Αυτό που προκαλεί την μεγαλύτερη ζαλάδα στην κυβέρνηση και με δηλώσεις από τους 53 και τον Νίκο Φίλη είναι για τους πλειστηριασμούς της πρώτης κατοικίας. Ξέρουμε ότι αυτή η ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ και μερικά μέλη που βλέπουν τον εαυτό τους και μετά την κυβέρνηση ασκούν κριτική στην κυβέρνηση. Είναι γνωστό ότι οι 53 θέλουν να είναι πιο αριστερό το πρόσημο και για αυτό έχουν πολλές επιφυλάξεις για αυτά που έδωσε ή θα δώσει η κυβέρνηση στην τέταρτη αξιολόγηση. Ο Ευκλείδης Τσκαλώτος, που είναι και ο επικεφαλής της ομαδοποίησης αυτής, εμφανίζεται με διαφορετικές απόψεις, είπε την προηγούμενη εβδομάδα ότι οι πλειστηριασμοί πρέπει να γίνουν για να βοηθήσουν τις τράπεζες.
Είναι γνωστό το προαπαιτούμενο για να ολοκληρωθεί το μνημόνιο και να έχουμε μία καθαρή έξοδο, όπως λένε και στο χωριό του ΣΥΡΙΖΑ είναι βασική υπόθεση οι πλειστηριασμοί, αλλιώς το όνειρο του τέλους του μνημονίου πετάει και τα σχέδια του Τσίπρα μένουν στο χαρτί.
Ο Τσίπρας τροφοδοτούσε το «δεν πληρώνω», έλεγε «κανένα σπίτι στα χέρια τραπεζίτη», μιλούσε για σεισάχθεια, αλλά έφτασε να εφαρμόζει τα πιο σκληρά μέτρα του μνημονίου.
Το κίνημα του δρόμου ενάντια των πλειστηριασμών ποιος το φοβάται; Ζωή, ΛΑΕ, ΚΚΕ βρήκαν να μιλήσουν ξανά για λαϊκή πάλη και όλα αυτά είναι το ρινγκ που βρήκαν το αντιμνημονιακό τόξο που νοιώθει ότι είναι στο περιθώριο. Η κυβέρνηση και ο ίδιος ο Τσίπρας έχει έναν μεγάλο πονοκέφαλο.
Ο Πρωθυπουργός μπορεί να τάζει φοροελαφρύνσεις εάν πάει η οικονομία καλά το 2019 αλλά ξεχνάει ότι το ΔΝΤ εάν δεν πιαστεί ο στόχος του 3,5% πλεονάσματος θα έρθουν πιο μπροστά τα μέτρα για τις συντάξεις και το αφορολόγητο.
Υπάρχει και το θέμα Καμμένου με τα βλήματα στην Σ. Αραβία.
Ο Πρωθυπουργός μπορεί να μιλάει για ένα θετικό αφήγημα, αλλά και ο ίδιος γνωρίζει ότι κάπου το επιχείρημα χάνει. Αλλάζει συνεχώς γλώσσα που παραπέμπει σε οργουελικές καταστάσεις. Πρέπει να αφήσει τα τεχνάσματα και τους μποναμάδες και την μικροπολιτική.
Για περισσότερα άρθρα του Δημήτρη Τζελέπη πατήστε εδώ!
