γράφει ο Νίκος Γ. Σακελλαρόπουλος.
Τι ακούνε τ’ αυτάκια μας Θεέ μου; Κόλαση ο Οκτώβριος, εφιάλτης στα Χριστούγεννα, χιλιάδες θάνατοι τον Ιανουάριο, δυο-τρεις-τέσσερις –δεκατέσσερις χιλιάδες κρούσματα σήμερα…
Μια ο ένας, μια ο άλλος, μια ο τρίτος. Χυλός γίνεται το κεφάλι μας. Κι όσοι δεν είναι και της μεγάλης αντίληψης, χέσε μέσα Πολυχρόνη!
Ποιους ακούμε; Ποιους εμπιστευόμαστε;
Θα το πω ξεκάθαρα και χωρίς περιστροφές. Τον Τσιόδρα! Τον Μόσιαλο! Τον Γώγο! Όλα τα άλλα σκέτη τρέλα!
Πατάς τα κουμπιά στα τηλεοπτικά κανάλια και …πιάνεις το κούτελό σου μη τυχόν κι έχεις πυρετό! Ξεροκατάπιες, βήχεις κι αρχίζεις να τρελαίνεσαι συλλογιζόμενος… μπας και; Πονάει λίγο ο λαιμός κι αμέσως σκέφτεσαι ότι μπορεί να είσαι ασυμπτωματικός και τρέχει ο λογισμός σου στο πόσους συνάντησες, σε ποιο γραφείο μπήκες…
Αλλάζεις κανάλι, τα ίδια. Όσα σου λένε σε κάνουν και νιώθεις ότι ήδη είναι φαγωμένα τα ζωτικά σου όργανα! Μελλοθάνατος!
Προσέξτε: Υπερβάλλουν όλοι αυτοί, αλλά μόνο στον τρόπο που παρουσιάζουν τα πράγματα. Η κατάσταση όντως είναι εξαιρετικά κρίσιμη. Μα οι τρομολάγνοι της τηλεόρασης ηδονίζονται να μας κάνουν να νιώθουμε εξαρτημένοι από εκείνους. Ίσως και … ευγνωμονούντες!
Ο κορονοϊός είναι μια τεράστια λαίλαπα! Μια πανδημία που βρήκε απροετοίμαστο τον άνθρωπο και τον θερίζει. Κι αυτό θα συμβαίνει μέχρι να βρεθεί το ασφαλές εμβόλιο. Πότε; Ουδείς γνωρίζει. Ούτε καν οι μεγάλες πολυεθνικές εταιρείες και τα εργαστήρια κορυφαίων Πανεπιστημίων.
Φταίει η κυβέρνηση; Που δεν προμηθεύτηκε πεντακόσια –χίλια λεωφορεία ακόμη, όπως ζητούν μερικοί; Που δεν προμηθεύτηκε καμιά χιλιάδα ακόμη βαγόνια του μετρό; Μα όλα αυτά ακυρώνονται μόλις έρχονται εικόνες από το μετρό του Παρισιού και τους σαρδελοποιημένους επιβάτες. Κι ύστερα άλλες εικόνες με επιβάτες –γαύρους στα λεωφορεία του Λονδίνου ή του Μονάχου.
Ύστερα ανεβαίνει το αίμα στο κεφάλι σου όταν βλέπεις εκατοντάδες πιτσιρικάδες να ξεσαλώνουν εδώ κι εκεί. Καλά, δεν έχουν γονείς; Δεν δουλεύουν την άλλη ημέρα; Δεν πάνε σχολείο; Δεν σκέφτονται τους παππούδες τους;
Μετά, σου φταίνε οι παππάδες που δεν φοράνε μάσκα και κοινωνάνε με το ίδιο κουταλάκι τον έναν μετά τον άλλο! Πού είναι το κράτος να τους μαζέψει; Κι ύστερα φταίει προσωπικά ο Μητσοτάκης που δεν ρώτησε τον Αλέξη τι ώρα πρέπει να κλείνουν τα τσιπουράδικα! Κι ο Κικίλιας που πιο πολύ κοιτάζει τη Μπαλατσινού παρά τα νοσοκομεία και φωνάζουν οι συνδικαλιστές (του ΣΥΡΙΖΑ και του ΠΑΜΕ) ζητώντας νέες προσλήψεις! Είναι κι αυτή η Κεραμέως! Είδατε κόλλησε ιό! Καλά να πάθει! Τα σχολεία τι τα θέλουν ανοικτά; Τι θα πει ότι είναι οι ασφαλέστεροι χώροι, όπως αποδεικνύεται; Αφού άλλα λέει η συμπεθέρα του μπατζανάκη του Βελόπουλου που ξέρει τα πράγματα από μέσα…
Σκέψεις, εδώ κι εκεί και πιο κει και παραπέρα. Με μάσκα ή μη. Από σκεπτόμενους ή όχι. Μα η αλήθεια είναι μια και μόνη: Μάσκα, πλυμένα χέρια, αντισηπτικά, ενίοτε γάντια κι αποστάσεις! Κι ό,τι είναι να γίνει ας γίνει. Είπαμε, έχουμε να κάνουμε μ’ ένα γ@μημένο ιό που πρέπει να τον νικήσουμε και θα τον νικήσουμε. Θέμα χρόνου είναι.
Ας αισιοδοξήσουμε λίγο! Ας ψιθυρίσουμε Νιόνιο. Να μας έχει ο Θεός γερούς! Κι ας τον παραφράσουμε: Πάλι θ’ ανταμώνουμε και θα ξεφαντώνουμε! Με χορούς κυκλωτικούς σε τροχιές του μέλλοντός μας… Κι αφού οι πολαρόιντ είναι τόσο ξεπερασμένες όσο η Αριστερά, ας βγάλουμε χαμογελαστές σέλφι με τα κινητά μας… Γ@μημένε ιέ, θα πεθάνεις!
