Πριν φτάσουμε όμως στο Πολυτεχνείο, πάμε πρώτα στην επανάσταση του 1821. Ας κάνουμε μια πάρα πολύ χαζή ερώτηση: πόσοι από αυτούς που συμμετείχαν στην επανάσταση είναι σήμερα ζωντανοί; Προφανώς κανένας. Τότε γιατί μερικοί από εμάς συμπεριφέρονται λες και εκείνοι επαναστάτησαν το 1821; Αν απορείτε με αυτά που λέω, σκεφτείτε πόσες φορές κάποιος πολιτικός σας πούλησε πατριωτισμό βασιζόμενος στο 1821. Τι παραπάνω έκανε αυτός το 1821 από αυτά που έκανα εγώ για να μπορεί να μου κάνει εμένα κήρυγμα πατριωτισμού; Τίποτα. Απολύτως τίποτα. Είναι φύση αδύνατο να έχει κάνει οτιδήποτε άλλο πέρα από το απολύτως τίποτα.
Σκεφτείτε πόσες φορές κάποιος σας πούλησε πατριωτισμό βασιζόμενος στους αγώνες του 1940; Πόσες φορές σας έχουν δασκαλέψει ότι οι Έλληνες ήμασταν τότε ένδοξοι γιατί είπε το «όχι» ο Μεταξάς, άρα πρέπει να ακολουθήσουμε την τάδε πολιτική, αλλιώς είμαστε προδότες; Πόσες φορές σας έχουν πει ότι επειδή το «όχι» το είπε ο λαός και όχι ο Μεταξάς θα πρέπει να ακολουθήσουμε την δείνα πολιτική, αλλιώς μισούμε τον λαό και τους Έλληνες; Πόσες φορές σας έχουν μιλήσει για το 1940 λες και ξέρουν κάτι που δεν ξέρετε, λες και το 1940 τους ανήκει παρ’ όλο που δεν είχαν οποιαδήποτε συμμετοχή στον αντιστασιακό αγώνα;
Ακόμα χειρότερα, πόσες φορές έχετε ακούσει προπαγάνδα με βάση τους 300 του Λεωνίδα; Πόσες φορές έχετε ακούσει εθνικιστές να επιπλήττουν τους γύρω τους γιατί δεν είναι όπως οι αρχαίοι Σπαρτιάτες, λες και επειδή εκείνοι πήγαν στο γυμναστήριο και συμμετείχαν σε μερικές παραστρατιωτικές ασκήσεις έγιναν όμοιοι του Λεωνίδα και μπορούν να μιλάνε εκ μέρους του! Λες και εφηύραν το αυτοκίνητο από την ταινία «Επιστροφή στο Μέλλον», ταξίδεψαν πίσω στον χρόνο, πλάκωσαν στις σφαλιάρες μερικούς Πέρσες και μετά επέστρεψαν για να αφηγηθούν την ιστορία! Αυτή η εθνικιστική παράνοια, τι διαφορά έχει στην πραγματικότητα από το να μιλάει ένας φοιτητοπατέρας στα εικοσικάτι του για τους νεκρούς του Πολυτεχνείου λες και πέθανε ο κολλητός του πέντε μέτρα μακριά του;
Όταν όλοι αυτοί -είτε οι Σπαρτιάτες, είτε οι φοιτητές, είτε το ’21, είτε το ’40- έκαναν τον αγώνα τους, γνώριζαν πάρα πολύ καλά ότι μπορεί να έχαναν την ζωή τους. Η επιλογή τους να αγωνιστούν ήταν μία συνειδητή πράξη θυσίας για το καλό όλων των Ελλήνων. Όταν κάποιο κωλοπαιδάκι μιλάει για τους αγώνες της αριστεράς και ταυτίζει τον εαυτό του με τους νεκρούς του Πολυτεχνείου και κουνάει το δάχτυλο στους πολιτικούς του αντιπάλους, δεν υπάρχει καμία αυτοθυσία. Μόνο πολιτικό όφελος υπάρχει από εκμετάλλευση αυτών που πέθαναν για το καλό του.
Τα πράγματα είναι πάρα πολύ ξεκάθαρα: οι νεκροί των Θερμοπυλών ανήκουν στους νεκρούς των Θερμοπυλών, οι νεκροί του ’40 και του ’21 στους νεκρούς του ’40 και του ’21 και οι νεκροί του Πολυτεχνείου ανήκουν μόνο στους νεκρούς του Πολυτεχνείου και σε αυτούς δίπλα τους που πήραν τις ίδιες αποφάσεις αυτοθυσίας, που θα μπορούσαν το 1973 να πεθάνουν και την γλίτωσαν από τύχη. Αν λοιπόν κάποιος σαραντάρης πολιτικός αρχίσει να σας πουλά αριστεριλίκι ή πατριωτισμό ή οτιδήποτε άλλο τον συμφέρει επικαλούμενος τους αγώνες που έγιναν ενώ ακόμα ήταν αγέννητος, αντί να του δώσετε την ψήφο σας δώστε του καμιά μούντζα. Αυτή τουλάχιστον την κέρδισε όντως με τη δική του αξία!
Υ.Γ. Για όσους λένε «ναι, αλλά τουλάχιστον μπορούμε να είμαστε υπερήφανοι για αυτούς τους αγώνες», πατώντας εδώ μπορείτε να διαβάσετε την άποψή μου για αυτή την περηφάνια.
Για να διαβάσετε δωρεάν το βιβλίο του Δημήτρη Κοντογιάννη «Δεν έχουμε Δημοκρατία: Μια κάπως μποέμ απόδειξη για κάτι που όλοι λίγο-πολύ γνωρίζαμε», πατήστε εδώ!
