να υποτάσσονται στο νόμο των πολλών. Γιατί δημοκρατία και κράτος δικαίου σημαίνει ότι οι λίγοι πρέπει να υποτάσσονται στους πολλούς. Ειδικά, όταν αυτοί οι λίγοι είναι βολεμένοι και κάνουν κατάχρηση της καλοσύνης και της ανοχής των πολλών, τους οποίους αν μη τι άλλο δεν μπορούν να ταλαιπωρούν και να καταδυναστεύουν.
Πρέπει να καταλάβουν κάποιοι ότι θα γίνουμε σοβαρό κράτος, όσο αυτό και αν δεν τους αρέσει. Καιρός να τους υπενθυμίσει η κυβέρνηση ότι οι καιροί άλλαξαν. Τώρα, το πάνω χέρι το έχουν οι πολλοί. Η τελική απόφαση για το τι θα κάνει με όσους διανοηθούν να παραβούν τους νόμους, είναι της κυβέρνησης. Όσοι πλήττουν το δημόσιο συμφέρον πρέπει να πληρώσουν και προσωπικό τίμημα. Πρέπει να πονέσουν στην τσέπη αν διανοηθούν να πάνε κόντρα στη δημοκρατία και στο δίκαιο. Τα τσιφλίκια τελείωσαν και οι πάσης φύσεως… μαστροποί θα μπουν στο περιθώριο. Όσοι παίξουν με το μέλλον της χώρας, θα έχουν άσχημες συνέπειες. Αυτό πρέπει να καταστεί σαφές από τη συντεταγμένη Πολιτεία προς πάσα κατεύθυνση. Είναι θέμα προάσπισης της δημοκρατίας.
Η πλήρης ιδιωτικοποίηση των πάντων, έτσι όπως αυτή αποτυπώνεται και στο τρίτο μνημόνιο των ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ αποτελεί την αρχή για να τελειώνουμε με τα καρκινώματα του άρρωστου συνδικαλισμού. Η εφαρμογή του νόμου για τις απεργίες αποτελεί μονόδρομο. Σεβαστό το δικαίωμα της απεργίας. Ωστόσο, αυτοί οι ίδιοι δεν δέχονται το δικαίωμα στην εργασία. Αν οι λίγοι επικαλούνται τη δική τους δημοκρατία και καταστρατηγούν το δημόσιο συμφέρον πλήττοντας τους πολλούς, τότε πρέπει να καταλάβουν ότι κάπου εκεί το πάρτι τελειώνει. Η… σφαλιάρα και το σοκ πρέπει να είναι τόσο δυνατά ώστε να καταλάβουν! Η χώρα δεν έχει την πολυτέλεια να ανέχεται τα βαρίδια του παρελθόντος που αποτελούν κρίκους στην αλυσίδα της πολυεπίπεδης χρεοκοπίας της. Βάλτε μυαλό όσο είναι νωρίς. Τόσο εσείς που κυβερνάτε και πρέπει να οργανώσετε το κράτος όσο και εσείς που επί δεκαετίες κάνετε του κεφαλιού σας χρησιμοποιώντας τις θέσεις σας στο Δημόσιο κάνοντας κατάχρησης της καλοσύνης των πολλών. Γιατί, οι πολλοί σας πληρώνουν και πρέπει να τους σέβεστε…
