Αρχικά όμως, ας επαναλάβουμε το προφανές: ο Αλέξης Τσίπρας δεν έγραψε το συγκεκριμένο άρθρο. Δεν χρειάζεται να είσαι κάποιο είδος γλωσσικού αναλυτή και να συγκρίνεις το συγκεκριμένο με άλλα προηγούμενα άρθρα του ή με τον προφορικό του λόγο για να δεις ότι έχει γραφτεί από διαφορετικό άτομο. Τα πράγματα είναι πολύ πιο απλά. Όταν κάποιος γράφει, γράφει. Δεν υπάρχει περίπτωση κάποιος πολιτικός που αρθρογραφεί να σταματήσει όταν βρεθεί σε θέση εξουσίας. Δεν γίνεται κάποιος που έχει μάθει να λέει τη γνώμη του και που έχει το θάρρος να την βγάλει στην κρίση όλων ξαφνικά να αποφασίσει ότι φοβάται να εκφραστεί. Αν παρατηρήσετε άλλωστε, οι Βουλευτές με την πιο έντονη προσωπικότητα (που συνήθως είναι και αυτοί που μπορεί να θεωρηθούν εσωτερική αντιπολίτευση ή να αλλάξουν κάποιο κόμμα) είναι αυτοί που γράφουν.
Αντίστοιχα, δεν γίνεται ένας πολιτικός που δεν έχει αρθρογραφήσει ποτέ και για τίποτα ξαφνικά να αρχίσει να εκφράζει γραπτά τις σκέψεις του. Δεν είναι από αυτά τα άτομα ο Αλέξης Τσίπρας. Ειλικρινά, σκεφτείτε κάποιον πολιτικό που αρθρογραφεί. Σας φαίνεται ο Αλέξης Τσίπρας να είναι τέτοιο είδος ανθρώπου; Μπορεί να είναι εκπληκτικός στον προφορικό λόγο –ανεξάρτητα από τα ψέματα ή το μπλαζέ στυλ, είναι όντως εκπληκτικός- αλλά αυτό δεν σημαίνει τίποτα απολύτως για τον γραπτό λόγο, όπου έχει την ίδια εμπειρία με παιδί λυκείου και αυτό δεν το λέω με πρόθεση να προσβάλλω. Όπως συνέβη με τους περισσότερους Έλληνες πολιτικούς, έτσι και ο Αλέξης Τσίπρας δεν είχε ανάγκη να αρθρογραφήσει ούτε στη σχολή του, ούτε στο ένα έτος που λέει ότι δούλεψε, ούτε για να ανελιχθεί στο κόμμα του. Τότε που δεν υπήρχε η ανάγκη δεν αρθρογράφησε. Τώρα που δημιουργήθηκε η ανάγκη, έβαλε κάποιον να του γράψει ένα άρθρο.
Ας αφήσουμε λοιπόν τον άμοιρο τον αρθρογράφο και ας δούμε τι ήταν αυτό που ήθελε να πει ο Αλέξης Τσίπρας και ποιά ήταν η ανάγκη που οδήγησε στο να γράφτεί αυτό το άρθρο.
Αυτό που λέει ο Τσίπρας στο Documento ουσιαστικά είναι το εξής:
Ο Ανδρέας Παπανδρέου και το κόμμα του είχαν κάποια χαρακτηριστικά
Αυτά τα χαρακτηριστικά έκαναν καλό στην Ελλάδα
Ο Αλέξης Τσίπρας έχει αυτά τα χαρακτηριστικά
Γράφοντας το άρθρο στην απλούστερη δυνατή μορφή του καταλαβαίνεις αμέσως τι πάει στραβά. Ο Ανδρέας Παπανδρέου και το κόμμα του δεν είχαν μόνο τα χαρακτηριστικά που περιγράφει ο Αλέξης Τσίπρας, ούτε έκαναν μόνο καλό στην Ελλάδα, ούτε έχει ο Τσίπρας με το κόμμα του τα ίδια χαρακτηριστικά.
