Guest

Η πολιτεία και το κράτος

Κράτος ήταν και πρέπει να είναι ένας θεσμός, που επιβάλλει κανόνες και συμπεριφορές με το μονοπώλιο της ένοπλης βίας, όποια και αν είναι η φύση του ή το σύστημα που υπηρετεί. Κανείς δεν δικαιούται να αμφισβητήσει τον πυρήνα της ύπαρξής του αλλά, παράλληλα, στις σύγχρονες κοινωνίες, κανείς δεν είναι ανεύθυνος για τον τρόπο που οι μηχανισμοί του συμπεριφέρονται και αναπαράγονται.

Η πολιτεία είναι αντίθετα μια διαδικασία, που αφορά το σύνολο όσων συμμετέχουν στη λειτουργία της. Η συμμετοχή αυτή διέπεται από την αρχή της ανισότητας, που είναι εγγύηση της προόδου και της αποφυγής της εντροπίας. Με άλλα λόγια, όλοι οι πολίτες έχουν διαφορετική ευθύνη για τις συνέπειες των ασκουμένων πολιτικών ή της έλλειψης πολιτικής. Δεν υπάρχει και αυτό θέλω να το τονίσω, αμέτοχος πολίτης.

Όταν, λοιπόν, η Περιφέρεια Δυτικής Ελλάδας υποκαθιστά το Δήμο και αποφασίζει να κλείσουν τα σχολεία, γιατί οι δρόμοι του Πύργου έχουν γεμίσει σκουπίδια, ευθύνεται ασφαλώς ο Δήμαρχος και η παράταξή του, ευθύνεται μέχρι ενός σημείου η Περιφέρεια, ευθύνεται ίσως και το Κράτος, που φερόμενο συγκεντρωτικά, γιατί έτσι επέβαλλαν οι συνθήκες, δεν κατάργησε αυτοδιοικήσεις και τοπικές κοινωνίες για να παρέμβει υπέρ των βασικών αγαθών, που είναι η εκπαίδευση και η υγεία. Η πολιτεία δεν είναι δυνατόν να αναζητηθεί ως αιτία του προβλήματος. Συγκροτείται από όλους τους προαναφερόμενους και από τον πολίτη, που με την ελεύθερη και κυρίαρχη γνώμη του τους κατέστησε εντολοδόχους του. Η πολιτεία αποτελείται και από θεσμούς, αλλά και από πολίτες. Κριτική στην πολιτεία είναι σωστό να ασκούν μόνο όσοι θέλουν να την αντικαταστήσουν με κάποια άλλη μορφή πολιτικής οργάνωσης, ένα είδος αριστοκρατίας δηλαδή και γιατί όχι, μια και μόλις πέρασε η 21η Απριλίου, με κάποιο είδος χούντας.

Όσα προηγούνται γραφτήκαν εν θερμώ. Μου έχει προκαλέσει αναστάτωση, όπως πιστεύω σε όλους τους πολίτες, η αίσθηση ότι οι τελευταίες εκλογές έφεραν στην πρωτοπορία δυνάμεις αμφισβήτησης ενός παρακμασμένου, παραδοσιακού πια, συστήματος διακυβέρνησης, για να το αντικαταστήσουν με το κράτος των καθαρμάτων, των παραφρόνων και των μπαχαλάκηδων. Δεν έχουμε πολλές ελπίδες ότι οι αστέρες της τηλεοπτικής μας δημοκρατίας ή όσοι διαπρέπουν στην μπλογκόσφαιρα θα λάβουν υπόψη τους όσα γράφουμε και θα αρχίσουν να προσέχουν ποιες λέξεις είναι σκόπιμο να χρησιμοποιούνται.

