Editorial

Πίου πίου μαδαφάκαζ

 

Στεκόμαστε όμως στο όπλο του Ιβάν Σαββίδη και δεν λέμε τίποτα για το όπλο του επόπτη, την σημαία του. Αν δείτε την επίμαχη φάση της ακύρωσης του τέρματος του ΠΑΟΚ σε επανάληψη, θα διαπιστώσετε ότι το γκολ ακυρώνεται επειδή ο επόπτης κουνάει τη σημαία του. Πώς τολμάει αυτός ο κύριος να πηγαίνει κόντρα στο δίκαιο του Ιβάν Σαββίδη και του ταλαιπωρημένου λαού του ΠΑΟΚ; Μήπως στα κρυφά είναι οπαδός κάποιας Αθηναϊκής ομάδας; Μήπως το αμάξι του έχει και Αθηναϊκές πινακίδες; Δεν ξέρω, ερωτήσεις κάνω και βγάλτε τα συμπεράσματά σας. Και από πού και ως πού έχει σημαία αυτός ο κύριος επόπτης; Είναι νόμιμο; Δεν είναι νόμιμο το δικαίωμα του Ιβάν Σαββίδη να αμυνθεί με το όπλο του στη βία που ασκεί ο επόπτης με τη σημαία του; Γιατί λοιπόν κάνουμε τέτοιο μεγάλο θέμα την αλλαγή του αποτελέσματος από το νόμιμο όπλο του Σαββίδη και όχι από το όπλο του επόπτη; Αμφότεροι είχαν δικαίωμα να κρατάνε τη σημαία και το όπλο και αμφότεροι απλά προσπάθησαν να αποδώσουν δικαιοσύνη. Ποιο είναι λοιπόν το πρόβλημα;

Και, τελικά, γιατί είμαστε τόσο σίγουροι ότι ο Ιβάν Σαββίδης προσπάθησε να αλλάξει το αποτέλεσμα του αγώνα; Μπορεί να μπήκε στο γήπεδο για να ζητήσει αυτόγραφο από τον διαιτητή. Μπορεί να κουβάλησε το όπλο μαζί του για να παίξει σκοποβολή με τη μπάλα. Μπορεί κάποιος να προσέβαλε την προφορά του Ευκλείδη Τσακαλώτου που ήταν από δίπλα του όλη την ώρα και να αποφάσισε να τον αναγκάσει να ζητήσει συγγνώμη. Μπορούμε να είμαστε σίγουροι για το κίνητρό του; Όχι! Κακώς λοιπόν τον κατηγορούμε και τον κυνηγούμε. Ποιόν; Έναν άνθρωπο που πίστεψε στο ελληνικό όνειρο, ήρθε να επενδύσει και να ενισχύσει όπως μπορεί την οικονομία μας και που το αδίστακτο ελληνικό κράτος του έβαζε συνέχεια εμπόδια με δικαιολογίες τον αθέμιτο ανταγωνισμό και τη νομιμότητα. Αν είναι ποτέ δυνατόν!

Αυτό που θα έπρεπε να κάνουμε είναι να τιμήσουμε με κάθε δυνατό τρόπο τον ηρωικό Ιβάν Σαββίδη. Σκεφτείτε ποιο είναι το νόημα του αθλητισμού: να αναπτύξει τον πολιτισμό μας και να δώσει παραδείγματα στα παιδιά μας. Αντί λοιπόν να επιβραβεύσουμε έναν άνθρωπο που κόντρα σε όλες τις αντιξοότητες καταφέρνει να νικήσει με κάθε δυνατό μέσο, τον κυνηγάμε για να τον τιμωρήσουμε. Αυτό το παράδειγμα θέλουμε να δώσουμε στα παιδιά μας;

Αλήθεια όμως, που διαφέρει η εντός αγωνιστικού χώρου προσπάθεια του Ιβάν Σαββίδη από αυτή του ιδίου και άλλων προέδρων εκτός αγωνιστικού χώρου; Όλη η Ελλάδα γνωρίζει για περιπτώσεις όπου παράγοντες απειλούν, εκβιάζουν, τραυματίζουν επίτηδες ή βάζουν το πιστόλι στον κρόταφο. Τώρα ξαφνικά θιχτήκαμε; Γιατί; Επειδή είδε όλος ο κόσμος τις φωτογραφίες από τον πρόεδρο του ΠΑΟΚ μέσα στο γήπεδο με το χέρι στο πιστόλι; Όλους αυτούς που δεν τους τσακώσαμε σε φωτογραφίες τι τους κάνουμε –εκτός φυσικά από χρηματοδότες κομμάτων και κυβερνήσεων;

