γράφει ο Δημήτρης Τζελέπης.
Σιγά-σιγά η χώρα μας ανεβάζει ρολά για να δει πως είναι η νέα ζωή και πως θα συμπεριφέρονται οι άνθρωποι.
Το πρώτο κύμα έγινε την προηγούμενη εβδομάδα με το άνοιγμα, ανάμεσα σε όλα τα άλλα, των κουρείων και των Μέσων Μαζικής Μεταφοράς. Και αυτή την Δευτέρα ανέβασαν ρολά πολλές επιχειρήσεις του λιανεμπορίου. Στόχος να αυξηθεί έστω και λίγο ο τζίρος, αλλά αυτό δεν το εγγυάται κανείς.
Όλοι είναι μουδιασμένοι, αλλά είναι μία ελπίδα ότι άνοιξαν ξανά τα μαγαζιά έστω και μετά από δύο μήνες. Ο φόβος της αγοράς είναι ότι θα υπάρξουν πολλές απολύσεις μετά το καλοκαίρι και ότι θα βάλουν λουκέτο πολλές επιχειρήσεις.
Αυτό είναι σε γνώση της κυβέρνησης και θα προσπαθήσει να κρατήσει ζωντανές τις επιχειρήσεις που όμως είναι λειτουργικά σωστές, δηλαδή είναι βιώσιμες, δεν είναι κόκκινες ή δεν είναι ένα βήμα πριν από την χρεοκοπία ή έχουν αθετήσει πολλές από τις υποχρεώσεις τους.
Ο πρωθυπουργός, ο υπουργός οικονομικών έχουν πει ότι θα επιδοτήσουν την εργασία και θα δώσουν άτοκα δάνεια σε επιχειρήσεις, αλλά ακόμη δεν ξέρουν για πόσα χρόνια θα είναι το δάνειο. Ο πρωθυπουργός έδωσε και μία κατεύθυνση προς τις τράπεζες να μην δώσουν χρήματα σε κόκκινους επιχειρηματίες και σε αυτούς που είναι «επιτήδειοι».
Όλος ο κόσμος της αγοράς διαμαρτύρεται και προσπαθεί να δει πως θα βγάλει όλες τις υποχρεώσεις που έχει.
Η ελληνική κυβέρνηση δεν πρέπει να την πατήσει όπως τόσα χρόνια, δηλαδή να δανειοδοτήσει επιχειρήσεις που κοροϊδεύουν το κράτος και δεν το σέβονται. Η αγορά πρέπει να έχει κανόνες και όχι να είναι μία βαλκανοποιημένη άναρχη αγορά.
Μεγάλο θέμα της οικονομίας είναι και ο τουρισμός που σε Ελλάδα και Ευρώπη δεν ξέρουμε πώς θα εξελιχθεί. Τα μεγάλα πορτοφόλια μάλλον θα προτιμήσουν τις εσωτερικές διακοπές στη χώρα τους.
Μπορεί η Bild Am Sontag και όλα τα διεθνή πρακτορεία να μιλάνε για μία Ελλάδα που μπορεί να σώσει το καλοκαίρι των ευρωπαίων, αλλά η Ευρώπη ακόμη δεν ξέρει πότε και εάν θα ανοίξει τα σύνορα, η Σένγεκν είναι τυπικά στον πάγο, οι αερομεταφορές έχουν χάσει πολλά εκατομμύρια και δεν ξέρουν τι να κάνουν. Βασική ελπίδα για την Ελλάδα και τις άλλες χώρες είναι οι Βαλκάνιοι.
Ο τομέας του τουρισμού θα πληγεί φέτος πολύ, τα πλοία θα κάνουν τον πλου με λιγότερες γραμμές και με αυστηρούς κανόνες. Τα μεγάλα ξενοδοχεία ίσως δεν θα ανοίξουν, γιατί θα έχουν παραπάνω λειτουργικά έξοδα, αλλά και θα πρέπει να προσαρμοστούν χωρίς μπουφέ, χωρίς πρωινό και όλα αυτά θα πρέπει να γίνονται δωμάτιο παρά δωμάτιο.
Η Μύκονος θα ενηλικιωθεί, αλλά θα πρέπει να περιμένουμε. Στην Σαντορίνη, οι γάμοι των Κινέζων που ήταν μία εμπορική ατραξιόν και όνειρο για τους ίδιους, δεν θα πραγματοποιηθούν.
Το δύσκολο τρίμηνο του καλοκαιριού θα κρίνει πολλά και για την οικονομία από τον Σεπτέμβριο. Που θα «κάτσει» η ύφεση και που θα πάει η ανεργία. Το καλοκαίρι φεύγει γρήγορα, αυτή την ιδιότητα έχει και το στοίχημα να μην κάνουμε χειμώνα με την Κομισιόν παρέα.
Εάν πολλοί κλάδοι εισέλθουν σε οικονομικό μαρασμό ή αναγκαστούν και σε κλείσιμο, τότε ο Σεπτέμβριος δεν θα είναι ο ίδιος με τον Μάιο.
Η ηγεσία του τόπου πρέπει να το καταλάβει, σε αυτήν την κατάσταση κολπαδόροι και ερασιτέχνες δεν χωρούν.
