Με το στίγμα του δολοφόνου, τα αδιάσειστα στοιχεία για τη ναζιστική της φύση, την ηγεσία της στη φυλακή και χωρίς εκπροσώπους στα κανάλια, θα περίμενε κανείς η Χρυσή Αυγή να υποστεί εκλογική πανολεθρία. Όντως οι ψηφοφόροι της μειώθηκαν, αλλά μόλις κατά 40.000. Έτσι, με περισσότερες από 380.000 ψήφους βρέθηκε στην τρίτη θέση, κάτι που πριν από ενάμιση χρόνο μετά τη δολοφονία του Παύλου Φύσσα φαινόταν αδιανόητο. Πώς εξηγείται όμως ο τόσο μεγάλος αριθμός των ψηφοφόρων της παρά όλες αυτές τις προσπάθειες περιορισμού της;
Αρχικά υπάρχει η διαπίστωση ότι σε θέματα προβολής τα πράγματα δεν άλλαξαν και πάρα πολύ από την προφυλάκιση των Βουλευτών της. Μπορεί να μη μαθαίνουμε καθημερινά από κουτσομπολίστικα περιοδικά με ποια τα έφτιαξε ο Ηλίας Κασιδιάρης και ποιά παρουσιάστρια τον βρίσκει σέξι, μαθαίνουμε όμως πόση ώρα κάνει γυμναστική και τι βιβλία διαβάζει πίσω από τα σίδερα. Πάντα τα στελέχη της έχαιραν υπερβολικής προβολής από τα μέσα ενημέρωσης και τον τελευταίο ενάμιση χρόνο δεν άλλαξε τίποτα. Ακόμα και η κριτική που τους γίνεται, όσο σοβαρή και αντικειμενική και να είναι, αντιμετωπίζεται από τους οπαδούς της ως άλλη μια προσπάθεια του συστήματος να καταπνίξει τον αγώνα τους.
Αντίθετα από τα παραδοσιακά μέσα ενημέρωσης όπου στα περισσότερα είναι αποκλεισμένοι, στο ίντερνετ οι χρυσαυγίτες κάνουν πάρτυ. Σε κάθε άρθρο σε ενημερωτικό σάιτ που αναφέρεται το κόμμα τους στο οποίο θα υπάρχουν τουλάχιστον πέντε σχόλια μελών του, με τη γνωστή πάντα ορθογραφία. Όταν δε κάποιος αποφασίσει να πατήσει σε κάποιο link που έβαλαν προς υπεράσπιση των επιχειρημάτων τους, ανακαλύπτει το γιγαντιαίο δίκτυο που έχουν στήσει από ιστοσελίδες και μπλογκ, είτε αυτά είναι ενημερωτικού είτε ιδεολογικού χαρακτήρα. Ποιο άλλο κόμμα, εκτός από το ΚΚΕ, έχει αυστηρή ιδεολογία την οποία υποστηρίζει σε σελίδα του στο ίντερνετ;
Το σημαντικότερο ατού τους όμως αυτή τη στιγμή είναι ο συντεταγμένος τρόπος με τον οποίο λειτουργούν, οργανώνονται και ενημερώνονται σε τοπικό επίπεδο. Είναι προφανές ότι υπάρχει συγκεκριμένη γραμμή για κάθε θέμα, η οποία μέσα από τη βάση της περνάει σε όλα τα μέλη και τους ψηφοφόρους της. Όποιο χρυσαυγίτη και να ρωτήσεις θα σου απαντήσει ότι οι Βουλευτές τους βρίσκονται παράνομα στη φυλακή, παρόλο που η περίπτωσή τους είναι κλασσικό παράδειγμα λόγου προφυλάκισης (προφυλακίζεται κάποιος όταν υπάρχει κίνδυνος να επαναλάβει αυτό για το οποίο κατηγορείται). Υπάρχουν τόνοι αποδεικτικών στοιχείων για όπλα; Ε, ήταν πλαστικά. Κυνηγούσε για δύο ημέρες η αστυνομία τον αντιπρόεδρο του κόμματος σε όλη την Ελλάδα; Ε, απλά δεν είχε μάθει ότι έπρεπε να παραδοθεί.
