γράφει ο Θάνος Καλαμίδας.
Δυστυχώς, και παρ όλη την εμμονή πολιτικών και ΜΜΕ, η εποχή των μνημονίων μόνο θεωρητικά και για μικροπολιτική από όλα τα κόμματα έχει περάσει. Στην πραγματικότητα τα μνημόνια ζουν και προεδρεύουν, τους πολλούς τους δυναστεύουν και όσο περνάει ο καιρός χειροτερεύουν. Χειροτερεύουν γιατί ακόμα και οι σπίθες ελπίδας προς τους μη προνομιούχους, τους ανέργους και τους πεινασμένους που έδωσε προεκλογικά ο Κυριακούλης Μητσοτάκης διαλυθήκαν όταν ήρθε η ώρα να ξεχρεώσει τα γραμμάτια του προς τους νταβατζήδες και τα ΔΑΠιττάκια που έχουν ορμήσει στο δημόσιο χρήμα σαν ακρίδες. Επτά μήνες μετά την εκλογή της κυβέρνησης της Νέας Δημοκρατίας, άστεγοι συνεχίζουν να υπάρχουν στους δρόμους της Αθήνας και της Θεσσαλονίκης και άνεργοι συνεχίζουν να κάνουν ουρές στον ΟΑΕΔ με την Ελλάδα να διατηρεί το ρεκόρ φτώχειας κι ανεργίας Ευρώπης.
Από την άλλη τα αφεντικά τρελάθηκαν και νιώθοντας ότι έχουν τον άνθρωπό τους και το κόμμα τους στην εξουσία διαμορφώνουν συνθήκες εργασίες που ανταγωνίζονται αυτές των Φαραώ. Οι απολύσεις έχουν αρχίσει να αυξάνονται ανησυχητικά ενώ – όπως έδειξε έρευνα της ΕΕ – η μεν βιομηχανική παραγωγή της Ελλάδας ακολουθεί την κατιούσα, οι δε επενδύσεις την φεύγουσα και μάλιστα με ντόπια παρέα. Αλήθεια η Μαρέβα συνεχίζει τη σχέση της με τον Παναμά;
Αλλά μην ανησυχείτε βρε παιδιά, υπάρχει χρυσός στο βάθος. Να ο Πατούλης αγόρασε καρέκλα που στοίχισε 20 χιλιάρικα στην περιφέρεια. Τώρα πόσοι άστεγοι θα τρώγανε …παντεσπάνι με αυτά τα είκοσι χιλιάρικα και για πόσο καιρό …σιγά μην νοιαστεί η Αντουανέτα του Αμαρουσίου.
Ο Πατούλης και η καρέκλα του ή οι λογαριασμοί στον Παναμά δεν είναι τυχαία αναφορά ούτε εύκολος λαϊκισμός, γιατί με ακριβώς τέτοια θέματα θα έπρεπε να ασχολούμαστε αυτή τη στιγμή. Μια χώρα που το μεγαλύτερο μέρος του πληθυσμού της ζει την κάθε μέρα της με δανεικά από την επομένη, ΔΕΝ μπορεί να κυβερνιέται από προκλητικούς και διεφθαρμένους καιροσκόπους. Ο Πατούλης δεν στέφθηκε μονάρχης στις Βερσαλίες αλλά περιφερειάρχης στην Αττική και το μόνο που έχουμε δει από τον περιφερειάρχη μέχρι στιγμής είναι γυφτογκλαμουριές ενός ρεμπεσκέ χαραμοφάη και της θέλω-να-γίνω-Γιάννα-στη-θέση-της-Γιάννας γυναίκας του. Και κανένας -μα κανένας- δεν φαίνεται να έχει την διάθεση να τον μαζέψει. Αλλά και ποιος να τον μαζέψει όταν ο ίδιος ο πρωθυπουργός νομίζει …ότι πρωθυπουργεύει κάνοντας τουρισμό από τα βουνά της Κρήτης σε αυτά του Καρπενησίου και ψάχνοντας ωσάν άρρεν Καρντάσιαν με την …πρώτη κυρία τις κατάλληλες στάσεις για φωτογραφία.
Κι έτσι με τον τουρίστα πρωθυπουργό φτάσαμε και σε αυτό που μονοπωλεί τους τίτλους τον τελευταίο καιρό και έχει σπρώξει τον άπορο και τον άστεγο στο περιθώριο της άρνησης και της αδιαφορίας. Διπλωματία και επίσκεψη στην Ουάσιγκτον. Η διπλωματία είναι το αντίβαρο των όπλων στην φύλαξη των εθνικών δικαιωμάτων και συμφερόντων κάθε χώρας. Παράλληλα είναι η βιτρίνα της χώρας και ο αρχηγός του κράτους το πρώτο όνομα στην μαρκίζα.
