Για όσους δεν θυμούνται, το 2008 στα τέλη της κυβέρνησης Καραμανλή ο Γιώργος Βουλγαράκης βρέθηκε μπλεγμένος στην υπόθεση της Μονής Βατοπεδίου και μιας offshore εταιρίας στην οποία ήταν μέτοχος. Από αυτό το σκάνδαλο πολλά έχουν ξεχαστεί, αλλά δύο πράγματα θυμόμαστε μέχρι σήμερα: την φράση του Γιώργου Βουλγαράκη «ό,τι είναι νόμιμο είναι και ηθικό» και την υποστήριξη που είχε μετά ο τότε Υπουργός από τον Κώστα Καραμανλή στην ομιλία του στη ΔΕΘ.
Αυτά τα δύο ίσως να έκαναν περισσότερη ζημιά στη Νέα Δημοκρατία από άλλες περιπτώσεις στις οποίες όντως υπήρχε παρανομία. Μπορεί ο μέσος Έλληνας να μη θυμάται από το σχολείο ποιά είναι η Αντιγόνη, αλλά σίγουρα κατάλαβε ότι είναι εντελώς παράλογο να ισχυρίζεται πως «ό,τι είναι νόμιμο είναι και ηθικό» αυτός ο οποίος φτιάχνει τους νόμους και ακόμα πιο παράλογο να τον υποστηρίζει ο Πρωθυπουργός που θα έκανε πόλεμο στους νταβατζήδες.
Πάμε όμως στο σήμερα και τον ΣΥΡΙΖΑ. Πόσες φορές στελέχη του κυβερνώντος κόμματος έχουν διαστρεβλώσει την πραγματικότητα για να ταιριάζει στην ηθική τους; Πόσες φορές ο ΣΥΡΙΖΑ έχει υποστηρίξει τα στελέχη του στον παραλογισμό τους; Θυμάστε άραγε τον ράππερ-σύμβουλο του Πρωθυπουργού που έχει αριστερούς παππούδες; Θυμάστε τον Καρανίκα, τον άλλο σύμβουλο του Πρωθυπουργού, που έστελνε ανορθόγραφα μηνύματα στη Μενεγάκη και θεωρεί ότι η καριέρα είναι χολέρα; Σίγουρα θυμάστε τον Υφυπουργό Πολάκη με τις απειλές ενάντια στη ζωή δημοσιογράφου ο οποίος υποστηρίχτηκε από Τσίπρα, Γεροβασίλη και Φωτίου.
Και αυτοί όλοι είναι η κορυφή του παγόβουνου. Γιατί δεν υπήρξε άρση της Βουλευτικής ασυλίας για τον Γιώργο Σταθάκη; Για ένα οικονομικό, εξωκοινοβουλευτικο θέμα γιατί να μπορεί να κρυφτεί ο οποιοσδήποτε Βουλευτής πίσω από την κοινοβουλευτική του ομάδα; Τελικά, πέρα από τα ονόματα και τα κόμματα, είναι πολλές οι διαφορές που έχουν η περίπτωση Κατρούγκαλου με την περίπτωση Βουλγαράκη;
Οι ψηφοφόροι μπορούν να συγχωρήσουν και να δικαιολογήσουν πάρα πολλά πράγματα και, όσα λάθη και αν κάνει ένα κόμμα, μέχρις ενός σημείου πάντα θα μπορεί να διορθώσει τον τρόπο με τον οποίο το αντιμετωπίζει ο λαός. Από τη στιγμή όμως που θα αισθανθεί ότι σιχαίνεται -ναι, σιχαίνεται- τότε ο συγκεκριμένος πολιτικός ή το συγκεκριμένο κόμμα απλά τελείωσε για αυτόν τον ψηφοφόρο. Όπως λοιπόν ο Βουλγαράκης τελείωσε από την πολιτική λόγω του Βατοπεδίου και της παράκτιας εταιρίας, έτσι σιγά-σιγά θα αρχίσουμε να βλέπουμε και στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ να τερματίζουν τις καρίερες τους. Το χειρότερο για τον Τσίπρα όμως είναι ότι, όσο αθροίζονται τα στελέχη του που ο κόσμος σιχαίνεται και αυτός υποστηρίζει, τόσο θα βαραίνει και για εκείνον το κλίμα. Σε περίπτωση που απορεί τι πολιτικό μέλλον έχει ένας Πρωθυπουργός που ο κόσμος τον σιχαίνεται, ας ρωτήσει τον Παπανδρέου και τον Σαμαρά.
Για να διαβάσετε δωρεάν το βιβλίο του Δημήτρη Κοντογιάννη «Δεν έχουμε Δημοκρατία: Μια κάπως μποέμ απόδειξη για κάτι που όλοι λίγο-πολύ γνωρίζαμε», πατήστε εδώ!
