γράφει ο Θάνος Καλαμίδας.
Μια από τις μεγαλύτερες κατάρες της σύγχρονης ελληνικής πολιτικής ιστορίας είναι οι παρατεταμένες προεκλογικές περίοδοι. Είναι οι μήνες αναμονής και απραγίας, υποσχέσεων και έργων βιτρίνας, σε ένα αγώνα δρόμου για το ποιός θα κόψει το νήμα της πρωθυπουργίας.
Αυτά την στιγμή που η ελληνική οικονομία, η αχίλλειος πτέρνα ακόμα και της εθνικής μας κυριαρχίας, προσπαθεί να επιπλεύσει σε ένα αποσταθεροποιημένο σύστημα διεθνών σχέσεων και Τρουμπικών αλχημειών, με την Ελλάδα απούσα από όλα τα κέντρα αποφάσεων. Την ίδια στιγμή η λαϊκίστικη – συχνά φασιστική – ακροδεξιά έχει γίνει μόδα στην Ευρώπη και στην Ελλάδα θέλει να γίνει καθεστώς μέσω μιας ομάδας από πολιτικούς καιροσκόπους που έχουν αλώσει το κάποτε φιλελεύθερο κεντροδεξιό κόμμα του Καραμανλή.
Παράλληλα, οι τωρινοί διαχειριστές της εξουσίας φαίνονται ανίκανοι να κάνουν κάτι για να ξεφύγουν από την για δεκαετίες αντιπολιτευτική τους ψυχολογία καταφεύγοντας στην αντί-αντιπολιτευτική πρακτική ενώ οι θεσμοί ψυχορραγούν με πρώτα θύματα όπως πάντα την παιδεία και την υγεία. Όσον αφορά την ουσιαστική διακυβέρνηση της χώρας …ετοιμάζεται για εκλογές σε ένα συνονθύλευμα αναποτελεσματικότητας. Τελεία, κι αυτό τώρα τα λέει τα πάντα όλα.
Στο μεταξύ κάτι που δεν μπορεί να μην το δεις, αυξάνεται με όλο και μεγαλύτερη ταχύτητα η απόσταση μεταξύ των κομμάτων και του λαού. Η απόσταση υπήρχε πάντα αλλά μετά τα μνημόνια έγινε τιτάνια. Η σχέση του πολίτη με τα κόμματα έχει γίνει χειρότερη από την παραδοσιακή κακή σχέση πολίτη και κράτους και σήμερα μετά από μνημόνια, Σαμαρά και Τσίπρα, αυτή η απόσταση γίνεται αξεπέραστη. Δυστυχώς αυτό είναι ένα από τρωτά σημεία της ελληνική πολιτείας που εκμεταλλεύεται η παρασιτική Χρυσή Αυγή.
Δείγμα των καιρών είναι και το αποτέλεσμα του Σκοπιανού δημοψηφίσματος. Μεταξύ των συναισθηματικών και ψυχρά ορθολογικών επιχειρημάτων, οι Σκοπιανοί διάλεξαν την αποχή. Το αποτέλεσμα, αν μπορεί να ονομαστεί αποτέλεσμα, βόλεψε τους πάντες και τον αναστεναγμό ανακούφισης του Καμμένου τον άκουσα ακόμα κι εγώ στην Σκανδιναβία.
Αυτό που υπάρχει αυτή τη στιγμή στα Σκόπια, σχεδόν μια εβδομάδα μετά, είναι το λείψανο ενός δημοψηφίσματος με τα όρνεα από όλες τις πλευρές που το τριγυρίζουν ψάχνοντας το …κομμάτι τους, το λάφυρό τους. Όλοι μέσα στη χασούρα τους κέρδισαν και σε αυτό συμπεριλαμβάνονται ο Έλληνας και ο Σκοπιανός πρωθυπουργός, η ελληνική και η σκοπιανή αντιπολίτευση, Ρώσοι, Αμερικανοί και Τούρκοι.
