Στο εν Ελλάδι συλλαλητήριο της Κυριακής συγκεντρώθηκαν πολλά άτομα κάθε φύσεως, φυσικά υπήρχε και μία αίσθηση του κιτς. Ας υποθέσουμε ότι πήγαινε ο πρωθυπουργός να ακούσει και να συνθέσει απόψεις. Υπάρχει κανείς που θα τον άκουγε; Όλοι θα τον λοιδορούσαν και θα τον έβριζαν. Φυσικά ο πρωθυπουργός πρέπει να ακούσει τον λαό, αλλά όχι όμως και να ενστερνιστεί αυτά που λέει. Το παράδειγμα της ταινίας με τον Τσώρτσιλ είναι αυτό που πρέπει να έχει στον νου του. Ο λαός λέει, απαιτεί, θέλει, αλλά δεν έχει και πάντα δίκιο.
Ο Μίκης στιγμάτισε με την ομιλία του το συλλαλητήριο, ενώ άσκησε και σκληρή κριτική στον Τσίπρα, επειδή τον πλήγωσε το ψυχοπαίδι του και επειδή μάλλον δεν τον ακολούθησε σε αυτά που έλεγε για την Ευρώπη. Άλλωστε, όπως είπε ο Μίκης εάν τα Σκόπια μπουν στο ΝΑΤΟ και στην ΕΕ, θα μας απειλούν πιο έντονα. Λάθος. Το οξύμωρο είναι όταν αναφέρθηκε στον φασισμό που τον πολεμάει σε κάθε μορφή του, αλλά και σε όλη του την ζωή. Αμφιβάλει κανείς; Όχι. Που είναι το οξύμωρο σε αυτήν την φράση, ότι από κάτω τον χειροκροτούσε ο πρόεδρος της ΧΑ. Δεν πιστεύαμε ποτέ ότι οι δεξιοί θα κάτσουν να ακούσουν την Ρωμιοσύνη του Ρίτσου, δεν πιστεύαμε ακόμη ότι θα ακουγόταν το σύνθημα «Μίκη αλλάζεις την ιστορία» και μείναμε όλοι έκπληκτοι όταν όλοι τραγουδούσαν «θα σημάνουν οι καμπάνες».
Ναι, ο Μίκης μπορεί να λέει πολλά σε μία γενιά, αλλά ήταν αυτός που είπε ότι είμαστε σε μία κηδεμονία των ξένων και μίλησε και για κυβέρνηση του βουνού. Ναι, μπορεί κάποιοι να τον ακούνε και να τους συγκινεί. Αδιαμφισβήτητα τα τραγούδια του θα παίζουν και όταν εμείς δεν θα υπάρχουμε. Αλλά το πολιτικό του παρελθόν είναι γεμάτο από αλλαγές.
Το άλλο πρόσωπο του συλλαλητηρίου ήταν ο Σαμαράς που έχει εγκαταλείψει το Βουκουρέστι και έχει μετατεθεί στο 1992. Είναι ο Σαμαράς που ήταν πρωθυπουργός, είναι ο Σαμαράς που ο συγκυβερνήτης Βενιζέλος μιλούσε για σύνθετη ονομασία, είναι ο Σαμαράς του αντιμνημονίου του 2011 που έλεγε ότι δεν συναινώ στο λάθος ή είναι ο Σαμαράς που ήταν πρωθυπουργός μεταρρυθμιστής; Σκεφτείτε, γιατί πολιτικοί, ιστορικοί και πολλοί άλλοι ζουν για την υστεροφημία τους. Και είναι πιο βολικό να σε θυμούνται ως πατριώτη παρά Γερμανοτσολιά. Είναι προτιμότερο να ακούς «Μακεδονία Ελλάς Αντώνης Σαμαράς» και «Ελλάς Ελλάς Αντώνης Σαμαράς».
Να ξεκαθαρίσουμε κάποια πράγματα, πατριώτης δεν είναι μόνο αυτός που πάει σε συλλαλητήρια και φωνάζει, είναι και αυτός που δεν πάει και μάχεται από άλλο πόστο για την πατρίδα του. Άλλωστε όλοι αγαπάνε την πατρίδα τους.
Ο εθνικός μας ποιητής είχε πει ότι «εθνικό είναι το αληθές». Τώρα πιο είναι το αληθές ψάξτε στις ιστορικές πηγές. Κάτι θα βρείτε. Μην πληγώνουμε άλλο την Ελλάδα. Περιμένουμε να ενηλικιωθούν και εάν κάποιοι πολιτικοί, για να πάμε μπροστά.
Πώς το λέει ο Σαββόπουλος στο τραγούδι του, Ολαρία ολαρά όλα στην αρχή φαίνονται λυπημένα. Σε διασκευή δικιά μου, γιατί στην αρχή λέει «Ολαρία Ολαρά χιόνι πέφτει από ψηλά».
Για περισσότερα άρθρα του Δημήτρη Τζελέπη πατήστε εδώ!
