γράφει ο Νίκος Γκίκας.
Η απόφαση της κυβέρνησης να μην ανοίξει ουσιαστικά το μεγαλύτερο μέρος της αγοράς δεν ήταν εύκολη. Τα παραδείγματα ωστόσο της Γερμανίας, Γαλλίας, Βελγίου, Αυστρίας κ.α, δείχνουν ότι ήταν επιβεβλημένη.
Προφανώς η επιλογή του click away δεν θα λύσει τα προβλήματα, ωστόσο θα αποφέρει ένα ελάχιστο έσοδο σε πληθώρα επιχειρήσεων. Το κόστος στη χώρα είναι τεράστιο αλλά πολιτικοί, νυν και τέως, με υπαρξιακές ανασφάλειες για το πολιτικό τους μέλλον γίνονται γιατροί, οικονομολόγοι και εργατολόγοι.
Μικροί πασπαρτού δηλαδή καπελώνοντας τους ειδικούς. Έτσι τους ανησύχησε η ύφεση στο 3ο τρίμηνο του έτους. Της περιόδου όπου τα έσοδα από τον τουρισμό ήταν σχεδόν ανύπαρκτα, παρά τις φιλότιμες προσπάθειες της κυβέρνησης να ανοίξει υπό όρους τα σύνορα. Ενός κλάδου που συνεισφέρει σχεδόν στο 20% του ΑΕΠ της χώρας.
Πρόσφατα μάλιστα το συμβούλιο υπουργών τουρισμού της ΕΕ έκρινε την Ελλάδα ως υποδειγματική στη διαχείριση αυτού. Η αντιφατική στάση της αντιπολίτευσης για τον τουρισμό από τον περασμένο Μάιο, έφτασε στις μέρες μας να είναι καιροσκοπικά επαμφοτερίζουσα, προσπαθώντας να συνδυάσει τα αντίθετα.
Ενίοτε δε ασπάζονται τα δεδομένα και τις προβλέψεις του ΟΟΣΑ κατά το δοκούν βέβαια. Του οργανισμού που επί Σαμαρά κατακεραύνωναν ως εκφραστή της νεοφιλελεύθερης λογικής και της βαρβαρότητας της αγοράς και κατόπιν τον αγκάλιαζαν με στοργικότητα. Όπως άλλαξαν την Ευρώπη, άλλαξαν και τον ΟΟΣΑ.
Έτσι, υιοθέτησαν την έκθεση του ΟΟΣΑ για την ανάπτυξη στη χώρα το ΄21 αλλά επιμελώς αποτάσσονται εκείνες της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, της ΤτΕ και του ΔΝΤ που με ευλάβεια υπηρέτησαν, που κάνουν λόγο για 5%+ ανάπτυξη το ‘21.
Οι αχθοφόροι των ανορθόδοξων ιδεολογημάτων, αποτελούν χαρακτηριστικά φαινόμενα εξουσιομανούς λαϊκισμού και υποκρισίας. Στην πραγματικότητα, με στοχοπροσήλωση και ιδιαίτερο ψηφοσυλλεκτικό δέος, αναζητούν να δρέψουν λάφυρα στην πλάτη των πολιτών, στα πλαίσια ενός νέου ιδεοληπτικού πλιάτσικου.
Σημεία των ταραγμένων καιρών να εμφανίζονται λογής προφήτες με συντάξεις, μισθούς, αεριτζίδικα δανεικά και δωρεάν χρήμα. Η κλασική συνταγή που άνθισε στην εξαπάτηση του ΄15 και οδήγησε στην αφαίμαξη των μικρομεσαίων επιχειρήσεων και την ισοπέδωση της μεσαίας τάξης. 29% φορολογία, 27% ασφάλεια, τέλος επιτηδεύματος και επιπλέον προκαταβολή φόρου 100% η διαρκής μέριμνα των συντρόφων για τις επιχειρήσεις.
Οι μνήμες είναι νωπές. Η κοινωνία αναγνωρίζει πως η κυβέρνηση, παρά τις δυσκολίες, λαμβάνει σωστά μέτρα και ορθές αποφάσεις και αυτό αντανακλά σε όλες τις δημοσκοπήσεις. Είναι όμως άξιο απορίας πόση υποκρισία μπορούμε να αντέξουμε.