Αν και όπως έχω γράψει συχνά είμαι αντι-Παπανδρεϊκός, αυτό όμως δεν σημαίνει ότι δεν παραδέχομαι ότι για πάνω από μια εικοσαετία η αύρα του ονόματος του Ανδρέα Παπανδρέου έφτανε για να ανοίξουν πόρτες από το Πεκίνο και τη Μόσχα μέχρι το Βερολίνο και την Ουάσινγκτον. Το ίδιο ίσχυε και για τον Κωνσταντίνο Καραμανλή. Οι συγγενείς διάδοχοί τους όχι μόνον απέτυχαν αλλά ειδικά ο Γιωργάκης Παπανδρέου κατάφερε να συντελέσει στην ταχύτερη φθορά του ονόματος στο εξωτερικό. Αλλά το γεγονός παραμένει, η παρουσία τους ήταν εγγύηση για την ελληνική εξωτερική πολιτική, συνεχίζει να υπάρχει η αύρα τους παρά τις δεκαετίες από τον θάνατό τους και οι ίδιοι θα έπρεπε να αποτελούν πρότυπο.
Ένα βασικό χαρακτηριστικό που είχαν και ο Ανδρέας Παπανδρέου και ο Κωνσταντίνος Καραμανλής ήταν η ιδία βαθειά γνώση των ιστορικών και πολιτικών ισορροπιών στις σχέσεις κρατών και ειδικά των μεγάλων δυνάμεων. Δεύτερο και εξ’ ίσου σοβαρό, και οι δυο είχαν σχέδιο/όραμα για το μέλλον της Ελλάδας – αδιάφορα αν συμφωνούσες ή όχι – που προσαρμοζόταν ανάλογα με τις γενικότερες εξελίξεις. Δεν ήταν οι εξελίξεις που υπαγόρευαν τα σχέδια τους. Τέλος και οι δυο τους ήταν …σκακιστές. Η κάθε κίνηση τους ήταν αποτέλεσμα μελέτης και πρόβλεψης για τις επόμενες πέντε κινήσεις του αντιπάλου. Τόσο το καθ’ όλα εντυπωσιακό σαν κίνηση ταξίδι στη Σόφια του Παπανδρέου το βράδυ που οι Τούρκοι ετοίμαζαν το Χόρα, όσο και η έξοδος του Καραμανλή από το στρατιωτικό σκέλος του ΝΑΤΟ ήταν κινήσεις όχι απλά μελετημένες αλλά με άμεσο και έμμεσο αντίκτυπο στην δεκαετία που ακολούθησε τουλάχιστον.
Αυτή ήταν η παρακαταθήκη που άφησαν και οι δυο τους και που με πολλά λάθη προσπάθησαν να ακολουθήσουν οι στη συνέχεια πρωθυπουργοί της χώρας, μέχρι… Μέχρι που φτάσαμε στον Κυριακούλη Μητσοτάκη και το σκάκι αντικαταστάθηκε από τον …μουτζούρη και την ρουλέτα!
Αναμφισβήτητα η επίσκεψη Μητσοτάκη στον Λευκό Οίκο ήταν θύμα μιας πολύ άσχημης συγκυρίας ή καλύτερα άσχημων συγκυριών. Από τη μια ο Τραμπ είναι ο τέταρτος πρόεδρος στην αμερικανική ιστορία που αντιμετωπίζει αυτή τη στιγμή κατηγορίες για κατάχρηση εξουσίας, από την άλλη την παραμονή της επίσκεψης Μητσοτάκη δολοφόνησε έναν Ιρανό αξιωματούχο κάνοντας μας όλους να ψάχνουμε που θα καλυφθούμε από τις ατομικές βόμβες που έρχονται. Τίποτα από αυτά δεν θα μπορούσε να προβλεφθεί όταν κλεινόταν το ραντεβού και όπως ήταν φυσικό τράβηξαν μεγάλο μέρος από το ενδιαφέρον των δημοσιογράφων και των ΜΜΕ πράγμα που φάνηκε ιδιαιτέρα στην κοινή συνέντευξη που ο μεν Τραμπ απαντούσε σε ερωτήσεις που αφορούσαν το Ιράν ο δε Μητσοτάκης έκανε …μίρορινγκ με τον πολυέλαιο.
Για όσους αναρωτιούνται τι είναι το ..μίρορινγκ, είναι κάτι σαν το “που πας ρε Καραμήτσο” αλλά στα ΔΑΠίττικα.
Ο Κυριακούλης Μητσοτάκης δυστυχώς στην εξωτερική πολιτική και την αντιπροσώπευση των ελληνικών συμφερόντων στο εξωτερικό και δη στο σπίτι της “συμμάχου” υπερδύναμης, αποδεικνύει για μια ακόμα φορά ότι δεν έχει καταλάβει τι κάνει ένας πρωθυπουργός ή ποιος είναι ο ρόλος και η δουλειά ενός πρωθυπουργού. Ο άνθρωπος πήγε για να συναντήσει τον Τραμπ σαν λομπίστας τραπεζιτικών συμφερόντων κι όχι σαν τον πρωθυπουργός της Ελλάδας.