Μπορεί να χρειάστηκε να περάσουμε αρκετά χρόνια έχοντας τα κόμματα ως ομάδες, τους ψηφοφόρους ως οπαδούς και τους πολιτικούς αρχηγούς ως μεσίες, αλλά στο τέλος καταλάβαμε (οι περισσότεροι από εμάς) ότι η πολιτική δεν είναι άσπρο-μαύρο. Ο καλύτερος Πρωθυπουργός θα κάνει λάθη και ο χειρότερος Πρωθυπουργός θα έχει σωστές πρωτοβουλίες, χωρίς να αλλάζει το γεγονός ότι ο ένας είναι ο καλύτερος και ο άλλος ο χειρότερος. Πλέον οι πολίτες, παρά το ότι είναι πολύ λιγότερο δραστήριοι σε θέματα πολιτικής, είναι πολύ περισσότερο υποψιασμένοι και, τουλάχιστον, καταλαβαίνουν ότι ο στρατηγός δεν είναι ουρανός επειδή έχει αστέρια και ο αστυνομικός δεν είναι μππουζούκι επειδή είναι όργανο.
Γιατί όμως να γραφτεί αυτό το άρθρο; Σίγουρα κάθε άρθρο γράφεται για να πει ο αρθρογράφος τη γνώμη του, για να προωθήσει τις ιδέες του, για να σχολιάσει την επικαιρότητα ή για να κερδίσει δημοσιότητα, αλλά αυτά μπορούν να γίνουν οποιαδήποτε στιγμή. Ούτε είναι κάτι το πρωτότυπο το να ισχυριστεί ο Αλέξης Τσίπρας ότι είναι η συνέχεια του ΠΑΣΟΚ του Ανδρέα Παπανδρέου. Το έκανε το 2012 στην Πάτρα όταν έλεγε «Εγώ είμαι το ΠΑΣΟΚ σας», το έκανε άλλες 3ες Σεπτεμβρίου όταν ο ΣΥΡΙΖΑ έκανε εκδηλώσεις για να τιμήσει την ίδρυση του ΠΑΣΟΚ ταυτόχρονα με το ίδιο το ΠΑΣΟΚ, το κάνει με κάθε δυνατή ευκαιρία. Γιατί όμως φέτος με άρθρο και, τελικά, τι στόχο έχει αυτό το άρθρο;
Φέτος το ΠΑΣΟΚ, η ΔΗΜΑΡ, το Ποτάμι και όλη η ΔΗΣΥ κατάλαβαν επιτέλους το αποτέλεσμα της ψήφισης της απλής αναλογικής από τον Αλέξη Τσίπρα. Τι σημαίνει αυτό; Συνοπτικά, με ένα εκπληκτικό ντόμινο η ΔΗΣΥ το 2020 θα είναι το σημαντικότερο κόμμα για το κοινοβούλιο. Είτε στο σενάριο των εκλογών το 2018, είτε στην περίπτωση εξάντλησης της τετραετίας το 2019, υπάρχει μία ημερομηνία που δεν αλλάζει: η εκλογή του Προέδρου της Δημοκρατίας.
Αυτό σημαίνει ότι το αν θα έχουμε ή όχι εκλογές το 2020 μπορεί να εξαρτηθεί από την στάση της ΔΗΣΥ στο θέμα εκλογής του Προέδρου. Ακόμα και έτσι να μην είναι όμως, σίγουρα στην περίπτωση που θα γίνουν τελικά εκλογές θα χρειαστεί ο νικητής με κάποιον να συγκυβερνήσει, αφού αποκλείεται να έχει μαζέψει το σχεδόν 45% που θα απαιτείται για να έχει αυτοδυναμία. Τα κόμματα που με τα σημερινά δεδομένα πιστεύουμε ότι πιθανότατα θα είναι σε εκείνες τις εκλογές στην Βουλή είναι η ΝΔ, ο ΣΥΡΙΖΑ, η ΔΥΣΗ, η Ένωση Κεντρώων, το ΚΚΕ και η ΧΑ. Γνωρίζουμε από τώρα ότι οποιαδήποτε συνεργασία του ΣΥΡΙΖΑ και της ΝΔ με ΚΚΕ ή ΧΑ αποκλείεται. Είναι επίσης σχεδόν σίγουρο ότι αποκλείεται να συνεργαστούν μεταξύ τους, αφού κάτι τέτοιο θα κατέστρεφε αμφότερα τα αφηγήματά τους. Άρα, αυτό που απομένει είναι ο Λεβέντης –αν είναι μέχρι τότε στη Βουλή- και η ΔΗΣΥ. Αυτό που συμφέρει περισσότερο τη ΝΔ είναι η ΔΗΣΥ να είναι δυνατή για να μπορέσει να κόψει φόρα από τον Αλέξη Τσίπρα και για να μπορεί να υπερψηφιστεί ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας, ενώ τον ΣΥΡΙΖΑ συμφέρει μία αδύναμη ΔΗΣΥ για τους ακριβώς αντίθετους λόγους.
