Το παρόν είναι το τρίτο κατά σειρά άρθρο που αποτυπώνεται ο σχεδιασμός μας για ορθή διαχείριση του Δήμου με επίκεντρο διαρκώς το δημότη. Έχουν προηγηθεί τα άρθρα – προτάσεις μας με τίτλο «Ξεκινώντας από την οργάνωση» και «Οι απαιτήσεις της εποχής».
Περιφέρεια
Σειρά έχει η περιφέρεια, οι κοινότητες δηλαδή που είναι ενταγμένες στο Δήμο Καρδίτσας, οι οποίες εξαιτίας της εσωστρέφειας και του συγκεντρωτισμού, σήμερα είναι απλώς συμπληρωματικοί δορυφόροι της πόλης. Αυτή η υποβάθμιση είναι πηγή σημαντικών στρεβλώσεων που στέκονται εμπόδιο στην ανάπτυξη. Αρκεί μόνο ένα παράδειγμα για να καταλάβουν όλοι τι εννοώ.
Οι κοινότητες δικαιούνται κάθε χρόνο ένα συγκεκριμένο ποσό από τη ΣΑΤΑ. Αυτά τα λεφτά είναι στην ευχέρεια και ευθύνη του κάθε προέδρου να αξιοποιηθούν με τον καλύτερο τρόπο και με κριτήριο τις ανάγκες του κάθε χωριού. Κάτι τέτοιο δεν συνέβη την τετραετία που μας πέρασε. Αντιθέτως ο Δήμαρχος δεν απέδωσε τα λεφτά στους προέδρους και τώρα προεκλογικά παρουσιάζεται στις κοινότητες λέγοντας ότι κάνει έργα με λεφτά που διεκδίκησε ο ίδιος. Μικροπολιτική με ξένα χρήματα και φυσικά πολύ λιγότερες παρεμβάσεις σε σχέση με τα χρήματα που δικαιούται η κάθε κοινότητα.
Στο δικό μας σχεδιασμό προβλέπεται η δημιουργία ξεχωριστής αντιδημαρχίας για τις κοινότητες, με αντικείμενο τη μέριμνα για την καθημερινότητα στα χωριά. Φυσικά η αντιμετώπιση των ζητημάτων που θα προκύπτουν θα γίνεται με ευθύνη και διεκδίκηση κονδυλίων από τη Δημοτική Αρχή και όχι με τα λεφτά της ΣΑΤΑ που δικαιωματικά τα διαχειρίζονται οι πρόεδροι.
Επίσης κύριος στόχος της συγκεκριμένης αντιδημαρχίας θα είναι η διασύνδεση των κοινοτήτων με την πόλη σε κάθε τομέα, ώστε σταδιακά όλος ο Δήμος να αποτελεί ένα ουσιώδες ενιαίο σύνολο και έτσι να λειτουργεί. Θέλουμε να εκλείψει το φαινόμενο που παρατηρείται μέχρι σήμερα και μας «ακρωτηριάζει». Να μην έχουμε δηλαδή την Καρδίτσα και γύρω τους «φτωχούς συγγενείς», δηλαδή τις κοινότητες που παρακαλούν για λίγο χαλίκι στους αγροτικούς δρόμους.
Ποιότητα ζωής
Είναι βασική προϋπόθεση, αν θέλουμε να σταματήσουμε τη διαρκή υποβάθμιση. Επαναλαμβάνω, ποιότητα ζωής για όλους, όχι μόνο για τους κατοίκους της πόλης, που κι αυτοί σήμερα δεν μπορούν να ισχυριστούν ότι έχουν.
Πως να μιλήσουμε για ποιότητα ζωής όταν δεν υπάρχει υπηρεσία για τα πάρκα της πόλης και των χωριών. Στη Μυρίνη ,για παράδειγμα , το πάρκο δεν έχει απλώς εγκαταλειφθεί, αμφιβάλλω αν η σημερινή Δημοτική Αρχή γνωρίζει την ύπαρξή του. Τυχαίο το παράδειγμα, γιατί όποιο πάρκο και να σκεφτεί κανείς τα ίδια συμβαίνουν. Φυσικά δεν είναι μόνο τα πάρκα. Είναι η αισθητική αναβάθμιση κάθε τι που είναι ξεχωριστό και δίνει προστιθέμενη αξία στο Δήμο. Είναι οι καπναποθήκες, είναι οι εξοπλισμοί στις γειτονιές, είναι τα τουριστικά σημεία του Δήμου, είναι οι ανύπαρκτοι διάδρομοι περιπάτου, είναι η ασφάλεια στις μετακινήσεις με κάθε μέσο, είναι πολλά. Το σημαντικότερο όλων όμως είναι η θέληση για προσφορά και η ουσιαστική αξιοποίηση αυτής της θέλησης.
Υ.Γ.: Η Δημοτική Αρχή σχεδιάζει τη μεταφορά των υπηρεσιών του Δήμου στο νέο Δημαρχείο. Παρότι υπάρχουν σημαντικές ατέλειες, είμαστε σύμφωνοι μ’ αυτή την κίνηση. Βέβαια ο Δήμαρχος σκέφτηκε να το κάνει για μπορεί να λέει ότι κάτι έκανε στη θητεία του. Του θυμίζουμε ότι δεν είναι δικό του έργο και αν είχε τις βασικές ικανότητες θα έπρεπε να το έχει τελειώσει ένα χρόνο αφότου ανέλαβε. Άργησε τρία χρόνια και το έργο δεν το ολοκλήρωσε.
Έστω και μισοτελειωμένο όμως «κάλλιο αργά, παρά ποτέ».
