γράφει ο Νίκος Γκίκας.
Είναι προφανές πως η πανδημία φέρνει αλλαγές. Στην εκπαίδευση πιθανά θα πρέπει να συνδυαστούν οι επιλογές τόσο ως προς την παράταση του σχολικού έτους, την περικοπή της ύλης αλλά και της πιθανής μετακίνησης των πανελλαδικών, αναλόγως της κατάστασης. Οι διαδικασίες είναι καινούργιες για τη δημόσια εκπαίδευση, ωστόσο θα έπρεπε να είχαν υιοθετηθεί προ ετών. Η εκπαιδευτική κοινότητα έχει ικανότατους εκπαιδευτικούς, πληροφορικούς αλλά και πιστοποιημένους εκπαιδευτικούς με σχετική επιμόρφωση, εκτός εάν πήγαιναν για … τουρισμό.
Ώρα λοιπόν για τα αυτονόητα. Η ψηφιακή εποχή βρίσκεται εδώ και δεν αφορά πιστοποιητικά μορίων ή διορισμού, παρά αδήριτη αναγκαιότητα. Στη πλειονότητα τα παιδιά έχουν πρόσβαση στην τεχνολογία και διάκεινται θετικά σε τέτοιες μορφές επικοινωνίας. Η γενιά των millennials και περισσότερο των Gen Y και Gen Z έχουν απόλυτη εξοικείωση με την τεχνολογία και βρίσκονται άλματα μπροστά ψηφιακά από τους δασκάλους τους, διψώντας για ψηφιακή γνώση.
Οι αριθμοί δείχνουν τα αυτονόητα. Ωστόσο η ευθύνη των γονέων είναι σημαντική, καθώς η πλειονότητα των παιδιών μπορεί να έχει smartphone, playstation ή Xbox αλλά δε διαθέτει ισάριθμα ηλεκτρονικό υπολογιστή. Η εσφαλμένη έννοια της ψυχικής ηρεμίας μπαίνει πάνω από τη μάθηση, όταν οι περισσότεροι γονείς αποκαλύπτονται στα social media. Αντί λοιπόν οι συνδικαλιστικές ηγεσίες των εκπαιδευτικών να καυτηριάσουν την ασυνείδητη επιλογή των γονέων, προτρέπουν την πολιτεία να σκορπίσει τους ελάχιστους πόρους που διαθέτει.
Πίσω από την αδράνεια και την καραμέλα του παιδαγωγικού τους ρόλου, που διαρκώς αναζητούσε μισθούς, διορισμούς και επιδόματα, κρύβεται η οπισθοδρόμηση και ο εγκλωβισμός στην παρακμή. Κλαυσίγελος. Η ξιπασμένη συνδικαλιστική γραφειοκρατία λοιπόν θα είχε στυλώσει τα πόδια της πολλά χρόνια ακόμη, αλλά φαντάζει γελοία μπροστά στην πρόοδο της κοινωνίας.
Η κατακραυγή τους αναγκάζει να αναδιπλωθούν. Στοιχειώδης ευπρέπεια θα επέβαλλε στα συνδικαλιστικά όργανα περισσότερη σεμνότητα και ταπεινότητα έναντι του θράσους και της υποτίμησης του πολίτη, όταν η διεθνής εμπειρία έχει απαντήσει στα κόμπλεξ ανοησίας και τις λογής δικαιολογίες. Γιατί τα εργαλεία επικοινωνίας, Zoom, Skype, Webex και Facetime τα χρησιμοποιούν εκατομμύρια πολιτών για εργασία και μάθηση, όπως το ΕΑΠ επίσης. Η από απόσταση διδασκαλία, ιδιαίτερα σε μεγαλύτερα παιδιά προσφέρει ισοτιμία, περισσότερες ευκαιρίες και καλύτερες συνθήκες μάθησης και ασφάλειας.
Η επανάσταση του αυτονόητου έστω και καθυστερημένα έβγαλε το τζίνι. Το μονοπάτι της εξ αποστάσεως εκπαίδευσης ήρθε για να μείνει και παρά τα όποια προβλήματα, εφόσον στηθεί σοβαρά, μπορεί να επιλύσει πολλά ζητήματα στην παιδεία, οδηγώντας την σε ένα ανώτερο επίπεδο. Παρά την πυρέσσουσα και νωθρή κάστα των συνδικαλιστών, ο χώρος είναι ώριμος για την καινοτομία και τις αλλαγές που απαιτούνται. Τα οφέλη θα είναι αμφότερα.
