γράφει ο Δρ. Παναγιώτης Καρκατσούλης.
Η Διαύγεια ανήκει σ’ εκείνες τις μεταρρυθμίσεις τις οποίες, αν και πολλοί εμίσησαν, εδραιώθηκε, διότι ανταποκρίθηκε στο αίτημα της πλειοψηφίας των Ελλήνων πολιτών να γνωρίζουν που δαπανούν τα λεφτά τους οι κρατικοί αξιωματούχοι. Αντίστοιχη μεταρρύθμιση ήταν ΚΕΠ τα οποία, επίσης, πολλοί προσπάθησαν να κλείσουν, άλλοτε με επιθετικές ενέργειες εναντίον τους κι άλλοτε δια της πλαγίας, δημιουργώντας ποικίλα όσα εμπόδια στην εφαρμογή τους. Για το αντικειμενικό σύστημα προσλήψεων και το ΑΣΕΠ ισχύουν, επίσης, τα ίδια. Οι διάδοχοι του Α. Πεπονή προσπάθησαν, στην πλειοψηφία τους, να δημιουργήσουν «παραθυράκια» μέσω των οποίων θα ακυρωνόταν η ratio του νόμου, δηλαδή, η καταπολέμηση του πελατειακού κράτους
Οι ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ έχουν, όμως, προσπαθήσει, όσο καμία άλλη προηγούμενη κυβέρνηση να εκριζώσουν και τις τρεις αυτές μεταρρυθμίσεις. Μέχρι τώρα, όμως, εκτός από την επιθετική ρητορική και τις πλαγιοκοπήσεις τους δεν το έχουν καταφέρει. Το «κάστρο των μεταρρύθμίσεων» – για να παραφράσω τον κ. Πολάκη- αντέχει. Οι εναπομείναντες υποστηρικτές των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ που βρίσκονται στην αναμονή για «να φάνε», όπως γλαφυρά απέδωσε τις προθέσεις τους ο επικεφαλής τους, δεν έχουν πετύχει, ακόμη, τον σκοπό τους. Η Διαύγεια τους ενοχλεί γιατί δεν επιτρέπει σε κανέναν επίδοξο «φαταούλα» να ορμήσει στον κρατικό κορβανά ανενόχλητος. Παρά τις συνεχείς επιθέσεις εναντίον της, ήδη από τις πρώτες ημέρες της διακυβέρνησής τους δεν κατάφεραν να την ακυρώσουν στον πυρήνα της.
Οι προσπάθειές τους δεν τελεσφόρησαν ούτε και στις αλλεπάλληλες πρωτοβουλίες που πήραν για την αλλοίωση του ρόλου του ΑΣΕΠ. Με τις συνεχείς παρεμβάσεις τους επιχείρησαν, αφ’ ενός, να δημιουργήσουν κομματικές πλειοψηφίες σε μια ανεξάρτητη αρχή στην οποία δεν επικρατεί η κουλτούρα των κομματικών αντιπαραθέσεων και, αφ’ ετέρου, να φορτώσουν στο ΑΣΕΠ πολιτικές αποφάσεις και ευθύνες που ανήκουν στους ίδιους. Παρά το ότι η Αρχή κάμφθηκε στην υπόθεση των εργατών καθαριότητας και «ξέπλυνε» την κυβέρνηση, η συνοχή και η αξιοπιστία της δεν έχουν ακόμη τρωθεί.
Με τα ΚΕΠ ακολούθησαν μια διαφορετική στρατηγική, εκείνη της εγκατάλειψης. Στον κυβερνητικό κομβο «Ερμής» εξακολουθούν οι διαδικασίες που μπορούν να διεκπεραιωθούν ηλεκτρονικά να μην υπερβαίνουν τις εκατό. Κατά τα λοιπά, η κυβέρνηση κόπτεται υπέρ της καινοτομίας και της ηλεκτρονικής διακυβέρνησης ενθυλακώνοντας εκατοντάδες εκατομμυρίων για την προώθησή τους.
Ο κοινός τόπος όλων αυτών των επιθέσεων είναι ο σοσιαλιστικός παράδεισος στον οποίο θέλουν να μας οδηγήσουν, με ή χωρίς την θέλησή μας. Εκεί, η μονοκρατορία του κόμματος θα δίνει λύσεις σε όλα τα θέματα. Μόνον αυτοί θα ερμηνεύουν αυθεντικά την βούληση του λαού. Ως εκ τούτου, οι θεσμοί, οι αρχές και οι διαδικασίες που διασφαλίζουν την ισότητα και την αξιοκρατία, δεν χρειάζονται. Στην προσπάθεια αυτή, όμως, θα αποτύχουν. Διότι, εν τέλει, ο λαός τον οποίο επικαλούνται ως υπέρτατο κριτή των επιλογών τους είναι υπέρ των μεταρρυθμίσεων που κατοχυρώνουν και εμβαθύνουν τον φιλελεύθερο χαρακτήρα της Πολιτείας μας και εναντίον των εχθρών τους.
Το κείμενο αυτό δημοσιεύτηκε και στην εφημερίδα «Φιλελεύθερος»
