ένα ποίημα του Μάνου Μαυρομουστακάκη.
Ακούραστη αναμονή
Γέμισε σύννεφα ο ουρανός.
Ο ήλιος κρύβονταν στην πλάτη τους.
Μαζεύτηκαν οι έγνοιες των ανθρώπων.
Τον έψαχναν να τις αποσκοτίσει.
Περίμενα να σε ιδώ στο άρμα του
σε θέση περίοπτη να μου γνέφεις.
Σε περίμενα.
Ηλιαχτίδα του.
Σκέψη κατάδικη.
Στου νου μου το σανίδι να παίζεις τους ρόλους μου
και στο τέλος αδούλευτη να αποδείχνεσαι,
στο έργο το αληθινό, τής ζωής που λιχνάμε,
της ζωής που μας μοιράζεται
Κοίταξα με την έγνοια μου.
Τα σύννεφα που πύκνωναν.
Ο ήλιος για σήμερα ανέβλεπτος.
Σκυθρωπό λουλούδι τον περίμενε.
Τον περίμενα.
