Ξεκουρδίστηκα
ενώ πάλευα με τις χορδές μου.
Διάλεγα ήχους και αισθανόμουν.
Αυτό ήταν το παιχνίδι μου.
Υπήρχαν φορές που σαν τις άκουγα
φούντωνα, ο ήχος τους
ποτάμι λάβας ερχόταν καταπάνω μου
και μ’ έζωνε και μ’ έπνιγε,
και έφτιαχνε την ανάγκη μου
να γατζωθώ … στις
τανυσμένες μου χορδές
Τις επίφοβες να σπάσουν.
Τότε …
Ξεκούρδιζα την κιθάρα μου
μην και τις χάσω, μη χαθώ μαζί τους.
Ανώφελα.
Στους ήχους τους αβόλευτος.
Καλύτερα να χαθώ γλυκόλαλος.
Φωτογραφία: https://www.flickr.com/photos/xlibber/5523382527