Σε πρώτη ανάγνωση αυτό που βλέπεις είναι ότι: ένας κουρασμένος και πολύ φοβισμένος λαός, ζώντας μόνιμα σε ένα τσίρκο που άλλοι βαράνε το ντέφι κι αυτός χορεύει -περιστασιακά υπό την απειλή όπλων, μόνιμα χωμένος στα σκατά του εθνικισμού, του φανατισμού, της αρπαχτής, της μαφιόζικης κομπίνας και της σφαλιάρας, καλέστηκε να αποφασίσει για την μοίρα του ….δημοκρατικά. Σαν ανέκδοτο ακούγεται αλλά δυστυχώς για πάνω από δυο εκατομμύρια ψυχές είναι η ζωή τους, η ύπαρξη τους το μέλλον των παιδιών τους.
Το δημοψήφισμα των Σκοπιών είναι το τρίτο δημοψήφισμα που ζούμε την τελευταία δεκαετία και μας αφορά έμμεσα και άμεσα. Κοινό χαρακτηριστικό και στα τρία δημοψηφίσματα ότι ο λαός ψήφισε αντίθετα από αυτό που «απαιτούσαν οι καταστάσεις». Το δημοψήφισμα της Κύπρου ακόμα και μέσα στις πολλές παραφράσεις και παρερμηνείες του, κατάφερε να ανατρέψει το σχέδιο Ανάν. Το δημοψήφισμα του 2015 στην Ελλάδα μέσα στις πολλές παραφράσεις και παρερμηνείες του ανατράπηκε μεν αλλά να δείτε ότι αυτό ήταν που δεν θα συγχωρέσουν ποτέ οι Έλληνες στον Τσίπρα, είναι το σημείο καμπή που νιώσανε προδομένοι και στο τέλος αυτό ακριβώς θα του στοιχίσει και την πρωθυπουργία. Το δημοψήφισμα στα Σκόπια μέσα στις πολλές παραφράσεις, παρερμηνείες του και αδιάφορα της συνέχειας του, δείχνει ότι ο λαός ψάχνει και ψάχνεται. Ο λαός, αδιάφορα αν είναι της Κύπρου, της Ελλάδας ή των Σκοπίων, ψάχνει μεθόδους για να ανατρέψει αυτό που του επιβάλλεται και προς το παρόν πειραματίζεται, με το δημοψήφισμα να αποδεικνύεται ότι αποτυγχάνει σαν μέθοδος.
Οι Σκοπιανοί ξέρουν τι έγινε και με το δημοψήφισμα στην Κύπρο και με αυτό στην Ελλάδα. Η ενημέρωση δεν είναι μονοπώλιο ελληνικό. Επίσης ξέρουν και πώς έγινε, τι έγινε και τι θα μπορούσε να γίνει. Και αντιδράσανε απέχοντας. Πόσο αυτό ήταν συνειδητή διαμαρτυρία και όχι στιγμιαία αηδία και κούραση θα δούμε. Αυτό που έχει σημασία είναι ότι αντιδράσανε. Κάπως.
Στην Ελλάδα τα κόμματα ψάχνουν να βρουν τι τους βολεύει πιο πολύ από τα λάφυρα που θα αποκομίσουν από το δημοψήφισμα και ειδικά για την αντιπολίτευση θα ήταν φάση έξαλλων πανηγυρισμών αν δεν τους τα έκανε …σκατά ο Αλαφούζος, δείχνοντας ότι ο καταγγέλλων μυστικές συμφωνίες ήταν αυτός που συμφωνούσε μυστικά. Και τι πιο λογικό στο να κάνεις μυστική διπλωματία προδίδοντας όλα όσα λες στους ψηφοφόρους σου χρησιμοποιώντας για ρουφιάνο αυτήν που πρόδωσε την ενημέρωση για τριάντα αργύρια ευρωβουλής.
