Αλλά ήταν η αναφορά στην οικογενειοκρατία – και με φωτογραφίες – του Κυριάκου που με αποτελείωσε. Στην Ελλάδα δεν χρειάζεται να είναι αντι-Μητσοτακικός ή αντι-ΝΔημοκράτης για να ξέρεις ότι συγκεκριμένες λέξεις είναι συνδεδεμένες ιστορικά με συγκεκριμένα ονόματα και πρόσωπα. Όπως και να το κάνεις ένας είναι ο Εθνάρχης, σ’ αρέσει δε σ’ αρέσει, κι ένας είναι Ανδρέας κι αυτό σ’ αρέσει δεν σ’ αρέσει.
Ο Μητσοτάκης ήταν, είναι και θα είναι για πάντα στην ιστορία, ο αποστάτης. Εδώ έχουν γραφτεί δεκάδες βιβλία με το θέμα και μάλιστα με αυτόν ακριβώς το τίτλο, ο Μητσοτάκης ο αποστάτης. Και μάλιστα αυτόν το τίτλο τον έχει πληρώσει βαριά η κόρη του. Αλλά εκεί που το Μητσοτακέικο έχει τους τίτλους είναι στην οικογενειοκρατία. Εκεί πια ξεπερνάνε τους πάντες. Καραμανλήδες, Παπανδρέου και Κεφαλογιάννηδες δεν μετράνε μια μπροστά τους ακόμα κι αν τους βάλλεις όλους μαζί.
Ο δε Κυριάκος ούτε για υπάλληλος να μεταφέρει τα χαρτιά, δεν θα προσλαμβανόταν από πουθενά αν δεν ήταν ο πατέρας του και η αδελφή του. Με αυτόν ισχύει απόλυτα αυτό που είχε πει κάποτε ο Κατσιφάρας παραφρασμένο, αν δεν ήταν πατέρας του ο Μητσοτάκης, ούτε ο θυρωρός του δεν θα τον ήξερε. Για να μην πω ότι όχι υπουργός δεν θα γινόταν, αλλά ούτε καν θα ήξερε πως είναι η Βουλή από μέσα.
Ακόμα και η ύπαρξη του στη σημερινή Σαμαρική ΝΔ είναι αποτέλεσμα ισορροπιών και προσωπικών παιχνιδιών που παίζει ο Αντωνάκης κι όχι γιατί εκφράζει καμία αξία ή οτιδήποτε άλλο ο Κυριάκος. Για να μην ξεχνάμε ότι χάρις σ’ αυτά τα παιχνίδια του Αντωνάκη, γλίτωσε ο Κυριάκος – ελπίζω μόνο πρόσκαιρα – κάτι θεματάκια με την Siemens που έχουν μείνει αναπάντητα.
Αλλά ο Κυριάκος είναι μόνο η κορυφή του παγόβουνου που λέγεται ΝΔημοκρατική σχιζοφρένια. Από όπου και να τους πιάσεις βρωμάει το πράγμα και το κακό που συνεχίζουν να κάνουν σ’ αυτή τη δύσμοιρη Ελλάδα είναι πια ασυγχώρητο.
Ο Αντωνάκης έχει πιαστεί με την καρέκλα όπως το γκόλουμ στον άρχοντα των δαχτυλιδιών με το πολύτιμο του και δεν την αφήνει με τίποτα. Έχει καθημερινές ονειρώξεις για αριστερή παρένθεση και πράττει ανάλογα. Πήγε στο Στρασβούργο και μετά τις διαρρεύσεις για το τι πραγματικά έγινε την τελευταία φορά με το ανακοινωθέν που σχεδόν υπαγόρευσε, αποφάσισε να φανεί απ’ έξω άνετος από μέσα βρωμύλος.
