Η τεχνολογική εξέλιξη επιβάρυνε σημαντικά τις ήδη λεπτές ισορροπίες στο περιβάλλον του πλανήτη μας, με αποτέλεσμα το φαινόμενο του θερμοκηπίου, η υπερεκμετάλλευση των φυσικών πόρων, η ανεξέλεγκτη ρύπανση και η παγκόσμια κλιματική αλλαγή να απειλούν όχι απλά την ποιότητα της ζωής μας, αλλά την ίδια την ζωή μας.
Η προστασία του περιβάλλοντος αποτελεί πλέον ένα κατεξοχήν πολιτικό πρόβλημα. Για την επίλυσή του χρειάζεται συντονισμός συγκεκριμένων ενεργειών σε παγκόσμιο επίπεδο ώστε να υπάρξει τόσο η απαιτούμενη ευαισθητοποίηση όσο και η αλλαγή νοοτροπίας για την προστασία της βιοποικιλότητας σε ένα συμβόλαιο τιμής με την φύση πριν αυτή αποφασίσει να μας εκδικηθεί.
Η αντιμετώπιση των επιπτώσεων της κλιματικής αλλαγής και η μείωση των εκπομπών αερίων του θερμοκηπίου είναι επιτακτική ανάγκη για την προστασία της οποιασδήποτε ζωής και κυρίως της νέας γενιάς. Θύματα σύμφωνα με την «UNICEF» είναι κυρίως τα παιδιά και συγκεκριμένα, παιδιά των πιο ευάλωτων περιοχών του κόσμου. Αποτέλεσμα, η κλιματική αλλαγή όχι απλά να τροφοδοτεί αλλά και να επιτείνει την ανισότητα (κοινωνική, οικονομική).
Οφείλουμε την Παγκόσμια Ημέρα Περιβάλλοντος, να στείλουμε ένα μήνυμα δράσης για το Περιβάλλον.
ΌΛΟΙ ΜΑΖΙ – ομάδες πολιτών, οικογένειες, ΜΚΟ, δήμοι, περιφέρειες – καθαρίζουμε δάση, παραλίες, πάρκα, πλατείες, δρόμους, γειτονιές.
Υπάρχει λοιπόν ανάγκη συνειδητοποίησης για μια πιο αειφόρο ανάπτυξη, για αλλαγές στον τρόπο που παράγουμε και καταναλώνουμε, για μια πιο φιλική σχέση με το φυσικό και ιστορικό περιβάλλον μας. Όχι όμως με την μορφή του εξορκισμού αλλά δράσεων πραγματικών. Το δασολόγιο πχ και το κτηματολόγιο δεν μπορεί να είναι μια απλή αναφορά στους δημόσιους κανόνες.
Το real estate και τα τερτίπια του (πχ εκτός σχεδίου δόμηση, αναγνώριση ιδιοκτησιών από προφορικές μαρτυρίες ή από ντοκουμέντα της οθωμανικής αυτοκρατορίας, αποχαρακτηρισμοί δασών λόγω πυρκαγιάς κλπ) πρέπει να αναπροσαρμοσθούν.
Οφείλουμε να προωθήσουμε λύσεις για τα σκουπίδια και την ανακύκλωση, για την προστασία της ποιότητας του αέρα και των υδάτων, των ποταμών, λιμνών και θαλασσών από τη ρύπανση και μόλυνση από τη βιομηχανία, την εντατική γεωργία, τις μεταφορές πετρελαίων, τις ανεξέλεγκτες τουριστικές εγκαταστάσεις…
Μήπως να θεσμοθετήσουμε τον αριθμό των τετραγωνικών μέτρων πρασίνου και ελεύθερων χώρων ανά κάτοικο στην πόλη μας; Μήπως επίσης πρέπει να ορισθεί ο όγκος «παραγόμενων» σκουπιδιών;
Η πολιτεία οφείλει να προχωρήσει άμεσα στην ίδρυση «Ενιαίου Φορέα Διαχείρισης του Εθνικού Πλούτου» με σημείο αναφοράς τον αιγιαλό, τις παραλίες, τα δάση κλπ.
Σκοπός η διατήρηση – αποτροπή οποιασδήποτε καταστροφής και καταπάτησης έναντι της κοινής χρήσης του ως δημόσιου αγαθού αλλά και διαφύλαξής του για τις επόμενες γενιές.
Χρειάζεται αυστηροποίηση των προβλεπόμενων ποινών για καταπάτηση, εμπρησμό, ρύπανση, καταστροφή και υποβάθμιση του περιβάλλοντος.
Ως εργαλείο διαχείρισης και ανάπτυξης, αποτελεί η στήριξη που παρέχει η ΕΕ στις δράσεις για την βελτίωση του αστικού ιστού μέσω του προγράμματος βιώσιμης αστικής ανάπτυξης, που είναι μια ευκαιρία για ήπια προσαρμογή της πόλης μας. Ο σχεδιασμός άλλωστε που πρόσφατα παρουσιάσθηκε από τον Δήμαρχο Αγρινίου Γιώργο Παπαναστασίου, προς αυτήν την κατεύθυνση κινείται. Το μόνο που απομένει είναι η δική μας παιδεία και συνείδηση να αγκαλιάσουν το περιβάλλον μας σαν το σπίτι μας. Ας προστατεύσουμε το φυσικό μας πλούτο και ας συμπεριλάβουμε «τις ανάγκες των μελλοντικών γενεών» στη λήψη δραστικών αποφάσεων.
