Η δύναμη που έχουν οι λέξεις να αλλάζουν την ψυχολογία του λαού δεν είναι κάποια ανακάλυψη του ΣΥΡΙΖΑ, σίγουρα όμως το κυβερνών κόμμα ξέρει να την εκμεταλλεύεται. Αφού λοιπόν δόθηκε τέλος στο μνημόνιο, δηλαδή το σύμφωνο που καθορίζει τις υποχρεώσεις μας απένταντι στους εταίρους μας προκειμένου να δανειζόμαστε χρήματα, έρχεται η συμφωνία-«γέφυρα», που θα καθορίζει τις υποχρεώσεις μας προκειμένου να δανειζόμαστε. Η Τρόικα, δηλαδή οι εκπρόσωποι της ΕΕ, της ΕΚΤ και του ΔΤΝ, θα σταματήσουν να έρχονται στη χώρα μας για να παρατηρούν την πρόοδο και τη συμόρφωσή μας με το μνημόνιο. Τώρα πλέον θα έρχονται τα «θεσμικά όργανα», δηλαδή εκπρόσωποι της ΕΕ, της ΕΚΤ και του ΔΝΤ, να εποπτεύουν την πρόοδο και τη συμόρφωση της χώρας μας με τη συμφωνία-«γέφυρα». Έτσι ο ΣΥΡΙΖΑ ξεφορτώνεται εύκολα και το μισητό μνημόνιο, και την αντιπαθητική Τρόικα και είναι και πιστός στις προεκλογικές του δεσμεύσεις.
Τι άλλο θέλουμε; Να πάψει να υπάρχει ο ΕΝΦΙΑ; Θα έρθει στην θέση του φόρος ακίνητης περιουσίας και τελειώσαμε και με αυτό (αν και για να είμαστε δίκαιοι, το να φτιαχτεί ένας νόμος φορολόγησης πιο δίκαιος από τον ΕΝΦΙΑ λογικά δεν θα είναι ιδιαίτερα δύσκολο για το οικονομικό επιτελείο της κυβέρνησης, αφού τα δεδομένα υπάρχουν στο σύστημα από την προηγούμενη κυβέρνηση).
Δεν μας αρέσει η ΕΥΠ, η Εθνική Υπηρεσία Πληροφοριών; Θα μετονομαστεί σε Υπηρεσία Προστασίας Εθνικής Κυριαρχίας, η οποία σαφώς έχει πιο βαρύγδουπη ονομασία.
Εννοείται δε ότι η ΝΕΡΙΤ θα πάψει να υφίσταται και θα ξαναφτιαχτεί στη θέση της η ΕΡΤ…
Μπορεί εγώ ως λάτρης του Όργουελ να έχω μια φυσική αντιπάθεια προς τις ωραίοποιημένες λέξεις, αλλά αυτές από μόνες τους δεν αποτελούν κάποιο πρόβλημα. Άλλα είναι τα πραγματικά προβλήματα και το… lifting της πραγματικότητας δεν πρόκειται να τα λύσει. Το μόνο που θα καταφέρει είναι να στρέψουμε αλλού την προσοχή μας και να ξεγελαστούμε για λίγο πιστεύοντας ότι κάτι άλλαξε. Εφόσον όμως οι ψηφοφόροι μένουν ευχαριστημένοι από αυτές τις »αλλαγές», δεν υπάρχει λόγος να σταματήσει ο ΣΥΡΙΖΑ τη «ρήξη με το κατεστημένο» και να ξαναβαφτίσει ό,τι υπάρχει στην Ελλάδα. Είναι τελείως ανέξοδο, δεν δυσαρεστεί σχεδόν κανένα και, προς το παρόν, ικανοποιεί τους ψηφοφόρους του. Όπως όμως κατάλαβε καλά το ΠΑΣΟΚ, δεν υπάρχει τίποτα χειρότερο για ένα κόμμα από τον απογοητευμένο ψηφοφόρο.
Μπορεί αυτή τη στιγμή η αύρα του καινούργιου και η σημασία των διαπραγματεύσεων που γίνονται με την Ευρώπη να μην αφήνει πολλά περιθώρια για κριτική στην νέα κυβέρνηση, όμως κάποια στιγμή θα φύγει αυτό το «νέα» μπροστά από το «κυβέρνηση». Όταν λοιπόν θα έρθει η ώρα ο ΣΥΡΙΖΑ να κάνει απολογισμό για το έργο του, το επιχείρημα «αλλάξαμε όνομα σε ένα σωρό πράγματα» θα είναι άνευ ουσίας και φυσικά θα αποτελεί είναι βούτυρο στο ψωμί όποιου είναι ικανού να κάνει σοβαρή αντιπολίτευση -αν βέβαια υπάρχει κάποιος.