Ειλικρινά, πιστεύετε ότι ο Αλέξης Τσίπρας νοιάζεται ιδιαίτερα για το αν μοιάζει ή όχι στον Ανδρέα Παπανδρέου; Προφανώς και όχι. Αυτό που τον ενδιαφέρει είναι το πολιτικό όφελος. Το είπαμε από την αρχή: δεν είναι ένα άρθρο που γράφει κάποιος για να εκφράσει απλά τις θέσεις του επειδή προτιμάει τον γραπτό λόγο. Είναι ένα άρθρο που γράφτηκε κατά παραγγελία από τον πρόεδρο του ΣΥΡΙΖΑ για να έχει πολιτικό όφελος και το ίδιο θα έκανε αν αντί για «Ανδρέας Παπανδρέου» στο άρθρο έγραφε «Κωνσταντίνος Καραμανλής». Για δικό του πολιτικό όφελος εκθειάζει το ΠΑΣΟΚ του Παπανδρέου και για τον ίδιο λόγο μιλάει θετικά και για τον Κωνσταντίνο Καραμανλή. Αν πίστευε κανένας ό,τι ακριβώς λέει ο Τσίπρας για να κερδίσει ψηφοφόρους, τότε για την καταστροφή της Ελλάδας και τα μνημόνια δεν φταίνε 40 χρόνια ΠΑΣΟΚ και ΝΔ, αλλά η τριετία Μητσοτάκη και λίγο από Σημίτη. Όσο όμως και αν τον κατακρίνουμε και αν τον κοροϊδέψαμε, η αλήθεια παραμένει ότι ο Τσίπρας κατάφερε ξανά αυτό στο οποίο είναι ειδικός: λίγο με ψέματα, λίγο με μπλαζέ ύφος και υπεροψία, καθόρισε ξανά την ατζέντα και τρεις ημέρες συνεχόμενα θα μιλάμε μόνο για αυτόν. Σε αυτό, ίσως όντως να μοιάζει στον Παπανδρέου.
Υ.Γ. Αν κάποιος είναι αρκετά παλαβός για να πιστεύει ότι ο Αλέξης Τσίπρας γράφει μόνος του τα άρθρα του, να του θυμήσω ότι έχει άρθρο στον Economist γραμμένο στα αγγλικά το οποίο δεν είναι σειρά από τυχαίες λέξεις. Αν και αυτό πιστεύει κάποιος ότι το έγραψε ο Τσίπρας μόνος του, τότε ίσως είναι από αυτούς που στην Βόρειο Κορέα πιστεύουν ότι ο Κιμ Γιονγκ Ουν έμαθε να οδηγεί όταν ήταν τριών ετών, ότι ο πατέρας του εφηύρε το χάμπουργκερ και ότι δεν πηγαίνει ποτέ τουαλέτα επειδή έχει το τέλειο σώμα.
Υ.Γ.2 Ακόμα πιο αστείο είναι το ότι μερικοί πιστεύουν πως ο Τσίπρας ψήφισε ποτέ Παπανδρέου ή ότι τον είχε σε καμία εκτίμηση. Όπως είχε πει το 2006 (ή 2007, δεν είμαι σίγουρος) σε παιδικό περιοδικό, οι σχέσεις του με το ΠΑΣΟΚ περιορίζονταν απλά στο βύσμα όταν έκανε τη θητεία του και τίποτε άλλο!
Για να διαβάσετε δωρεάν το βιβλίο του Δημήτρη Κοντογιάννη «Δεν έχουμε Δημοκρατία: Μια κάπως μποέμ απόδειξη για κάτι που όλοι λίγο-πολύ γνωρίζαμε», πατήστε εδώ!