Έτσι ενώ από βήματος, που λένε, ζητούσε από τους εταίρους του ευρω-φασίστες, να βοηθήσουν την Ελλάδα, έκλεινε το μάτι πονηρά και ιδιαιτέρως συνέχισε να μιλάει για κομουνιστική παρένθεση και να ζητάει βοήθεια να σταματήσει αυτή τη κομουνιστική λαίλαπα που έχει χτυπήσει την Ελλάδα. Και μάλιστα να ζητάει από φίλους (Ισπανούς) και συμμάχους (Γερμανούς), την συνεχή πίεση και άρνηση συνεργασίας για να πέσουν οι κομουνιστές ακόμα κι αν αυτό σημαίνει χρεοκοπία για την Ελλάδα.
Τώρα θα μου πείτε γιατί εμμένω στη λέξη κομουνιστές και ειδικά όταν αναφέρομαι έμμεσα στον Τσίπρα και την κυβέρνηση του. Η αλήθεια είναι ότι οι συγκυρίες δεν ήταν και οι καλύτερες για τον Τσίπρα.
Το 2004 έγινε το άνοιγμα της ΕΕ με συνθήκες άρπα-κόλλα και με πολιτικές και μόνο αποφάσεις σε 10 – σταδιακά 12 – νέες χώρες. Καμιά από αυτές τις 12 χώρες δεν πληρούσε τότε, ούτε πληρεί σήμερα τα κριτήρια νέου μέλους. Η Ουγγαρία ήταν μια σάπια δημοκρατία και έχει εξελιχθεί σε μια σάπια δικτατορία με πέπλο δημοκρατίας, η Πολωνία ήταν μια διεφθαρμένη χώρα με προβλήματα ρατσισμού και ναζισμού και έχει εξελιχθεί σε μια ρατσιστική και φασιστική χώρα, η Εσθονία η φωλιά των ναζιστών στη Βαλτική έχει γίνει μια ελεεινή φασιστική χώρα που καταπιέζει αισχρά, προκλητικά και ρατσιστικά μειονότητες. Όλες τους δε είχαν ένα κοινό χαρακτηριστικό, τα αντι-Ρωσικά αισθήματα τους που φτάνουν μέχρι ρατσισμού. Προσέξτε και διαχωρίστε το, δεν είναι αντικομουνιστές που μισούν τη Σοβιετική περίοδο και ότι Σοβιετικό, είναι αντι-Ρώσοι και μισούν οτιδήποτε Ρωσικό. Κυρίως δε, μισούν το γεγονός ότι ακόμα και η σημερινή τους οικονομική ύπαρξη, δεν εξαρτάται από την ΕΕ αλλά από την Ρωσία.
Το όνειρο όλων αυτών των ανατολικοευρωπαϊκών χωρών είναι το ΝΑΤΟ με εντολές μόνο Ρεπουμπλικάνου Αμερικάνου προέδρου και δει Μπούς η Μακ Κέιν, να βομβαρδίσουν με ατομικές βόμβες τη Ρωσία σε σημείο που να μείνει μόνο σκόνη. Με αυτό ξυπνάνε και με αυτό κοιμούνται. Όλα τα υπόλοιπα τους φαίνονται λεπτομέρειες. Γι’ αυτό και μποϊκοτάρουν η προβοκάρουν τις συνομιλίες στην Ουκρανία, γιατί θέλουν ένα τρίτο παγκόσμιο πόλεμο με την Ρωσία διαλυμένη. Και δεν τους ενδιαφέρουν οι συνέπειες.
Τι ήθελε ή ΕΕ η καλύτερα η Μέρκελ με τον Σιράκ και βάλαν μέσα στην ΕΕ όλο αυτόν το οχετό φασισμού; Ήθελαν η καλύτερα νόμιζαν ότι ο άνοιγμα θα ενίσχυε το ευρώ, ότι θα τους αλλάζανε και μάλιστα θυσιάσανε εκτός από τις αρχές της ΕΕ και πολλά οικονομικά κεφάλαια χάρις στους εκβιασμούς της Πολωνίας. Ουσιαστικά από τότε έπεσαν έξω όλοι οι προϋπολογισμοί της ΕΕ και όσα λένε για προσεκτική διαχείριση είναι παραμύθι της Χαλιμάς γιατί από το κεφάλι βρομάει το ψάρι. Για να μην αρχίσω για μαγειρέματα οικονομικά που φέραν ακόμα και την χειρότερη από την Βουλγαρία, την Εσθονία μέσα στο ευρώ και το γερμανοτσιράκι την Σλοβενία.
