Η διαταραχή του αυτιστικού φάσματος αποτελεί μια νευροαναπτυξιακή διαταραχή που συνήθως εκδηλώνεται στη φάση της ανάπτυξης. Τα κλινικά χαρακτηριστικά του αυτισμού περιλαμβάνουν την ελλιπή κοινωνική αλληλεπίδραση και επικοινωνία, την εκδήλωση στερεοτυπικών επαναληπτικών συμπεριφορών, την ύπαρξη γλωσσικών διαταραχών ή απουσίας λόγου καθώς και σημαντικού ή όχι βαθμού νοητική υστέρηση ή άλλων ιατρικών καταστάσεων. Αν και ο αυτισμός δε θεραπεύεται, έγκαιρες εξειδικευμένες θεραπευτικές παρεμβάσεις βοηθούν στη βελτίωση της λειτουργικότητας των αυτιστικών ατόμων.
Για την επίτευξη της κοινωνικής ενσωμάτωσης, της εργασιακής ένταξης και της πρόσβασης στην εκπαίδευση των ατόμων με αυτισμό τα οποία αποτελούν αναφαίρετα δικαιώματα για κάθε άνθρωπο, απαιτείται συντονισμός και συνεργασία όλων των εμπλεκομένων λαμβάνοντας υπόψη ένα ολιστικό πλαίσιο:
Αρχικά, το κράτος οφείλει με πολιτικές κοινωνικής ενσωμάτωσης να επιδιώξει την ολοκληρωμένη υποστήριξή τους (επιδοματική πολιτική, προγράμματα αναμόρφωσης της κοινωνικής φροντίδας, ανάπτυξη δικτύων υποστηρικτικών υπηρεσιών, προγράμματα κατάρτισης). Στη συνέχεια, οι Περιφέρειες και οι Δήμοι οφείλουν να στηρίζουν έμπρακτα και να ενσωματώνουν στις πολιτικές τους προγράμματα και δράσεις, γιατί μόνο έτσι μπορεί να δημιουργηθεί μία συνεκτική κοινωνία που να ενσωματώνει όλα τα μέλη της, αναγνωρίζοντας τα δικαιώματα των παιδιών με αυτιστικές διαταραχές και των οικογενειών τους. Προχωρώντας στην ιεραρχική πυραμίδα, οι υποστηρικτές δομές και οι κοινωνικοί οργανισμοί για να μπορούν να ανταποκρίνονται με ευελιξία και προσαρμοστικότητα στις ανάγκες των ατόμων με αυτισμό και των οικογενειών τους πρέπει να αναπροσαρμόζουν συνεχώς την πρακτική τους, να βελτιώνουν την παροχή υπηρεσιών ακολουθώντας τα κατάλληλα επιστημονικά πρότυπα.
Αξίζει να αναφερθεί πως οι συνασπισμένες προσπάθειες μέσα από συλλόγους γονέων αποτελεί ισχυρό μέσο για τη διεκδίκηση των δικαιωμάτων και την ανάπτυξη ειδικών υπηρεσιών.
Όσον αφορά τους επαγγελματίες που ασχολούνται με τα άτομα με αυτισμό, οι παρεμβάσεις τους πρέπει να στοχεύουν σε μια ευρύτερη και ολιστική προσέγγιση που θα εξετάζει το άτομο στο περιβάλλον του λαμβάνοντας υπόψη το παιδί, την οικογένεια και τους ευρύτερους κοινωνικούς και περιβαλλοντικούς παράγοντες, ανταποκρινόμενοι παράλληλα στο κοινωνικό μοντέλο αναπηρίας. Απαραίτητη θεωρείται η επανακατάρτιση των επαγγελματιών και η συστηματική εκπαίδευση καθότι οι θεραπευτικές παρεμβάσεις απαιτούν έμπειρο και εξειδικευμένο προσωπικό.
Τέλος, οφείλουμε και εμείς με τη σειρά μας να στηρίξουμε και να διεκδικήσουμε τα δικαιώματα του αυτιστικού παιδιού στηρίζοντας ταυτοχρόνως και την οικογένειά του. Οφείλουμε να άρουμε κάθε είδους προκατάληψη, στερεότυπα και αρνητικές στάσεις για τον αυτισμό. Η ανάγκη των ατόμων με αυτισμό και των οικογενειών τους για αποδοχή είναι ζωτική. Η δική μας θετική στάση είναι επιβεβλημένη. Είναι υπόθεση όλων μας η δημιουργία μιας κοινωνίας ανοιχτής στη διαφορετικότητα βασιζόμενη στην ισότητα και στην κοινωνική αλληλεγγύη.