Υπάρχουν πολλοί πολιτικοί που τους αξίζει το μαύρισμα και μπορώ να σκεφτώ πολλά ονόματα από όλα τα κόμματα που πληρούν τα απαιτούμενα. Σε όποια λίστα όμως και να κοιτάξω κανένας δεν αξίζει το μαύρισμα και τον εξοστρακισμό από κάθε πολιτική και κοινωνική ενέργεια όσο η Μαρία Σπυράκη. Μαξιλαροκρύφτα «δημοσιογράφος» και κοπανατζής ευρωβουλευτής τώρα κάνει και χρέη ρουφιάνου σε μυστικές συμφωνίες μεταξύ Κούλη και Ζάεφ. Ο Ρασπούτιν της Μαρέβα.
Όσο για εκείνο το …τυχαία συναντηθήκαμε σε καφέ στις Βρυξέλλες, έτσι τυχαία συναντάω εγώ τον Πούτιν κάθε μέρα στο Ελσίνκι. Άσε που κάτι στοματάκια σε Βρυξέλλες και Στρασβούργο πολύ γελάσανε όταν έμαθαν ότι η φρου-φρου κι αρώματα, Αντουανέτα των Βρυξελλών πήγε σε …λαϊκό καφέ έτσι τυχαία κι έπεσε πάντα τυχαία, στην αγκαλιά του Ζόραν! Η ουσία είναι ότι η Σπυράκη πρέπει να δει τον λαό και τα προβλήματα του από κοντά και ο καλύτερος τρόπος είναι …το ταμείο ανεργίας.
Τέλος και αυτό συνήθως θα το έβαζα στα υστερόγραφα αλλά του αξίζει ιδιαίτερη αναφορά. Χθες Πέμπτη η Νέα Δημοκρατία μετά από καιρό μας έκανε να ευθυμήσουμε. Αποφάσισε να παίξουμε τάγκραμ με τρίγωνα Θεσσαλονίκης. Κομμάτια το λογότυπο της ΝΔ και κομμάτια να γίνει κι άντε στα κομμάτια κι όταν έχεις τέτοιο αντιπρόεδρο και την μαξιλαρορίχτρα για σύμβουλο, τι αισθητική και αγκινάρες ογκρατέν μου λέτε τώρα.
Αμ εκείνο το «Αλλάζουμε τη Νέα Δημοκρατία, για να αλλάξουμε την Ελλάδα», φαντάζομαι είναι ιδέα του Βαρίδι και του Άδωνη στο πιο …πολιτικά αποδεκτό. Αυτοί ήθελαν να λέει «Μεταλλάσσουμε την Νέα Δημοκρατία για να φασιστοποιήσουμε την Ελλάδα», αλλά δεν θα το άντεξε η …Γεννηματά, ξέρετε, η αριστερά της άκρας δεξιάς.
Όσο για εκείνο το τριγωνάκι που απομακρύνεται στο λογότυπο, τι είναι; Η δημοκρατία;
ΥΓ1. Ένα κομμάτι για τον αντιπρόεδρο, ένα κομμάτι για την μαξιλαρορίχτρα, ένα κομμάτι για την ΕΠΕΝ, κομμάτι για τον Σαμαρά, κομμάτι για τον ΛΑΟΣ, άντε κι ένα κομμάτι για την Μαρέβα …ρε σεις για τους Καραμανλικούς έμεινε κομμάτι;
ΥΓ2. Μισθός προκλητικά ψηλός από το Στρασβούργο συν παρουσίες, μεταφορικά κλπ κλπ. από τις Βρυξέλλες. Παίρνει και μισθό …συμβούλου η Ελληνίδα Λε Πεν; Άραγες.
ΥΓ3. Α ρε Κούλη, κομμάτια και θρύψαλα τα έκανες όλα.
ΥΓ4. Τώρα κάποιος πληρώθηκε για να κάνει τάγκραμ το λογότυπο της ΝΔ; ΠΟΣΟ;
ΥΓ5. Από τον Αλαφούζο ρε Κούλη; Από τον Αλαφούζο;
****************************
Τυχαίες συναντήσεις …σήμερα ο Θάνος Ραφτόπουλος
****************************
Στη φωτογραφία: Τάγκραμ ιδέας Κούλη Μαρέβα με κομμάτια θρύψαλα γενικότερα στο πνεύμα Μητσοτάκη σπάστα όλα κι ένα άλλο λογότυπο που …κάτι μου θύμισε.