Από το 2002 στα διάφορα έντυπα που δουλεύω γράφω συνέχεια γι’ αυτό το πράγμα και μάλιστα στη Φιλανδία ο Μουσταφά Ρεν (έτσι τον αποκαλούσα σε άρθρα μου) είχε απειλήσει με μηνύσεις και με είχε αποκαλέσει αντι-ευρωπαϊστή. Στην Ελλάδα είχαν βρεθεί οι αντίστοιχοι Ρεν να με αποκαλέσουν αντι-ευρωπαϊστή γιατί τους χαλούσα τη μανέστρα με τη Κύπρο. Το πόσο καλό έκανε η ΕΕ στη Κύπρο είναι μεγάλη συζήτηση και πόσο καλό έκανε στο κυπριακό που μερικοί περιμένανε να μπει η ΕΕ και να λύσει το Κυπριακό εν μέσω μιας βραδιάς. Ας όψονται οι αντιδράσεις κάποιων μελών της ΕΕ, η ύπαρξη του Ερντογκάν στη Τουρκία και το δημοψήφισμα στη Κύπρο και θα βλέπαμε με δάκρυα στα μάτια τη λύση που ετοίμαζε η ΕΕ και ο Μουσταφά Ρεν.
Αλλά ας επιστρέψουμε στην σχιζοφρενή ΕΕ. Αντικομουνισμός είναι που λέτε το σύνθημα στην ΕΕ εδώ και μια δεκαετία. Όπου αριστερό το πατάμε και το συνθλίβουμε γιατί αριστερό σημαίνει κομουνιστικό, άρα Στάλιν και με τη θεωρία των δυο άκρων που πιά κυριαρχεί στην ΕΕ σημαίνει το ίδιο με τον ναζισμό. Η λέξη αριστερός στη κεντρική και την βόρεια Ευρώπη έγινε στόχος κανιβαλισμού. Είσαι αριστερός; Άρα είσαι Στάλιν που θέλεις τους πάντες στη Σιβηρία, άρα είσαι Χιτλερικός που θέλεις κρεματόρια. Τώρα πως συνδέονται τα κρεματόρια του Χίτλερ με τον Στάλιν και την ευρωπαϊκή αριστερά, ο θεός και ψυχή τους, αλλά με το γκεμπελικό λέγε λέγε, έμεινε.
Εδώ έχουμε φτάσει παραδοσιακά σοσιαλιστικά κόμματα όπως είναι το Σουηδικό και το Φιλανδικό να φωνάζουν ότι είναι σοσιαλδημοκρατικά ώστε να αποφύγουν τη ρετσινιά του σοσιαλιστή, άρα αριστερού, άρα κομουνιστή, άρα ναζιστή. Στη Φιλανδία το να σε αποκαλέσουν κομουνιστή είναι σχεδόν βρισιά, φανταστείτε τι σημαίνει στην Εσθονία η στη Λιθουανία.
Σε αυτή την Ευρώπη λοιπόν, ο Τσίπρας μίλησε για αριστερή αλλαγή. Πάθανε σύγκρυο οι πάντες. Είδαν τον Στάλιν να ανασταίνεται και τους έχει πιάσει πανικός μη τους πάρει ο Τσίπρας τα σπίτια τους. Και δυστυχώς δεν κάνω καθόλου πλάκα. Αυτή είναι η ωμή αλήθεια.
Ο Σαμαράς το κατάλαβε αμέσως πως αισθάνονται οι Ευρωπαίοι και παράλληλα με την δημαγωγία εκφοβισμού και διχασμού στην Ελλάδα έκανε και μια άλλη εκστρατεία εκφοβισμού στην Ευρώπη. Κι εκεί του βγήκε πιο καλά από ότι στην Ελλάδα, πήγε κι αυτός έξω καλύτερα από μέσα. Εκεί μάλιστα, βρήκε πρόσφορο έδαφος. Από πού να ξεκινήσω, από τον Ραχόϊ, γνήσιο παιδί του Φράνκο ή τον κρυφοφασίστα Ρούττε της Ολλανδίας για να μην πιάσω τον Σόιμπλε που ποτέ δεν έκρυψε ότι πολιτικός του θεός ήταν ο Στράους, ο ναζιστής Βαυαρός πολιτικός. Και αυτά πριν πιάσω κάτι Πολωνία, Ουγγαρία, Τσεχία, Σλοβενία και δεν συμμαζεύεται το πράγμα.
