Υπάρχει όμως κάποιος τομέας στον οποίο μπορούν να κατατεθούν ουσιαστικά σχέδια για το μέλλον, τα οποία όμως να είναι εφικτά και ταυτόχρονα να μπορούν να δώσουν την ελπίδα για ένα καλύτερο μέλλον; Η οικονομία για παράδειγμα δεν είναι ο σωστός τομέας. Ό,τι και να προτείνει κάποιο κόμμα, όσο σωστό και να είναι, η απογοήτευση και η δυσπιστία είναι τόσο μεγάλες που αποκλείεται πλέον να το πιστέψει ο κόσμος. Η υγεία θα ήταν ένας καλός τομέας –είδαμε και στις ΗΠΑ όπου ο Μπαράκ Ομπάμα δημιούργησε το obamacare, σε μεγάλο βαθμό για τους ίδιους λόγους με αυτούς που ήδη περιγράψαμε. Δυστυχώς όμως η υγεία απαιτεί λεφτά τα οποία, όπως πολύ καλά γνωρίζουμε όλοι μας, δεν υπάρχουν.

Αυτό το οποίο θα μπορούσε αρκετά εύκολα να είναι ο βασικός κορμός των πλάνων ενός κόμματος της αντιπολίτευσης είναι η παιδεία. Αρχικά ας επισημάνουμε το προφανές: μετά τον Νίκο Φίλη, είναι αστρονομικά δύσκολο το να θεωρηθεί κάποιος αποτυχημένος. Το να μην αποτύχεις όμως δεν είναι κάτι που μπορεί να σε κάνει να ονειρεύεσαι, ούτε να το υποστηρίξεις με πάθος.

Αυτό που όντως θα υποστήριζα με πάθος θα ήταν να απαγορευτεί σε κομματικές οργανώσεις να έχουν επαφή με μαθητές πρωτοβάθμιας και δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης. Αρκετούς επαγγελματίες κομματάρχες έχουμε ήδη. Πραγματικά χορτάσαμε από Τσίπρες και Βουλγαράκηδες. Ας φροντίσουμε λοιπόν να προστατέψουμε τα παιδιά μας από αυτούς που τα βλέπουν απλά σαν ψήφους.

Ακόμα καλύτερα, ας δώσουμε στα παιδιά μας τη δυνατότητα να προστατέψουν τον εαυτό τους και ας τους δώσουμε τα εφόδια να αντιλαμβάνονται τις μπούρδες που ακούνε από τους διάφορους κομματάρχες. Ας υπάρξει επιτέλους μάθημα για τους δύο εμφυλίους πολέμους. Ας μάθουν ότι η ευκολότερη λύση για να ελέγξεις τους Έλληνες και να δημιουργήσεις κομματικά ρομποτάκια χωρίς ίχνος ήθους και αξιοπρέπειας είναι να τους βάλεις να σκοτώνονται μεταξύ τους. Ας μάθουν ότι δεν ήταν Βούλγαροι που σκότωσαν τον υιό του Κολοκοτρώνη, αλλά Βούλγαροι που δούλευαν για τους μισούς Έλληνες που σκότωναν τους άλλους μισούς Έλληνες. Και ας μάθουν ότι όταν σκοτώθηκε ο Κωνσταντίνος Κολοκοτρώνης κάνοντας τον Θεόδωρο Κολοκοτρώνη να παραιτηθεί από τα πάντα η μισή Ελλάδα πανηγύριζε, κι ας χανόταν ο πόλεμος με τους Τούρκους. Ας μάθουν τι περίπου έγινε στον πιο πρόσφατο εμφύλιο, τι είναι ο Μελιγαλάς και τι τα κονσερβοκούτια, και ας τα μάθουν από το σχολείο και όχι από το κάθε κομματόσκυλο που προσθέτει το προσωπικό του σχόλιο.

Έχουμε δεκάδες σχολές πληροφορικής στην Ελλάδα και δεν έχουμε καμία για δημιουργία ηλεκτρονικών παιχνιδιών, της πιο πρόσφατης και ραγδαία αναπτυσσόμενης μορφής τέχνης. Αν φτιάχναμε μία τέτοια σχολή, ειδικά από την στιγμή που δεν υπάρχουν πολλές σοβαρές σχολές στον κόσμο πάνω στο συγκεκριμένο αντικείμενο, φανταστείτε πόσοι θα ερχόντουσαν από όλη την Ευρώπη για να σπουδάσουν σε αυτόν τον τομέα… Πολύ περισσότερο, σκεφτείτε πόσο εύκολο θα ήταν η Ελλάδα να μεταμορφωθεί σε κέντρο τεχνολογικών εξελίξεων αν δίναμε σε νέους με όραμα και ιδέες την δυνατότητα να έρθουν εδώ, στη χώρα μας, για να αποκτήσουν τα εργαλεία να πραγματοποιήσουν αυτές τις ιδέες.*

Θέλετε και κάτι πολύ ακραίο; Γιατί να μη δημιουργηθεί στην Ελλάδα ένα σχολείο τύπου Summerhill, ή γενικότερα ένα δημοκρατικά διοικούμενο σχολείο; Όλες οι αναπτυγμένες χώρες στον κόσμο έχουν (λίστα από δημοκρατικά σχολεία: https://en.wikipedia.org/wiki/List_of_democratic_schools), ακόμα και αν δεν έχουν την απόλυτη δημοκρατία του Summerhill. Στην Ελλάδα δεν υπάρχει καν συζήτηση για κάτι τόσο ριζοσπαστικό που υπάρχει σε όλο τον υπόλοιπο κόσμο. Μπορεί όντως να μη ταιριάζει στη χώρα μας, αλλά δεν έχει καν ξεκινήσει μία σοβαρή συζήτηση για το συγκεκριμένο θέμα.

Βλέπετε ότι οι συγκεκριμένες προτάσεις μπορούν να ταιριάξουν στις προγραμματικές θέσεις πολλών κομμάτων, χωρίς να μπλέκουν με τετριμμένα ζητήματα όπως ο τρόπος λειτουργίας των πανεπιστημίων και η χρηματοδότησή τους. Είναι λοιπόν πάρα πολύ εύκολο να γίνει σοβαρός, ρεαλιστικός και πολύπλευρος σχεδιασμός πάνω στην παιδεία, δίνοντας ταυτόχρονα ελπίδα στον κόσμο. Καλώς ή κακώς, έχουμε αποδεχτεί ότι δεν πρόκειται εδώ κοντά να φύγουμε από την οικονομική κρίση και έχουμε πάψει να ελπίζουμε σε θαύματα. Το καλύτερο που μπορούμε να κάνουμε είναι να φροντίσουμε τα παιδιά μας να μεγαλώσουν σε καλύτερες συνθήκες από εμάς.

 

 

*Θα επανέλθω κάποια στιγμή στο γιατί το συγκεκριμένο εγχείρημα επηρεάζει σε γιγαντιαίο βαθμό την τεχνολογία, την παιδεία, την οικονομία και την άμυνα –ναι, καλά διαβάσατε, την άμυνα- της χώρας μας.

 

 

 

Για να διαβάσετε δωρεάν το βιβλίο του Δημήτρη Κοντογιάννη «Δεν έχουμε Δημοκρατία: Μια κάπως μποέμ απόδειξη για κάτι που όλοι λίγο-πολύ γνωρίζαμε», πατήστε εδώ!