Η πατρίδα μας μπορεί να ανακάμψει αρκεί τα πολιτικά κόμματα να συνεργαστούν και να συνεννοηθούν για την υλοποίηση του «ελληνικού σχεδίου» εξόδου από τη κρίση.
Η Ευρώπη αντιμετωπίζει πολλά προβλήματα και καλείται να οριοθετήσει τις πρωτοβουλίες της για το μέλλον.
H ευρωπαϊκή κρίση είναι βαθύτερη από ότι νομίζουμε. Μόνο συγκεκριμένες προτάσεις και μεγάλες ιδέες μπορούν να σώσουν, την ευρισκόμενη σήμερα σε δύσκολη στιγμή, Ευρωπαϊκή Ένωση.
Η καγκελάριος κα Μέρκελ πρέπει να δρα προς όφελος της Ευρώπης και όχι μόνο της Γερμανίας. Ας ελπίσουμε ότι θα ξεπεράσει την προσεκτική προσέγγιση της και θα αντιληφθεί ποια ιστορική ευκαιρία τής δίνεται. Κρατά τα κλειδιά της Ευρώπης στα χέρια της. Μπορεί μαζί με τον Πρόεδρο της Γαλλίας κ. Εμανουέλ Μακρόν, να επαναπροσδιορίσει τη φυσιογνωμία της «Νέας Ευρώπης».
Αυτό που αποδεικνύεται σε κάθε περίπτωση στην κρίση της Καταλονίας, είναι ότι η Ευρώπη ως οικονομική και νομισματική ένωση δε πατάει καλά στα πόδια της. Ήταν μια ιδέα, η οποία μετά το 1989 περιήλθε σε τέλμα και δεν μεταρρυθμίστηκε ριζοσπαστικά ποτέ. Για κάτι τέτοιο είναι πιθανόν πολύ αργά, τουλάχιστον με τη σημερινή της μορφή, διότι ακριβώς εκείνες οι χώρες, οι οποίες εντάχθηκαν βιαστικά μετά την πτώση του τείχους του Βερολίνου, αποδεικνύονται ως μια αντιδραστική ομάδα.
Η Ευρώπη, λοιπόν, δε διαθέτει στην πράξη «γερά θεμέλια» πάνω στα οποία μπορεί να χτίσει, στον δε τομέα των ιδεών και των κοινών αντιλήψεων υπάρχει τεράστιο κενό.
Ο Πρόεδρος της Γαλλίας κ. Εμανουέλ Μακρόν είναι ο μόνος που εκφράζει κάτι σύγχρονο και παραγωγικό για το μέλλον της ΕΕ. Λέει το προφανές χωρίς το οποίο δεν μπορεί να υπάρξει μια σταθερή και αλληλέγγυα Ευρώπη, ότι δηλαδή απαιτείται ένα πραγματικά ευρωπαϊκό εκλεγμένο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, ένας κοινός προϋπολογισμός και ένας Ευρωπαίος υπουργός οικονομικών.
Οι πολίτες σε όλα τα κράτη-μέλη της μεγάλης οικογένειας της ΕΕ οφείλουν να συζητούν, να συμμετέχουν και να αγωνιούν για το μέλλον του οικοδομήματος που με τόσο κόπο φτιάχτηκε.
Οι λύσεις θα προκύψουν μέσα από συγκρούσεις με το κακό μας ευατό και τον παραμερισμό των παραγοντίσκων και των μικρών ηγετών των κρατών-μελών της ΕΕ.
Δεν υπάρχουν περιθώρια για άλλες απώλειες. Οι λαοί αναζητούν δημοκρατικές φωνές με ευαισθησία και τόλμη.
Το ζήτημα είναι οι γέφυρες και η κίνηση. Να εφεύρουμε νέες κοινωνικές σχέσεις οι οποίες θα σπάσουν τις παλιές.
Απαιτείται διορατικότητα και τόλμη με το βλέμμα στο μέλλον για μια αλλαγή πολιτικής με ανθρώπινο πρόσωπο.
Η Ευρώπη αναζητά τη χαμένη της αίγλη και η Ελλάδα οφείλει να είναι παρούσα στις εξελίξεις που έρχονται.
