Ένα σχέδιο με μεταρρυθμίσεις, με συγκεκριμένα μέτρα, κοστολογημένο, εφικτό και κυρίως «ταιριαστό» στις ιδιαιτερότητες και τις ανάγκες της κοινωνίας μας. Ένα σχέδιο εν τέλει πειστικό προς τα έξω, που θα αντικαταστήσει το επαχθές μνημόνιο και θα στείλει μήνυμα βούλησης και εργασίας όλης της κοινωνίας για έξοδο από το αδιέξοδο της ύφεσης.
Από την άλλη πλευρά ο ΣΥ.ΡΙΖ.Α. δίνει σήμερα μάχες οπισθοφυλακών για να μην αλλάξει τίποτε στην Ελλάδα. Για να μείνει η χώρα δεμένη στις ίδιες εμμονές, στις ίδιες αγκυλώσεις, στις ίδιες αντί-αναπτυξιακές και οπισθοδρομικές στρεβλώσεις, που την έφεραν ως εδώ. Με το πρόγραμμα του ο κ. Τσίπρας καλλιεργεί την ψευδαίσθηση, πως η Ελλάδα μπορεί να επιστρέψει στην ανάπτυξη με τις δικές της δυνάμεις. Παραβλέπει στην προσπάθεια αυτή τον αναγκαίο ρόλο των ευρωπαϊκών πόρων, που για χρόνια στήριξαν και την ανάπτυξη της χώρας με μεγάλα έργα υποδομών, αλλά και το εθνικό εισόδημα των πολιτών, είτε με τις χρηματοδοτήσεις προγραμμάτων, που άνοιγαν θέσεις εργασίας, είτε βεβαίως με τις απευθείας ενισχύσεις προς συγκεκριμένες επαγγελματικές ομάδες, όπως οι αγρότες μας.
Η θεωρία συμφώνα με την οποία η μονομερής καταγγελία της δανειακής σύμβασης δεν θα σταθεί εμπόδιο στην συνέχιση της δανειοδότησης της Ελλάδας δεν έχει σχέση με την πραγματικότητα. Στις συνθήκες, που έχουν διαμορφωθεί, μια τέτοια επιλογή θα οδηγούσε σε έξοδο από το Ευρώ, σε διεθνή απομόνωση και σε πολύ χειρότερα δεινά από αυτά που ζούμε. Η λύση μπορεί να προκύψει με την ουσιαστική τροποποίηση του Μνημονίου ως προϊόν μιας ειλικρινούς επαναδιαπραγμάτευσης για να μείνουμε στο Ευρώ, να στηριχτούμε από τους Ευρωπαίους Εταίρους μας και να βγούμε από την κρίση με ανάπτυξη. Όπως από την πρώτη στιγμή ο Αντώνης Σαμαράς υποστήριξε και η Ευρώπη πλέον είναι πρόθυμη να συζητήσει.