Ο μικροαστικός καθωσπρεπισμός, που προσπαθεί να δημιουργήσει μια γλώσσα πολιτικώς ορθή προτιμάει, προφανώς, τον όρο πολιτεία από τη λέξη κράτος, που θυμίζει κάτι το αυταρχικό. Πριν από χρόνια, σε κάποια τηλεοπτική εκπομπή, ένας ημιμαθής και αβελτίωτος πιθηκοειδής αστήρ εψέλλισε τη λέξη «κόντρα». Τι ήταν να το πει; Με αυτή τη λέξη, αντικλείδι για κάθε είδους φράσεις αντικαταστάθηκαν, μέχρι την κατάργησή τους, η διαφωνία, η διχόνοια, η αντίρρηση, η σύγκρουση, η διαίρεση, η όξυνση, η αντιπαράθεση και σταματάω για να μην κουραστούμε. Το πρόβλημα είναι βέβαια, ότι τα έξι γράμματα της λέξης «κόντρα» σημαίνουν κάθε φορά, που λέγονται, το ίδιο πράγμα και απαλλάσσουν τον εκφέροντα από τον κόπο να ψάξει να βρει και να χαρακτηρίσει τι είδους αντίθεση ή αντίρρηση έχει προκληθεί από την κατάσταση που περιγράφει. Κόντρα, λοιπόν, ένας και κόντρα ο άλλος και επειδή η γλώσσα διαμορφώνει το μυαλό με μεγαλύτερη ταχύτητα από ότι το μυαλό διαμορφώνει τη γλώσσα, χιλιάδες πιθηκοειδείς γυρνάνε και επαναλαμβάνουν στα κανάλια μας κόντρα, κόντρα, κόντρα… Είναι περίπου οι ίδιοι, που κάθε φορά, που πρέπει κανείς να αναζητήσει κάποιον υπεύθυνο σε κεντρικό επίπεδο, καταγγέλλουν την πολιτεία, χωρίς να καταλαβαίνουν πως με τον τρόπο αυτό καταγγέλλουν και τον ίδιο τον εαυτό τους.