Σε όλους αυτούς ο Σαμαράς περιέγραφε τον Τσίπρα σαν τον Στάλιν που έρχεται να βάλλει φωτιά στην Ευρώπη και να τους κάψει τα σπίτια τους. Ο Τσίπρας λοιπόν ήταν από την αρχή απομονωμένος στην γραφειοκρατία της ΕΕ και γι’ αυτό φταίει αποκλειστικά ο Σαμαράς. Δείχνοντας το ποιόν τους όλοι αυτοί οι όψιμοι «δημοκράτες» προτιμούσαν έναν διεφθαρμένο δουλικό – που τον είχαν και στο χέρι γιατί ήξεραν τις βρομιές του – να πρωθυπουργεύει στην Ελλάδα, παρά έναν «κομουνιστή».
Επειδή όμως η σχιζοφρένεια δεν σταματάει στην ελληνική αντιπολίτευση αλλά περάνει και από την Ελληνική αριστερά, ο Τσίπρας σταδιακά αποδείχθηκε σοσιαλδημοκράτης έτοιμος να κάνει αυτό που έκαναν πριν από αυτόν Σουηδοί και Φιλανδοί, να ασπαστεί τις αρχές της σοσιαλδημοκρατίας – το λένε και συμβιβασμούς ή ρεαλισμό. Και αυτό ακριβώς είναι που θα οδηγήσει σε συμφωνία, όποια κι αν είναι αυτή η συμφωνία με όποιες οδυνηρές η μη υποχωρήσεις και συμβιβασμούς.
Κι εκεί ήταν πια που τα έπαιξε ο Αντωνάκης στο Στρασβούργο προχθές, όταν κατάλαβε ότι ο φόβος που μετέφερε δεν περνάει πια και όλοι έχουν αρχίσει να βλέπουν τον Τσίπρα σαν άλλον ένα σοσιαλδημοκράτη στο στιλ του Σουηδού Στέφεν Λεβέν.
Σε αυτό μεγάλο ρόλο έπαιξε και ο παραγκωνισμός του Βαρουφάκη. Εδώ θα μου επιτρέψετε μερικές σκέψεις που είναι πολύ προσωπικές χωρίς καμία πληροφορία και ελπίζοντας ότι η κυβέρνηση συνεχίζει να παίζει με τη θεωρεία των παιχνιδιών του ίδιου του Βαρουφάκη. Ο Τσίπρας είδε ότι όλα κατέληγαν σε πολιτικές αποφάσεις όπου η θεωρία των άκρων που προωθούσε τελείως ανθελληνικά ο Εφιάλτης Αντωνάκης, είχε κρίσιμο ρόλο. Έτσι αφού άφησε τον Βαρουφάκη να στοχοποιηθεί – πιθανώς και με την συμβολή του ίδιου του Βαρουφάκη που όλο και μου θυμίζει Τρίτση – τον έκανε στην άκρη βάζοντας τον Ιανό του Βαρουφάκη, τον Τσαλακώτο.
Ο καθηγητής Τσαλακώτος, ο άνθρωπος των χαμηλών τόνων, είναι διαφορετικός από τον Βαρουφάκη μόνο σε εξωτερικά σημεία. Ίδιος είναι και μάλιστα τον θεωρώ πιο σκληροπυρηνικό και κρυψίνους που σημαίνει ότι δεν είναι τόσο διαφανής όσο ο Βαρουφάκης αλλά και παράλληλα είναι πιο επικίνδυνος στις διαπραγματεύσεις γιατί είναι και μονολιθικός στη στάση του. Ίσως τελικά ο Τσίπρας να έχει αντιληφθεί ότι σε μια σχιζοφρενή κατάσταση αντιδράς μόνο σχιζοφρενικά κι αυτό κάνει, αλλιώς την βάψαμε και αυτό δεν είναι καθόλου σχιζοφρενικό.
