Οργανωμένες συμμορίες σπέρνουν τον πανικό και την ανασφάλεια σε πόλεις και χωριά με ληστείες που συνοδεύονται πολύ συχνά από πράξεις ωμής βίας. Ανυπεράσπιστοι ηλικιωμένοι ή φιλήσυχες οικογένειες βρίσκονται στο στόχαστρο εγκληματικών στοιχείων, που βλέπουν την Ελλάδα ως «ξέφραγο αμπέλι». Προφανώς, εγκλήματα του κοινού ποινικού δικαίου πάντα υπήρχαν. Σήμερα, όμως, οι εγκληματίες γνωρίζουν ότι ακόμη κι αν συλληφθούν από τις φιλότιμες προσπάθειες της αστυνομίας, το ελληνικό κράτος θα τους αφήσει σύντομα ελεύθερους να συνεχίσουν το έργο τους.
Όπως συνέβη και με τον Αφγανό δολοφόνο της νεαρής Γερμανίδας που είχε επωφεληθεί από τον νόμο Παρασκευόπουλου, και είχε βγει σαν… κύριος από τις ελληνικές φυλακές, όπου βρισκόταν για απόπειρα φόνου εναντίον μιας άλλης κοπέλας. Κάτι για το οποίο ο πρώην υπουργός Δικαιοσύνης δεν ένιωσε την ανάγκη να ζητήσει μια συγγνώμη! Η εποχή που αφήναμε τις πόρτες μας ανοιχτές μέρα-νύχτα, χωρίς φόβο, μοιάζει πια σαν παραμύθι…
Ταυτόχρονα, όμως, γινόμαστε μάρτυρες της ανεμπόδιστης, πλέον, δράσης άλλου τύπου εγκληματικών συμμοριών που έχουν κάνει θρησκεία τους την τυφλή βία και την καταστροφή. Η αλήθεια είναι ότι χρόνια ολόκληρα παρακολουθούμε αυτούς τους γνωστούς-αγνώστους που φορώντας τις κουκούλες τους καίνε, σπάνε, κτυπούν. Η προσπάθεια που έγινε από την προηγούμενη κυβέρνηση να επανέλθει η νομιμότητα στο άβατο των Εξαρχείων ανακόπηκε και σήμερα η πολιτεία δείχνει να έχει ρίξει λευκή πετσέτα στην αντιμετώπισή του προβλήματος.
Τα άσυλα και τα άβατα επεκτείνονται με την ανοχή τού, κατ’ ευφημισμόν και σαρκαστική ειρωνεία, υπουργείου Προστασίας του Πολίτη. Κι εκεί βρίσκεται η πηγή του προβλήματος. Στην κεφαλή, που της λείπει η πολιτική βούληση να «σπάσει αυγά», γιατί θέλει να τα έχει καλά και με τις ορδές των νεοβαρβάρων που λεηλατούν τις πόλεις μας και με τη νεολαία του ΣΥΡΙΖΑ που αντιδρά σε κάθε αστυνομική επιχείρηση. Έτσι, θύματα είναι οι ανυπεράσπιστοι πολίτες που βιώνουν το φόβο και πληρώνουν από πάνω τα «κατορθώματα» των «μπαχαλάκηδων».
Όπως έγινε με τα τρόλεϊ που κατέκαψαν, αφού κατέβασαν με τη βία επιβάτες και οδηγούς, στην λεωφόρο Πατησίων, στο κέντρο των Αθηνών. Δεν μπορεί κανείς παρά να συμφωνήσει με τον Δήμαρχο Αθηναίων, που κάλεσε τον κ. Τόσκα να απαντήσει αν γνωρίζει άλλη ευρωπαϊκή πρωτεύουσα που να πυρπολούνται τα τρόλεϊ. Το πρόβλημα, όμως, είναι ότι η ανομία, λόγω της αβελτηρίας και των ιδεοληψιών του αρμοδίου υπουργείου, εξαπλώνεται σαν καρκίνωμα. Τα Εξάρχεια είναι κράτος εν κράτει που επεκτείνει την επικράτειά του. Η αστυνομία παραμένει εκτός των τειχών, τα μέσα μαζικής μεταφοράς δεν περνούν από τους δρόμους της περιοχής, οι έμποροι ναρκωτικών κάνουν πάρτι, και οι «αντεξουσιαστές» παρελαύνουν με τις μολότοφ ανά χείρας.
Όλ’ αυτά δείχνουν ότι έχει χαθεί η μπάλα. Έχουμε πιάσει κυριολεκτικά πάτο και στη δημόσια ασφάλεια. Η Αθήνα πρόσφατα κρίθηκε ως η τρίτη λιγότερη ασφαλής πόλη της Ευρώπης, πάνω μόνο από το Κίεβο και το Βελιγράδι. Και εδώ δεν μας φταίει κανένας Σόιμπλε ή …εξωγήινος. Μόνοι μας βγάζουμε τα μάτια μας. Αν δεν αλλάξουμε σύντομα πολιτική, όλη η χώρα θα γεμίσει με νησίδες ανομίας και αυθαιρεσίας, με πολίτες όμηρους στις διαθέσεις κάθε αρρωστημένης οργανωμένης ομάδας. Κι αυτό δεν πρέπει να το επιτρέψουμε.
Για τη Νέα Δημοκρατία, η επιστροφή της νομιμότητας και της ασφάλειας παντού και για όλους είναι ζήτημα πρώτης προτεραιότητας. Όσοι αφοριστικά θεωρούν ότι η επιβολή του νόμου και της τάξης είναι μέρος μιας συντηρητικής ατζέντας, φοβούμαι ότι είναι βαθιά νυχτωμένοι και σίγουρα αποκομμένοι από την κοινωνία…
το άρθρο δημοσιεύτηκε και στην εφημερία «Πρώτο Θέμα»