Σε όλα αυτά αν προσθέσεις τις επόμενες γενιές που έρχονται με τους εγκεφάλους τους πλυμμένους στα ειδικά τους χρυσαυγίτικα σχολεία, την ασυλία που απολαμβάνει η ΧΑ λόγω της απήχησης που έχει στην αστυνομία, και την στήριξη ή ανοχή πολλές φορές από την ίδια την πολιτεία (μη ξεχνάμε την υπόθεση Μπαλτάκου), είναι φανερό ότι αυτοί οι 380.000 ψηφοφόροι δύσκολα θα αλλάξουν κόμμα και, με κάθε γενιά ψηφοφόρων που θα προστίθεται, ο αριθμός τους θα μεγαλώνει.
Δεν είναι όμως ούτε η οργάνωσή της, ούτε ο τρόπος με τον οποίο ασκεί προπαγάνδα, ούτε ακόμα και το εκλογικό αποτέλεσμα αυτό που κάνει τη Χρυσή Αυγή νικητή των εκλογών. Αυτό που κάνει τη διαφορά είναι η αδιαφορία μας. Μπαίνουμε στον κόπο να απαντήσουμε στα σχόλιά τους; Όταν βλέπουμε άρθρο «πως περνάνε τη μέρα τους οι χρυσαυγίτες στο κελί», γιατί πάμε και διαβάζουμε την «είδηση»; Έχουμε διαβάσει και εμείς οι ίδιοι αρκετά για να μπορούμε να αντικρούσουμε ιδεολογικά τους χρυσαυγίτες; Τώρα που λόγω εκλογών είχαμε την ευκαιρία, ρωτήσαμε τους υποψηφίους τι θα γίνει με τους εκπαιδευόμενους αστυνομικούς που υποστήριζαν ανοιχτά τον ναζισμό; Έχει η νέα κυβέρνηση κάποιο σχέδιο για την καταπολέμιση του ναζισμού;
Δύο πράγματα πρέπει να γίνουν για να νικηθεί ο ναζισμός. Ο πρώτος είναι από μικρή ηλικία να μπορέσουμε να μορφώσουμε επαρκώς τους νέους για να καταλάβουν γιατί είναι ένα απάνθρωπο πολίτευμα. Ο δεύτερος είναι να λειτουργήσουν σωστά οι νόμοι. Θα μπει έτσι ένα τέλος στις παραμιλιταριστικές τους οργανώσεις, αλλά και στις ψευδείς ειδήσεις χωρίς πηγές και στην αναληθή ιστορία που επικαλούνται για να δικαιολογήσουν την ιδεολογία τους. Για να γίνουν όμως αυτά, πρέπει να υπάρχει και η θέληση και από τους πολίτες, αλλά και από την πολιτεία και κατά προέκταση από τα κόμματα. Εδώ, όπου σε μεγάλο βαθμό απέτυχαν ΝΔ και ΠΑΣΟΚ, πέφτει τεράστιο βάρος στους ώμους του ΣΥΡΙΖΑ, ο οποίος προς το παρόν δεν έχει δείξει μεγάλη προθυμία να το σηκώσει.
Σαφώς είναι ακόμα νωρίς για να μιλήσουμε για τις κινήσεις της νέας κυβέρνησης, αλλά προς το παρόν δεν έχουμε δει πουθενά ούτε μία αναφορά στην πάταξη του ναζισμού. Το χειρότερο όμως είναι ότι σε περίπτωση αποτυχίας του ΣΥΡΙΖΑ θα δημιουργηθούν ομάδες οργισμένων πολιτών, από τις οποίες όπως καλά μάθαμε στο παρελθόν αντλεί η Χρυσή Αυγή τη μεγάλη πλειοψηφία των ψηφοφόρων της. Έχει χρέος η νέα κυβέρνηση να κατεβάσει τους τόνους, να μη τάξει «λαγούς με πετραχείλια», να μιλήσει ρεαλιστικά και να υιοθετήσει μετριοπαθή ρητορική. Προσπάθειες όπως αυτές των δύο «αυθόρμητων» συλλαλητηρίων(*) υποστήριξης στην κυβέρνηση είναι πάρα πολύ επικίνδυνες και ή θα πρέπει να υποστηρίζονται σωστά (κάτι που σε αυτή την περίπτωση θεωρώ πως δεν έγινε), ή να μη γίνονται καθόλου.