Το έχω γράψει και στο παρελθόν. Το ποδόσφαιρο στην Ελλάδα έχει πάψει να είναι άθλημα και χρειάζεται πολλή προσπάθεια για να ξαναγίνει. Με εξαίρεση την μπάλα που παίζουν τα παιδιά στην αλάνα, έχει χάσει ολοσδιόλου την προσφορά που δίνει στον πολιτισμό μας και τείνει να γίνει βαρίδι για την κοινωνία. Αν το πιστόλι του Ιβάν Σαββίδη πέρναγε απαρατήρητο, το παιχνίδι συνεχιζόταν και ο ΠΑΟΚ κέρδιζε το πρωτάθλημα με αυτόν τον τρόπο, ποιος θα χαιρόταν στην πραγματικότητα; Τα παιδιά και οι έφηβοι ή ένα τσούρμο πρεζάκια; Γιατί εγώ πιστεύω ότι τα παιδιά που υποστηρίζουν τον ΠΑΟΚ, ακόμα και αν χαίρονταν για λίγο, τελικά θα ντρέπονταν για τον τρόπο με τον οποίο ήρθε η νίκη.

Για όποιον όμως έχει έστω και την παραμικρή αμφιβολία για αυτό που έγινε: σκεφτείτε κάποιον να κρατάει ένα πιστόλι και να το έχει στρέψει προς εσάς. Σας νοιάζει αν είναι γεμάτο; Σας νοιάζει αν έχει σκοπό να το χρησιμοποιήσει; Σας νοιάζει αν γνωρίζει να το χρησιμοποιεί, αν είναι ικανός σκοπευτής ή αν το όπλο είναι λειτουργικό; Προφανώς όχι. Τι περιμένετε από αυτόν που σας σημαδεύει με το όπλο; Να κάνει «πίου πίου μαδαφάκα» ή να ασκήσει βία, σωματική ή ψυχολογική; Τι είναι λοιπόν ο Σαββίδης και ο κάθε Σαββίδης;

ΥΓ. Καλά τα λέμε αυτά για τον Ιβάν Σαββίδη, αλλά ας μη ξεχνάμε ότι πρόσφατα άλλοι ομοϊδεάτες του εκλεγμένοι Βουλευτές μπήκαν με πιστόλι στο ελληνικό κοινοβούλιο. Για αυτούς, τι κάνουμε;

ΥΓ.2. Στην φωτογραφία ο μέσος πρόεδρος ελληνικής ομάδας


pew-pew-mathafakaz


*Κεντρική φωτογραφία από το gazzetta.gr


 

Για να διαβάσετε δωρεάν το βιβλίο του Δημήτρη Κοντογιάννη «Δεν έχουμε Δημοκρατία: Μια κάπως μποέμ απόδειξη για κάτι που όλοι λίγο-πολύ γνωρίζαμε», πατήστε εδώ!


Προηγουμενο ΑρθροΕπομενο Αρθρο

Ο Δημήτρης Κοντογιάννης είναι ο διαχειριστής του apopseis.gr.

Πίου πίου μαδαφάκαζ

γράφει ο Δημήτρης Κοντογιάννης.

Γράφοντας αυτό το άρθρο θέλω να εκφράσω την αλληλεγγύη μου στον άδικα κυνηγημένο οικονομικό μετανάστη Ιβάν Σαββίδη. Ο φτωχός και μόνος καουμπόι, βλέποντας την αδικία των διαιτητών-κορακιών αποφάσισε να πάρει τον νόμο στα χέρια του και να αποδόσει δικαιοσύνη. Ποιο ήταν λοιπόν το ευχαριστώ; Αντί να καλπάσει μόνος του προς τη Δύση (ή μάλλον, στην περίπτωσή του, την Ανατολή) αναγκάζεται να κρύβεται από την αστυνομία ή οποία για αυτόν έχει εκδόσει ένταλμα σύλληψης. Τι αδικία!

Συνεχίζοντας να χρησιμοποιείτε την ιστοσελίδα, συμφωνείτε με τη χρήση των cookies. Περισσότερες πληροφορίες.

Οι ρυθμίσεις των cookies σε αυτή την ιστοσελίδα έχουν οριστεί σε "αποδοχή cookies" για να σας δώσουμε την καλύτερη δυνατή εμπειρία περιήγησης. Εάν συνεχίσετε να χρησιμοποιείτε αυτή την ιστοσελίδα χωρίς να αλλάξετε τις ρυθμίσεις των cookies σας ή κάνετε κλικ στο κουμπί "Κλείσιμο" παρακάτω τότε συναινείτε σε αυτό.

Κλείσιμο