Το ζητούμενο πλέον είναι η επιτακτική έξοδος της χώρας από την κρίση γιατί η λιτότητα δεν οδηγεί πουθενά παρά σε οικονομική , κοινωνική και εθνική εξαθλίωση. Εκμεταλλευόμενοι πλέον το γεγονός ότι η συντριπτική πλειοψηφία των κομμάτων αντιλαμβάνεται την ανάγκη για διεθνή αξιοπιστία και σταθερότητα το πολιτικό προσωπικό της χώρας καλείται να αντιμετωπίσει την σκληρή πραγματικότητα υλοποιώντας όλα όσα εδώ και πέντε χρόνια έπρεπε να κάνει αλλά και πληρώνοντας την τεχνητή διαίρεση σε μνημονιακούς και αντιμνημονιακούς που εκ των πραγμάτων σήμερα δεν υπάρχει. Οι ακραίοι της επιστροφής στη δραχμή και της εθνικής καταστροφής ας τραβήξουν απομονωμένοι τον δρόμο τους στο περιθώριο της πολιτικής και της κοινωνίας.
Παρά τις γενικές παραδοχές περί εθνικής ενότητας και εθνικής συνεννόησης η αίσθησή μου είναι ότι η πυριτιδαποθήκη του πολιτικού μας συστήματος είναι ανά πάσα έτοιμη να εκραγεί. Οι δημόσιες τοποθετήσεις στελεχών όλων των κομμάτων που έχουν προσγειωθεί στην σκληρή πραγματικότητα συγκρατούνται με μεγάλη προσπάθεια – όχι επιτυχώς όλες τις φορές- για να μην ξεκινήσουν τις συνηθισμένες αντιπαραθέσεις που ο ένας επιρρίπτει τις ευθύνες στον άλλον αρνούμενος να παραδεχτεί τα δικά του λάθη και τις δικές του παραλείψεις που και αυτές μας οδήγησαν στην τραγική κατάσταση που βιώνουμε. Δεν είναι εύκολα άλλωστε να αποβάλλουμε λογικές και πρακτικές όπως το πολιτικό κόστος , ο λαϊκισμός, το κομματικό όφελος και πολλές άλλες «αδυναμίες» που μας έφεραν στα σημερινά αδιέξοδα.
Δεν θα σταματήσω να υποστηρίζω ότι βρισκόμαστε σε ΠΟΛΕΜΟ και ο πόλεμος απαιτεί την ελάχιστη δυνατή συνεννόηση. Τι χρειάζεται από ‘δω και πέρα:
- 1.Να αποφύγουμε τις εκλογές με κάθε τρόπο και κάθε κόστος μέχρι το Φθινόπωρο του 2016 προκειμένου να σταθεροποιηθεί η κατάσταση και να μην χάσει η οικονομία μας και το καλοκαίρι του 2016. Άλλωστε είναι το ελάχιστο χρονικό διάστημα για την εφαρμογή μέτρων επαναφοράς στης χώρας στην κανονικότητα. Εκλογές νωρίτερα ισοδυναμούν με καταστροφή…
- 2.Τα κόμματα που θα στηρίζουν κοινοβουλευτικά την κυβέρνηση να αποφύγουν την πολλές φορές δικαιολογημένη αγανάκτηση που μπορούν να νιώθουν – και δικαίως- για τις κυβερνητικές ευθύνες που μας οδήγησαν μέχρι εδώ.
- 3.Να συγκροτηθεί ένα Εθνικό Συμβούλιο Ανάπτυξης προκειμένου να επιταχυνθούν όλες οι διαδικασίες και να παρακαμφθούν όλα τα εμπόδια που θα επιτρέψουν στην οικονομία να εκμεταλλευθεί τα ευρωπαϊκά κονδύλια και να αναπτυχθεί με τους μεγαλύτερους δυνατούς ρυθμούς.
- 4.Να υπάρξει συνεργασία όλων των κομμάτων ώστε οι πιο αδύνατοι με την πρόοδο της δημοσιονομικής προσαρμογής και της αποφασιστικότητας για ανάπτυξη να ωφελούνται των όποιων διοικητικών και οικονομικών ωφελημάτων που μπορούν να τους διασφαλιστούν.
- 5.Να αφήσουν στην άκρη όλοι τις ιδεολογικές τους εμμονές και να βρουν όλα όσα μας ενώνουν αποκλείοντας όσα ας χωρίζουν.
Η ευκαιρία που δίνεται στο πολιτικό μας σύστημα να αντιδράσει θετικά στην καταστροφή που μας βρήκε είναι μοναδική. Ποτέ άλλοτε στην σύγχρονη ιστορία μας τα κόμματα δεν έδειχναν διατεθειμένα να στηρίξουν μια εθνική προσπάθεια. Δεν υπάρχει πια καμία δικαιολογία για να μην πετύχουμε. Μη ξεχνάμε ότι αυτή η ευκαιρία είναι ίσως η τελευταία μας μέσα στο ευρώ κι στην Ευρώπη. Ελπίζω και πιστεύω ότι τη φράση «θα σταθούμε στο ύψος των περιστάσεων» όλοι πια , έστω και καθυστερημένα , την εννοούμε. Ξέρω ότι είναι δύσκολο για έναν λαό σαν τον δικό μας να κρατήσει τα μαχαίρια στα θηκάρια αλλά είναι απαραίτητο. Αξίζει να προσπαθήσουμε!