Παρενθετικά, το λομπίστας το έβαλα για να το καταλάβουν και τα ΔΑΠιττάκια και πρόκειται για ένα άτομο που λειτουργεί και κινεί νήματα «παρασκηνιακά» με σκοπό τον επηρεασμό κέντρων αποφάσεων για λογαριασμό οργανώσεων, ατόμων ή συγκεκριμένων συμφερόντων. Ο Μητσοτάκης δεν πήγε για να κάνει “λόμπινγκ” για τα ελληνικά θέματα κι αν ευαρεστηθεί ο πολυχρονεμένος και αφού αγοράσουμε και μερικά F15 τότε να ασχοληθεί και μαζί μας. Ο πρωθυπουργός Μητσοτάκης πήγε σε μια σύμμαχο χώρα που είναι και υπερδύναμη με πρόεδρο κάποιον που συμφωνεί και ιδεολογικά, για να ζητήσει την βοήθεια στην αναγνώριση του δίκιου της Ελλάδας στα προβλήματα που έχει κυρίως με την Τουρκία. Έτσι θα έπρεπε.
Αυτό που συνέβη όμως – και δεν είναι υπόθεση – είναι ότι άκουσε τον Τραμπ να του αναφέρει τις θέσεις του Ερντογάν και να του ζητάει …συνεργασία με την Τουρκία για το καλό της ειρήνης. Πράγμα που στα αυτιά του Ερντογάν μεταφράζεται σε συνεκμετάλλευση του Αιγαίου με τις ευλογιές του Τραμπ. Αυτά ήταν όλα κι όλα τα δέκα λεπτά του Κυριακούλη στο Οβάλ γραφείο και μετά ο Τραμπ επέστρεψε στα προβλήματα του με το Ιράν και το Καπιτόλιο.
Η επίσκεψη του Έλληνα πρωθυπουργού στις ΗΠΑ ήταν αποτυχημένη για δυο λόγους. Ο ένας δεν ήταν δικό του λάθος ή πράττειν κι είχε να κάνει με το Ιράν και το Καπιτόλιο. Ο άλλος λόγος είναι ο ίδιος ο Κυριακούλης Μητσοτάκης, δυστυχώς είναι πολύ μικρός για τα παπούτσια που φοράει.
Τέλος κάτι που επίσης έχει σχέση με την εξωτερική πολιτική και πολύ φοβάμαι ότι ναι μεν θα χαρακτηρίσει την πρωθυπουργία Μητσοτάκη για τις μελλοντικές γενιές αλλά το πολύ χειρότερο είναι ότι η Ελλάδα θα πληρώσει πολύ ακριβά αυτό το συγκεκριμένο λάθος επιλογών. Ο Μητσοτάκης έχει τζογάρεται όλη την εξωτερική πολιτική της Ελλάδας για την αντιμετώπιση του Ερντογανικού επεκτατισμού, “ποντάροντας” στη νίκη ενός πραξικοπηματία που προσπαθεί να ρίξει την νόμιμα εκλεγμένη κυβέρνηση της Λιβύης και να εγκαταστήσει μια στρατιωτική δικτατορία. Αυτά σε συνεργασία με έναν στυγνό δικτάτορα που πήρε την εξουσία στη χώρα του με πραξικόπημα και εκτελώντας όλους τους πολιτικούς του αντιπάλους κι έναν πρωθυπουργό που κατηγορείται για αρπαχτές, καταπατήσεις και κατάχρηση εξουσίας και τον καθ’ όλα άβουλο και ανύπαρκτο Αναστασιάδη. Έλεος!
Δυστυχώς το μέλλον της Ελλάδας παίζεται στη ρουλέτα από έναν άνθρωπο ανίκανο και λειψό στο να καταλάβει στο ρόλο του. Έναν Κυριακούλη.
Και η μεγαλύτερη απόδειξη της αποτυχίας του είναι ο τρόπος που προσπάθησαν να τον καλύψουν για άλλη μια φορά, δουλικά και Μαρινάκια ΜΜΕ με πολύ βοήθεια από έμμισθα από το δημόσιο ΔΑΠιττάκια και παπαγαλάκια. …»ναι, αλλά μιλάει καλά αγγλικά, δεν είναι σαν τον …Τσίπρα!” Επειδή βαριέμαι να κάνω μίρορινγκ στο κάθε ΔΑΠιττάκι και τις αναλύσεις του από τον καναπέ μια παρατήρηση μόνο: ο Ερντογάν δεν μιλάει καθόλου αγγλικά αλλά κοντεύει να μας πηδήξει όλους.
*************
Στη φωτογραφία ο κύριος Μπιν με γνωστό μοντέλο από την Σλοβενία.
