Σκέψεις, από τον Μάνο Μαυρομουστακάκη:
Το ωραίο λουλούδι το απολαμβάνεις όσο παραμένει ωραίο. Μετά ανάμενε τις διαψεύσεις.
Η εικόνα …τακίμιασε με τον χρόνο και όλο μαρτυράει. Τα μυστικά του, όσα της είπε, όσα που βλέπει πάνω σου.
Ήταν ωραία η γειτονιά του. Στα μάτια του, και αυτό ήταν που μέτραγε.
«Οικολο-γία» vs «e-coli-γία».
Ήταν τόσο προληπτικός που ένα ξύλο το κουβαλούσε πάντα μαζί του.
Συνήθως ό,τι μας αρέσει είναι απαγορευμένο. Ειδαλλιώς θα ξέπεφτε η ομορφιά στον ομογενοποιητικό κάδο της συνήθειας.
Όσα κύτταρα κι αν άλλαξε στη ζωή του, του προέκυπταν όλα θυμωμένα.
Έμεινα όρθιος. Πρόλαβαν κάτι κουτσουλιές και κάθισαν πρώτες στο παγκάκι.
Κάποια στιγμή συνειδητοποίησα ότι η έκφραση «τα σύννεφα είναι βαριά» είναι πρωτίστως κυριολεκτική.
Οι περισσότεροι άνθρωποι αντιλαμβάνονται την «αλληλεγγύη» ελαφρώς μονοσήμαντα.
Το κοφτερό μυαλό είναι σαν το κοφτερό μαχαίρι. Αν δεν το ξεθηκαρώσεις….
Πώς να …πρυτανεύσει η λογική αν δεν έχει μέσον;
