γράφει ο Νίκος Κατσένης.
Πρώτα ήταν ο «Καποδίστριας», μετά ο «Καλλικράτης» και τώρα ο «Κλεισθένης». Οι εκάστοτε υπουργοί Εσωτερικών έχουν την τάση να δίνουν ιστορικά ονόματα στις παρεμβάσεις τους στην Τοπική Αυτοδιοίκηση, επιθυμώντας μάλλον να προσδώσουν ισάξιο κύρος στην πολιτική τους παρακαταθήκη.
Ακόμα και αν δεχτούμε ότι ο «Καποδίστριας» επιχείρησε να αντιμετωπίσει τον πολυκερματισμό της Αυτοδιοίκησης, ακόμα και αν δέχτούμε οτι ο «Καλλικράτης» συνέχισε σε αυτή τη λογική, κουβαλώντας ωστόσο και αρκετά προβλήματα λόγω της βιασύνης με την οποία σχεδιάστηκε και υλοποιήθηκε, ο «Κλεισθένης» δεν φαίνεται να αντιμετωπίζει καμία απολύτως ανάγκη της Αυτοδιοίκησης. Όχι μόνο δεν αποτελεί μια προοδευτική τομή, αλλά αντιθέτως αποτελεί βήμα προς τα πίσω για την Αυτοδιοίκηση καθώς ουσιαστικά καταργεί το συνταγματικά κατοχυρωμένο αυτοδιοίκητό της και ναρκοθετεί τη λειτουργία της.
Η βασική αλλαγή που φέρνει ο «Κλεισθένης», είναι η καθιέρωση της απλής αναλογικής στην εκλογή Δημοτικών Συμβουλίων.
Μια αλλαγή που αλλάζει κατάφωρα την πολιτική φυσιογνωμία της Τοπικής Αυτοδιοίκησης και εξυπηρετεί τεχνηέντως δημοτικές παρατάξεις μειοψηφίας οι οποίες αποκτούν τη δυνατότητα να εμποδίζουν την λήψη αποφάσεων αποκτώντας δυσανάλογα μεγάλη επιρροή.
Η παραλυσία που θα επέλθει στους Δήμους είναι δεδομένη. Αν μέχρι σήμερα η βασική δυσκολία των Δημοτικών Συμβουλίων ήταν να υλοποιήσουν τις αποφάσεις που λαμβάνουν, στο εξής το πρόβλημα θα είναι στη λήψη των αποφάσεων καθαυτή καθώς δεν θα υπάρχει ισχυρή πλειοψηφία ικανή να χαράσσει πολιτική και να λαμβάνει αποφάσεις. Η πιθανότητα τα Δημοτικά Συμβούλια να καταστούν χώρος συνεχούς συναλλαγής, εκβιασμών και ουσιαστικής νόθευσης της λαϊκής βούλησης είναι ιδιαίτερα αυξημένη.
Ενώ παράλληλα, λόγω της δυσκολίας στη λήψη αποφάσεων θα επηρεαστεί η καθαυτή λειτουργία του κάθε Δήμου, με σοβαρές επιπτώσεις σε όλα όσα σχετίζονται με την καθημερινότητα των πολιτών. Στην καθαριότητα, στους παιδικούς σταθμούς, στα ΚΑΠΗ, στη λειτουργία των υπηρεσιών του, στο πράσινο. Κάθε καθυστέρηση στην έγκριση δαπανών ή διαφωνία μεταξύ Δημάρχου και Αντιπολίτευσης στην προτεραιότητα ή στο χειρισμό ενός θέματος θα έχει επιπτώσεις στην καθημερινότητα του πολίτη. Και αυτό είναι ο μεγαλύτερος κίνδυνος που δημιουργεί το νέο καθεστώς του «Κλεισθένη».
Τέλος, το νέο θεσμικό πλαίσιο δημιουργεί κινδύνους για την ίδια την αυτονομία και αυτοτέλεια της Αυτοδιοίκησης, καθώς για πολλά ζητήματα προβλέπεται ότι σε περίπτωση αδυναμίας λήψης αποφάσεων οι αρμοδιότητες μεταβιβάζονται στην Αποκεντρωμένη Περιφέρεια (Υπουργείο Εσωτερικών) η οποία θα καλείται ως «μητερούλα» να δώσει λύση. Μόνο που αυτό συνιστά ουσιαστική κατάργηση της αυτοτέλειας της Αυτοδιοίκησης και έμμεση υφαρπαγή των αρμοδιοτήτων των αιρετών οργάνων.
Για τους λόγους αυτούς δεν είναι τυχαίο ότι ο «Κλεισθένης» απορρίφθηκε από το σύνολο των αυτοδιοικητικών θεσμών και από όλα τα κόμματα της αντιπολίτευσης.
Ψηφίστηκε όμως και, πλην πολιτικού απροόπτου, θα αποτελέσει μια νέα, επικίνδυνη πραγματικότητα στην Αυτοδιοίκηση.
Αυτό στο οποίο μπορούμε να ελπίσουμε είναι ότι όλοι όσοι εμπλακούν στα κοινά της αυτοδιοίκησης θα επιδείξουν αίσθημα ευθύνης απέναντι στους συμπολίτες τους και δεν θα «επενδύσουν» πάνω στις δυνατότητες που τους δίνει το νέο θεσμικό πλαίσιο για να κάνουν δύσκολη τη ζωή των τοπικών αντιπάλων τους. Και ότι η επόμενη Κυβέρνηση, μέσα από έναν σοβαρό και ειλικρινή διάλογο με τους φορείς της Τοπικής Αυτοδιοίκησης, θα αλλάξει όλα όσα υπονομεύουν την αυτονομία, την αυτοτέλεια και την ομαλή λειτουργία της.
Η Τοπική Αυτοδιοίκηση είναι βασικός αναπτυξιακός πυλώνας της χώρας και στήριγμα στην καθημερινότητα κάθε πολίτη. Αν οι κυβερνώντες δεν μπορούν να την βοηθήσουν, ας μεριμνήσουν τουλάχιστον να μην δυσκολεύουν την ομαλή λειτουργία της.