Τώρα όσο αφορά την κυβέρνηση – μιας και είμαστε στο θέμα – η σχιζοφρένεια της μεταξύ του τι θέλει να κάνει, τι έχει υποσχεθεί να κάνει, τι θα έπρεπε να κάνει και τι κάνει, έχει ξεπεράσει τα όρια και ναι μεν ο κόσμος δείχνει σχιζοφρενικές αντοχές, πολύ φοβάμαι όμως ότι αν δεν αρχίσει να κάνει κάτι γρήγορα δεν θα αντέξουν για πολύ.
Για όσους αναρωτιούνται, το πολύ μέχρι την Τρίτη – έτσι λένε οι δικές μου πληροφορίες από Βρυξέλες – θα υπάρξει μια τελική συμφωνία που ουσιαστικά μεταφέρει όλες τις διαφωνίες για το τέλος του Ιουνίου που ξεκινάει η ο πραγματικός γύρος για το σύνολο του δανείου. Αυτό σημαίνει ότι έχει μείνει πολύ λίγος χρόνος για την κυβέρνηση για να βοηθήσει απόρους, άστεγους, φτωχούς, άνεργους, συνταξιούχους και τόσους άλλους. Χρόνος δεν υπάρχει λοιπόν και αν θέλει αυτή η κυβέρνηση πραγματικά να κάνει έργο πρέπει να αρχίσει επιτέλους από το να στέφει όλη της την προσοχή και ενέργεια στις διαπραγματεύσεις κάνοντας την ανθρωπιστική κρίση σημαία της, να κάνει κάτι ουσιαστικό για αυτή την ανθρωπιστική κρίση.
Άλλος που έχει σοβαρά προβλήματα σχιζοφρένειας είναι ο Βενιζέλος. Αυτός είναι χαμένος από χέρι. Τον άκουσα σε ραδιοφωνική συνέντευξη και κόντευε να καταγγέλλει τον Τσίπρα για πραξικόπημα ώστε να πάρει την κυβέρνηση, αφήστε που τον είπε και κουκουλοφόρο. Τελικά υπάρχει μια κατάρα σε αυτό το ΠΑΣΟΚ, ή είσαι Άκης ή Πάγκαλος. Ο συνδυασμός και των δυο δεν αποκλείεται. Η δικαιοσύνη και η ιστορία θα αποδείξουν αν ο Βενιζέλος είναι αυτός που συνδυάζει και τα δυο. Αλλά οφείλεις να ομολογήσεις ότι ο ίδιος κάνει καλή δουλειά για να μας πείσει ότι Πάγκαλος είναι σίγουρα.
Διαταραχές της αντίληψης της πραγματικότητας η ελληνική πολιτική ζωή με στόχο να κάνουν εμάς πολλαπλές προσωπικότητες. Αλλά μην στεναχωριέστε έρχονται κι άλλοι σωτήρες, άλλοι μονομάχοι κατά του νεποτισμού και της οικογενειοκρατίας, ο Μπακογιάννης και το τσόκαρο η Κεφαλογιάννη!!!
*********************************************************************
Οι μόνοι που δεν κινδυνεύουν από σχιζοφρένεια είναι ο Μάκης και ο Αδωνάκης. Αυτοί ζουν σε άλλη πραγματικότητα έτσι κι αλλιώς.
*********************************************************************
Ποιος Ολύμπιος τέως βουλευτής, εκτός από Σαμαρικός αποδεικνύεται χαφιεδάκος ολκής και προβοκάτορας;
*********************************************************************
Για μια ακόμα Παρασκευή παρέα μου κάνει ο Θάνος Ραφτόπουλος με ένα σχιζοφρενικό σκίτσο του.
*********************************************************************
Στη φωτογραφία το χαζό παιδί που κάνει πόλεμο στην οικογενειοκρατία. Προσέξτε πως γυαλίζει το μάτι του!
