γράφει ο Δημήτρης Τζελέπης.
Το Ηνωμένο Βασίλειο διακρίνεται για τις έντονες βροχοπτώσεις και την ομίχλη. Κάπως έτσι μοιάζει και η κυβέρνηση της Τερέζα Μέι για το Brexit. Η ίδια υπεραμύνεται της συμφωνίας και λέει ότι «η συμφωνία μου ή καθόλου Brexit». Από την άλλη, οι σκληροί του Brexit δεν θέλουν αυτήν την συμφωνία, γιατί η Μεγάλη Βρετανία μένει στην τελωνειακή Ένωση και αυτό είναι απαράβατος όρος για αυτούς, ενώ κάποιοι άλλοι λένε ότι η Μέι δεν διαπραγματεύτηκε όπως θα έπρεπε και δεν κέρδισε τίποτα. Στους σκληρούς δεν αρέσει ότι θα μείνουν με μία διαφορετική σχέση με την Ευρώπη και οι πιο ήπιοι κατηγορούν την Μέι ότι η Βρετανία θα δίνει δικαιώματα στην Ε.Ε.
Το ομιχλώδες τοπίο στην Βρετανία δεν έχει ξεκαθαρίσει και δεν θα ξεκαθαρίσει γρήγορα. Η κυβέρνηση της Μέι μετράει τις πληγές από τις αποχωρήσεις και τις παραιτήσεις κορυφαίων υπουργών, οι σκληροί ανάμεσα τους και ο Μπόρις Τζόνσον κινούν τα νήματα για να βρουν 48 υπογραφές για να καταθέσουν πρόταση μομφής κατά της Μέι. Μπορεί την μάχη στο κοινοβούλιο να την κέρδισε, αλλά το κόμμα της είναι διαιρεμένο με τους επίδοξους δελφίνους να περιμένουν στην γωνία. Μάλλον όμως την πρόταση μομφής θα την κερδίσει.
Όταν όμως η συμφωνία πάει στην Βουλή μάλλον δεν θα περάσει, τα κουκιά δεν βγαίνουν επειδή χρειάζεται 320 να ψηφίσουν υπέρ. Υπάρχει όμως και η πιθανότητα θετικής ψήφου από την αντιπολίτευση, γιατί κάποιοι από τους Εργατικούς του Κόρμπιν σκέφτονται να την ψηφίσουν, αλλά ας μην ξεχνάμε ότι την πρώτη φορά που έγινε συζήτηση στην Βουλή για την συμφωνία αποδοκιμάστηκε σφοδρά και έντονα. Τέτοια αποδοκιμασία έχει να δεχθεί πρωθυπουργός της Βρετανίας από το 1940 όταν ήταν πρωθυπουργός ο Τσαμπερλέιν, ο οποίος και παραιτήθηκε.
Τώρα όμως οι επιλογές είναι οι εξής: η Μέι να συνεχίσει να είναι πρωθυπουργός (που μοιάζει δύσκολο), να γίνουν εκλογές (που είναι πιο ρεαλιστικό), να γίνει δεύτερο δημοψήφισμα για την ανατροπή του αποτελέσματος, να γίνουν και εκλογές και νέα διαπραγμάτευση με την ΕΕ ή όλη η συμφωνία με την ΕΕ να τεθεί σε δημοψήφισμα. Υπάρχει και ένα ακόμα σενάριο, το «καθόλου Μέι»: ανατροπή της και αλλαγή ηγεσίας στους Τόρις.
Οι Εργατικοί είναι διχασμένοι και οι ίδιοι προς το τι θέλουν. Μιλάνε για ένα πιο ήπιο Brexit ή διεξαγωγή ενός δεύτερου δημοψηφίσματος, χωρίς να έχουν καταλήξει κάπου.
Είδατε τι κάνει ο λαϊκισμός; Το δημοψήφισμα στο Ηνωμένο Βασίλειο ήταν το πρώτο που κυριάρχησε ο λαϊκισμός, οι δύο πρωτεργάτες και πρωτοστάτες του Brexit ο Μπόρις Τζόνσον και ο Νάιτζελ Φάρατζ μονοπώλησαν την πολιτική σκηνή, αλλά με λάθος τρόπο. Οι δύο τους είναι επαγγελματίες του λαϊκισμού, ο πρώτος με τα ευφυή του αστεία και την ειρωνεία του περιμένει πότε θα περάσει την μαύρη πόρτα της Ντάουνινγκ Στριτ, ο δεύτερος τροφοδότησε την καμπάνια της εξόδου με ένα ψέμα ότι το ΕΣΥ της Αγγλίας θα κερδίσει 350 εκατομμύρια από την έξοδο, τα οποία πήγαιναν στην Ε.Ε. Όταν τον ρώτησαν «μετά το Brexit τι θα γίνει με την Ευρώπη», ο ίδιος απάντησε ότι η Ευρώπη δεν θα υπάρχει.
Αυτό πρέπει να προστατεύσουμε, να μην διαλυθεί η Ευρώπη και γίνει το θέλημα του Φάρατζ. Η Αγγλία μπορεί να λείψει από την Ευρώπη, αλλά κανείς δεν θα πρέπει να την υποτιμήσει. Η ζωή στο Ηνωμένο Βασίλειο θα συνεχίζεται κανονικά.
Μπορεί να είπαμε ότι η έξοδος θα ξυπνούσε την Ε.Ε. αλλά αυτό δεν έγινε. Τo Brexit ήταν η αρχή και μετά ακολούθησαν και άλλα γεγονότα. Εκλογή Τραμπ τον Νοέμβριο και μετά από εκείνη την εκλογή η Ευρώπη άρχισε να σκέφτεται ευρωσκεπτικιστικά.
Οι λαϊκιστές μεταφέρουν τα προβλήματα και στις επόμενες γενιές χωρίς να το καταλαβαίνουν.
Ο χρόνος για την Ευρώπη είναι λίγος για λύσεις μέχρι της Ευρωεκλογές. Δεν είναι μαραθώνιος, μάλλον μοιάζει με σπριντ.