Δεν χρειάζεται να εξηγήσω γιατί ο ναζισμός είναι επικίνδυνος. Χρειάζεται όμως όλοι μας να σταματήσουμε να μένουμε απαθείς, να αντιδράσουμε και να απαιτήσουμε με κάθε τρόπο από την πολιτεία να δράσει εναντίον του. Την ώρα που οι χρυσαυγίτες οργανώνονται ακόμα καλύτερα και οι Βουλευτές τους είναι έτοιμοι να βγουν από τη φυλακή, οι περισσότεροι από εμάς δεν έχουν ακόμα συνειδητοποιήσει τη μεθοδικότητα και την αποφασιστικότητα που έχουν οι ναζί. Το σχεδόν 93% από εμάς που δεν τους ψήφισε είναι πολύ μικρό ποσοστό. Είναι 7% μικρότερο από το ποσοστό που θα έπρεπε να μην τους έχει ψηφίσει.
Για όσους ενδιαφέρονται, πατώντας εδώ μπορείτε να διαβάσετε το βιβλίο «Γκρεμίζοντας τον μύθο της Χρυσής Αυγής«, γραμμένο αρκετά πριν γίνει η ΧΑ κοινοβουλευτικό κόμμα. Ο συγγραφέας είναι πρώην ταμίας της οργάνωσης και, ενώ δεν έχει ιδιαίτερο λογοτεχνικό ενδιαφέρον, δείχνει πως από τότε υπήρχε στήριξη της πολιτείας και της αστυνομίας, αλλά και τις μεθόδους με τις οποίες ο Νίκος Μιχαλολιάκος «κάρφωνε» και έστελνε στη φυλακή όποιο μέλος της οργάνωσής του αμφισβητούσε την αρχηγεία του.
(*)Είναι πεποίθησή μου πως τίποτε δεν είναι αυθόρμητο στο facebook και σε μεγάλο βαθμό γενικότερα στο ίντερνετ. Για να υπάρχει αυτό ως εκδήλωση (event) στο facebook, κάποιος ήθελε και το ξεκίνησε και κάποιοι ήθελαν και το ανέδειξαν. Ακόμα και αν το ξεκίνησε κάποιος ο οποίος δεν έχει καμία σχέση με κόμματα (που δυσκολεύομαι να το πιστέψω), η ιστορία αλλά και το παρόν σε παγκόσμιο επίπεδο δείχνουν ότι πάντα υπάρχει κάποιος που θέλει να το εκμεταλλευτεί (ανεξάρτητα από το αν έχει καλό ή κακό σκοπό) και σχεδόν πάντα τα καταφέρνει. Δυστυχώς οι δυνατότητες που προσφέρουν οι νέεες τεχνολογίες κάνουν κάτι πραγματικά αυθόρμητο, όπως για παράδειγμα η κηδεία του Παλαμά στην Κατοχή ή την κηδεία του Σεφέρη στη δικτατορία, σχεδόν αδύνατο να επαναληφθεί. Καλό είναι να λέμε τα πράγματα με το όνομά τους και δεν είναι καθόλου υποτιμητικό να χαρακτηριστεί μια διαδήλωση «μη οργανωμένη», «ακομμάτιστη» ή «αχρωμάτιστη». Αντίθετα, έχασε από την αίγλη της αυτή η εκδήλωση συμπαράστασης ακριβώς επειδή λανθασμένα χαρακτηρίστηκε από τον ΣΥΡΙΖΑ και τα ΜΜΕ «αυθόρμητη».
