γράφει ο Δημήτρης Κοντογιάννης.
Για τους περισσότερους από εμάς, το ποιος θα είναι ο επόμενος Πρόεδρος της Δημοκρατίας είναι κάτι σχεδόν αδιάφορο. Εξαιρώντας κάποιες ακραίες περιπτώσεις (φαντάζεστε π.χ. Πρόεδρο Δημοκρατίας τη Ζωή Κωνσταντοπούλου;) όποιος και αν εκλεγεί θα έχει να προσφέρει κάτι παραπλήσιο με τους δεκάδες άλλους ικανούς υποψήφιους για τους οποίους ακούμε τόσο καιρό. Ειδικά από τη στιγμή που η εκλογή ΠτΔ έγινε εφικτή με 151 ψήφους, η όλη διαδικασία έγινε πολύ λιγότερο ενδιαφέρουσα από όσο θέλουν να την παρουσιάσουν τα ΜΜΕ. Ίσως όμως από αυτή την αδιαφορία, για τον Πρωθυπουργό να προκύπτει και μια εντελώς διαφορετική χρησιμότητα.
Ένας έξυπνος πολιτικός θα εκμεταλλευόταν αυτή την μοναδική θέση στην οποία βρίσκεται ο Πρωθυπουργός, να είναι δηλαδή ο μόνος που γνωρίζει μία πληροφορία την οποία θέλουν να μάθουν όλα τα ΜΜΕ. Πώς; Η συνηθισμένη στην Ελλάδα τακτική είναι να δίνεις μόνο σε έναν ή δύο δημοσιογράφους την πληροφορία ώστε μετά να σου χρωστάνε μια μεγάλη χάρη την οποία φυσικά θα ξεπληρώσουν την κατάλληλη στιγμή.
Αυτό, ενώ είναι ένα αρκετά συνηθισμένο και αποτελεσματικό τέχνασμα, δεν αξιοποιεί πλήρως την μοναδική ευκαιρία που παρουσιάζεται με την εκλογή του ΠτΔ. Άλλωστε, κάτι αντίστοιχο κάνει κάθε υψηλόβαθμος πολιτικός όταν μοιράζει στους εκλεκτούς του τις αποκλειστικές συνεντεύξεις του. Κρίμα μία τέτοια ανεπανάληπτη ευκαιρία να υποβαθμίζεται ως χάρη στο επίπεδο μιας αποκλειστικής συνέντευξης.
Για να αξιοποιηθεί πλήρως αυτή η κατάσταση, ο Κυριάκος Μητσοτάκης πρέπει να ενημερώσει ξεχωριστά κάθε έναν από τους συνεργάτες του για το ποιον έχει επιλέξει ως τον επόμενο Πρόεδρο της Δημοκρατίας, δίνοντας σε κάθε έναν από αυτούς ένα διαφορετικό όνομα. Μετά, απλά χρειάζεται να περιμένει…
Όταν λοιπόν μετά από μία εβδομάδα ή δέκα ημέρες εμφανιστεί στον Χ ιστότοπο και την Ψ εφημερίδα κάποιο συγκεκριμένο όνομα, θα γνωρίζει ακριβώς ποιος είναι αυτός που μίλησε ενώ δεν έπρεπε και ότι δεν θα είναι εύκολο να τον εμπιστευτεί με διαβαθμισμένες πληροφορίες στο μέλλον.
Μπορεί να φαίνεται μικρό ως κέρδος, αλλά αν θυμηθούμε την ζημιά που έγινε σε όλες τις κυβερνήσεις της προηγούμενης δεκαετίας από διαρροές, βλέπουμε πόσο πραγματικά αξίζει το να γνωρίζεις ποιος είναι άξιος εμπιστοσύνης και ποιος όχι.
Αυτό δεν σημαίνει ότι εκείνος που θα μιλήσει είναι άχρηστος. Κάθε άλλο! Μπορεί να χρησιμεύσει για να δώσει σε δημοσιογράφους ονόματα πιθανών προέδρων «καίγοντας» έτσι την υποψηφιότητά τους. Μπορεί η αποπομπή του από τον κλειστό κύκλο να αποτελέσει παράδειγμα προς αποφυγή στους υπόλοιπους συμβούλους. Ή μπορεί απλά να συνεχίσει να προσφέρει με την προηγούμενη ιδιότητά του, γνωρίζοντας όμως τα αρνητικά χαρακτηριστικά του.
Κατά τα άλλα, δεν νομίζω ότι αξίζει να ασχοληθούμε περισσότερο με την υπόθεση ΠτΔ, τουλάχιστον μέχρι να ανακοινωθεί το όνομα του υποψηφίου της ΝΔ. Όλοι μπορεί να έχουμε προτιμήσεις –π.χ. αν πρέπει οπωσδήποτε να είναι κεντροαριστερός εμένα θα μου άρεσε ο πρώην Υπουργός ΠΡΟΠΟ του ΣΥΡΙΖΑ Γιάννης Πανούσης- αλλά οι προτιμήσεις και οι ενστάσεις μας μας έχουν την ίδια αξία με την εντεκάδα που σκέφτεται για το ματς της Κυριακής ο κυρ Μήτσος στο καφενείο της γειτονιάς: απολύτως καμία.
