γράφει ο Δημήτρης Τζελέπης.
Ο πρωθυπουργός θα συναντήσει τον Ερντογάν σε μία περίοδο που οι δύο χώρες δεν διανύουν και τις καλύτερες σχέσεις. Τα μαχητικά αεροσκάφη συνεχίζουν τις τριβές στο Αιγαίο, αλλά φέτος ήταν η πρώτη φορά που στην επέτειο των Ιμίων η Τουρκία δεν ανέβασε κατακόρυφα την ένταση, μάλλον επειδή δεν ήταν πια υπουργός ο Καμμένος, το κακομαθημένο παιδί της Ελλάδας, όπως τον θεωρούσαν οι Τούρκοι.
Η ατζέντα της συνάντησης δεν έχει πολλά θέματα που μπορεί να λυθούν ή να ανοίξει μία νέα προοπτική. Τα λεγόμενα μέτρα οικοδόμησης εμπιστοσύνης έχουν μείνει στάσιμα λόγω ότι η Άγκυρα δεν έχει σταματήσει τις αμφισβητήσεις στο Αιγαίο. Στο Κυπριακό δεν θα υπάρξει κινητικότητα μέχρι και το καλοκαίρι και έως ότου μάθουμε πως πάνε οι έρευνες για κοίτασμα στο οικόπεδο 10 της Κυπριακής ΑΟΖ. Ένα άλλο πρόβλημα είναι το μεταναστευτικό που οι ροές από τον Έβρο έχουν αυξηθεί και θα πρέπει να βρεθεί μία φόρμουλα, όμως ο Έβρος δεν συμπεριλαμβάνεται στη συμφωνία Ε.Ε.-Τουρκίας.
Κάποιος θα αναρωτηθεί ότι αφού η βαλίτσα του πρωθυπουργού δεν είναι και τόσο ενθαρρυντική γιατί ο κ. Τσίπρας θα συναντήσει τον Ερντογάν; Με την Τουρκία θα πρέπει να έχουμε διαύλους επικοινωνίας γιατί εάν δεν μιλάμε, δεν θα ξέρουμε τι γίνεται στην άλλη πλευρά του Αιγαίου και όλες οι διεκδικήσεις της γείτονος ξεκίνησαν όταν η Χούντα μας απέσυρε από την ατλαντική συμμαχία δηλαδή από το στρατιωτικό σκέλος του ΝΑΤΟ. Αποκορύφωμα αυτής της αμφισβήτησης από την πλευρά των γειτόνων μπορεί να ήταν τα Ίμια, αλλά και το 1987 που υπήρξε ένταση.
Μετά είναι γνωστά: υπήρξαν κουμπαριές, επίσκεψη πρωθυπουργού στην Άγκυρα από το 1959 και ο Ερντογάν ήρθε το 2004.
Η Τουρκία όμως από τότε είναι μία άλλη χώρα. Ο Ερντογάν θέλει να ηγηθεί όλων των Μουσουλμάνων, είναι υποστηρικτής των Αδελφών Μουσουλμάνων και έχει μετατρέψει το Τζαραμπλούς και το Αφρίν σε προπύργια Τζιχαντιστών.
Τώρα η Τουρκία έχει στραμμένο το βλέμμα της στη Συρία εκεί που ο Ερντογάν πήγε να εκμεταλλευτεί την αλλοπρόσαλλη απόφαση του Τραμπ για απόσυρση των ΗΠΑ από την Συρία, αλλά μετά αναδίπλωσε και είπε ότι εάν η Τουρκία πειράξει τους Κούρδους, θα καταστραφεί η οικονομία της . Αλλά και στο μέτωπο της Συρίας η Τουρκία χάνει, ο Πούτιν έχει κερδίσει το ρόλο του διαπραγματευτή μόλις τελειώσει ο αιματηρός εμφύλιος και ο Άσαντ θα αναγνωριστεί ως πρόεδρος.
Το πολιτικό ταμείο του Ερντογάν μπορεί να μην έχει θετικό πρόσημο στο τέλος Μαρτίου που είναι οι δημοτικές εκλογές και περιφερειακές.
Με έναν τέτοιο ηγέτη ο Τσίπρας θα συναντηθεί και θα πρέπει να προσέξει για να μην γυρίσει μπούμερανγκ όπως η συνάντηση του περασμένου Δεκεμβρίου.
Θα πρέπει να δούμε και τι θέματα θα βάλει ο Ερντογάν, μην ξεχνάμε από την Ελλάδα έβαλε όλη την Ατζέντα της Άγκυρας όπως την θεωρεί ο ίδιος σωστή. Είναι νωπά ακόμη αυτά που έλεγε για την συνθήκη της Λωζάνης και για την μειονότητα. Τέτοια θέματα από τον πρωθυπουργό θα πρέπει να απαντηθούν όπως και έκανε και στην Ελλάδα και να μην αφήσει να εννοηθεί ότι υπάρχει κάτι που μπορεί να εννοείται.
Μας κάνει να ανησυχούμε ο πρωθυπουργός, γιατί όπως επαίρεται και ο ίδιος δεν είναι λάτρης της αδράνειας στην εξωτερική πολιτική και μπορεί να διαπραγματευτεί και κάτι σαν τις Πρέσπες με την Τουρκία και να μην το ξέρουμε.
Εδώ είναι που λέμε «Ωχ!».