το άρθρο δημοσιεύτηκε και στο Βήμα και το pangalos.gr



Προηγουμενο ΑρθροΕπομενο Αρθρο

Γεννήθηκε στην Ελευσίνα στις 17 Αυγούστου 1938. Σπούδασε Νομικά στο Πανεπιστήμιο Αθηνών και Οικονομικά (Διδάκτωρ των Οικονομικών Επιστημών) στο Πανεπιστήμιο του Παρισιού Ι (Πάνθεον Σορβόνη) με υποτροφία της Γαλλικής Κυβερνήσεως. Με σημαντική δράση στο φοιτητικό κίνημα και ιδρυτικό μέλος της Νεολαίας Λαμπράκη, διαδραμάτισε ενεργό ρόλο στον αντιδικτατορικό αγώνα με αποτέλεσμα να του αφαιρεθεί η ελληνική ιθαγένεια από την χούντα το 1968. Από το 1969 μέχρι το 1978 εργάσθηκε στη Σορβόνη ως Εντεταλμένος Διδάσκαλος και Ερευνητής σε θέματα οικονομικής ανάπτυξης, προγραμματισμού και χωροταξίας. Διετέλεσε επίσης Διευθυντής του Ινστιτούτου Οικονομικής Ανάπτυξης του ίδιου Πανεπιστημίου. Το 1981 εκλέχθηκε για πρώτη φορά Βουλευτής με το ΠΑΣΟΚ, ιδιότητα την οποία κατέχει αδιάλειπτα μέχρι σήμερα. Διετέλεσε Υφυπουργός Εμπορίου (1982), Υφυπουργός Εξωτερικών για θέματα Ευρωπαϊκής Κοινότητας (1984), Αναπληρωτής Υπουργός Εξωτερικών (1985-1989). Κατά την περίοδο 1989 μέχρι 1993 ορίστηκε Αντιπρόσωπος του Ελληνικού Κοινοβουλίου στο Συμβούλιο της Ευρώπης. Τον Οκτώβριο 1993 ορκίστηκε και πάλι Αναπληρωτής Υπουργός Εξωτερικών. Τον Ιούλιο 1994 αναλαμβάνει Υπουργός Μεταφορών και Επικοινωνιών. Τον Ιανουάριο 1996 ορκίστηκε Υπουργός Εξωτερικών ασκώντας τα καθήκοντά του μέχρι τον Φεβρουάριο 1999. Τον Απρίλιο 2000 ορκίσθηκε Υπουργός Πολιτισμού διατηρώντας το αξίωμα έως το Νοέμβριο 2000. Διετέλεσε Επικεφαλής της Ελληνικής Αντιπροσωπείας στην Κοινοβουλευτική Συνέλευση της Δυτικοευρωπαϊκής Ένωσης και του Συμβουλίου της Ευρώπης. Τον Ιούνιο 2003 ορίσθηκε εκπρόσωπος του ΠΑΣΟΚ στο Συμβούλιο Εξωτερικής Πολιτικής. Το Νοέμβριο του 2004 ορίσθηκε Συντονιστής της προεκλογικής εκστρατείας του ΠΑΣΟΚ. Επανεκλέχθηκε μέλος του Πολιτικού Συμβουλίου του ΠΑΣΟΚ και ορίσθηκε αρμόδιος του Τομέα Ανάπτυξης, Ανταγωνιστικότητας και Πολιτικής Καταναλωτών. Στη συνέχεια ανέλαβε την ευθύνη του Τομέα Αυτοδιοίκησης, Δημόσιας Διοίκησης και Δικαιοσύνης ενώ σήμερα προΐσταται στον νευραλγικό Τομέα Εξωτερικής Πολιτικής, Ασφάλειας και Άμυνας. Τον Σεπτέμβριο του 2006 ανέλαβε Γενικός Εισηγητής του ΠΑΣΟΚ στις διαδικασίες για την Συνταγματική Αναθεώρηση. Από το 2004 έως τις εκλογές του 2009 εκπροσώπησε την Βουλή των Ελλήνων στην Κοινοβουλευτική Συνέλευση της Δυτικοευρωπαϊκής Ένωσης και του Συμβουλίου της Ευρώπης. Στις 6 Οκτωβρίου 2009 ορκίστηκε Αντιπρόεδρος της Κυβέρνησης. Άσκησε τα καθήκοντά του μέχρι τον Μάϊο του 2012. Είναι συγγραφέας πολλών άρθρων και διαφόρων βιβλίων μεταξύ των οποίων ξεχωρίζουν τα «Παγκοσμιοποίηση και Αριστερά» (2001), «Εφήμεροι Προφήτες – Αδιέξοδα του νεοφιλελευθερισμού και κοινωνικά κινήματα στην εποχή της παγκοσμιοποίησης» (2005), «Η Ευρώπη σε σταυροδρόμι» (2005), «Παρέμβαση στην Επικαιρότητα» (1994) και «Η Ελλάδα στην Ευρωπαϊκή Κοινότητα» (1988). Είναι παντρεμένος με την Χριστίνα Χριστοφάκη και πατέρας πέντε παιδιών

Η πολιτεία και το κράτος

του Θεόδωρου Πάγκαλου.

Δεν θα αναφερθώ στην ετυμολογία αυτών των δύο υπέροχων λέξεων της ελληνικής γλώσσας, που ακούστηκαν ασφαλώς για πρώτη φορά πριν 3000 χρόνια τουλάχιστον. Θέλω απλώς να τονίσω ότι σημαίνουν ή τουλάχιστον θα έπρεπε να σημαίνουν τελείως διαφορετικές έννοιες και σχέσεις. Στη σημερινή, κυριαρχημένη από τους αγράμματους και ημιμαθείς, τηλεοπτική κοινωνία μας χρησιμοποιούνται εναλλάξ και αδιάκριτα για να περιγράψουν το ίδιο πράγμα, χωρίς να λαμβάνεται υπόψη ότι έτσι το κέντρο βάρους των σχέσεων που υποβόσκουν μετατίθεται αισθητά.

Συνεχίζοντας να χρησιμοποιείτε την ιστοσελίδα, συμφωνείτε με τη χρήση των cookies. Περισσότερες πληροφορίες.

Οι ρυθμίσεις των cookies σε αυτή την ιστοσελίδα έχουν οριστεί σε "αποδοχή cookies" για να σας δώσουμε την καλύτερη δυνατή εμπειρία περιήγησης. Εάν συνεχίσετε να χρησιμοποιείτε αυτή την ιστοσελίδα χωρίς να αλλάξετε τις ρυθμίσεις των cookies σας ή κάνετε κλικ στο κουμπί "Κλείσιμο" παρακάτω τότε συναινείτε σε αυτό.

Κλείσιμο