γράφει ο Λάρκος Λάρκου.
Η πολιτική διαπάλη στην τουρκοκυπριακή κοινότητα έχει περιεχόμενο-και ονοματεπώνυμα! Ο νυν «υπεξ» Κ. Οζερσάι ετοιμάζεται να διεκδικήσει τη θέση του ηγέτη των τ/κ στην ψηφοφορία το 2020. Ο Μ. Ακιντζί, από τις δηλώσεις και τις κινήσεις του δείχνει να δηλώνει «παρών».
Ο Κ. Οζερσάι μιλά «για ένα μοντέλο εταιρικής συνεργασίας των δύο κοινοτήτων πριν από τη λύση, σε μια σειρά από ζητήματα, μεταξύ των οποίων και του φυσικού αερίου».
Ο Μ. Ακιντζί απάντησε στον Κ. Οζερσάυ λέγοντας ότι «ο χρόνος οδηγεί σε μόνιμη διαίρεση του νησιού. Ασφαλώς και δεν μπορεί να ισχυριστεί (ο ΚΟ) ότι αντιτίθεμαι στη συνεργασία, επειδή είμαι αυτός που συνειδητοποίησε πρώτος την ανάγκη συνεργασίας μετά το 1974. Στη συνέχεια ήρθε ο πολεοδομικός σχεδιασμός και στις δύο πλευρές της Λευκωσίας. Και τώρα, αν η ε/κ πλευρά δεν είχε βάλει εμπόδια, η λειτουργία των κινητών τηλεφώνων και στις δύο πλευρές και η μόνιμη σύνδεση των δικτύων ηλεκτρικής ενέργειας θα ήταν νέα πεδία συνεργασίας». Στη συνέχεια έθεσε το ερώτημα στον Κ. Όζερσάι «εάν θα πρέπει να περιοριστούν μόνο σε επίπεδο συνεργασίας και αν θα πρέπει να σταματήσουν να προσπαθούν, για το δίκαιο και το λογικό, για την ειρήνη. Θα πούμε στον σύμβουλο που διορίστηκε από τον Γ.Γ. Γκουτέρες ότι η ομοσπονδιακή λύση τελείωσε, συζητούμε μόνο το μοντέλο συνεργασίας μεταξύ δύο κρατών; Με αυτό το μήνυμα, θέλω να απευθυνθώ και στην ελληνοκυπριακή κοινότητα. Αν δεν μπορούμε να μοιραστούμε δίκαια αυτό το νησί και τις ευλογίες του, θα το μοιραστούν άλλοι».
Οι δυνάμεις ανάμεσα στην τ/κ κοινότητα που θέλουν επίλυση εκφράζονται από τον Μ. Ακιντζί. Οι δηλώσεις και οι ενέργειές του αποδεικνύουν ότι είναι ο πιο συνεπής τ/κ πολιτικός στις προσπάθειες για την επίλυση του κυπριακού με βάση τα ψηφίσματα του ΟΗΕ. Λογικό είναι να υποθέσει κανείς ότι ήδη διαθέτει την υποστήριξη του ΡΤΚ και του δικού του κόμματος της Κοινοτικής Δημοκρατίας.
Από την άλλη, δυνάμεις που αδιαφορούν για την λύση ή και προτιμούν ως λύση το υπάρχον status quo, συγκροτούνται γύρω από τον Κ. Οζερσάυ. Ο νυν «υπεξ» ηγείται του Κόμματος του Λαού με ποσοστό γύρω στο 15%. Σε περίπτωση που το πρώτο σε απήχηση δεξιό Κόμμα της Εθνικής Ενότητας (ΚΕΕ) υποστηρίξει τον Κ. Όζερσάυ ως κοινό υποψήφιο ΚΕΕ-ΚΛ, τότε αποκτά ένα αριθμητικό πλεονέκτημα στην κούρσα.
Κύκλοι στο τουρκικό υπεξ ποντάρουν στην ευελιξία που διαθέτει ο Κ. Όζερσάυ, και δυσανασχετούν με αυτόν τον «ξεροκέφαλο» Μ. Ακιντζί που δεν αλλάζει την άποψή του για την ομοσπονδιακή λύση, παρά τις προτροπές Τσαβούσογλου σε σύσκεψη ενώπιον όλων των τ/κ κομμάτων πριν σχεδόν ένα χρόνο. Είναι αρκετή η εύνοια της Τουρκίας για να νικήσει ο Όζερσάυ; Ασφαλώς όχι! Τα στοιχεία δείχνουν άλλα. Η Άγκυρα παρείχε πλήρη και ανοικτή στήριξη στον ηγέτη της τ/κ αριστεράς Μ. Α. Ταλάτ στην ψηφοφορία για ηγέτη της τ/κ κονότητας το 2010. Έχασε. Η Άγκυρα εμφάνισε με δημοσιεύματα στον τουρκικό τύπο, τον ντενκτασικής γραμμής Ν. Έρογλου ως συνωμότη με την Εργκένεκον. Νίκησε. (περισσότερα για το θέμα αυτό στο ηλ. βιβλίο «Οι Τουρκοκύπριοι σε αναζήτηση», www.larkoslarkou.org.cy )
Στην ε/κ κοινότητα τα πράγματα δεν μπορούσαν να ήταν χειρότερα. Η παγερή αδιαφορία του Ν. Αναστασιάδη για το μέλλον των συνομιλιών δεν έχει προηγούμενο στην ιστορία του κυπριακού. Όταν η ε/κ ηγεσία ανοίγει τον ασκό του Αιόλου για λύση με βάση τα «δύο κράτη» και όταν ο Μ. Ακιντζί δέχεται πιέσεις γιατί παρεμένει συνεπής με τις αρχές του, είναι λογικό να υποθέσει κανείς ότι η νυν ε/κ ηγέτης ροκανίζει το χρόνο με την ελπίδα να φύγει από τη μέση ο Μ. Ακιντζί. Θεωρώ ότι η τακτική Αναστασιάδη (εξάντληση της πενταετίας του με παιχνίδι με το χρόνο, προσχηματικές αναφορές για δήθεν αποκεντρωμένη ομοσπονδία, εξοβελισμός πλαισίου Γκουτέρες), εξυπηρετείται με τη συνεχή προσπάθεια για φθορά της εικόνας του Μ. Ακιντζί και έτσι να μπορεί να καταγγέλει έναν Όζερσάυ με πιο άνετο τρόπο!
Ο Μ. Ακιντζί θα διεκδικήσει ακόμα μια φορά την ηγεσία των τ/κ; Στο πρωτοχρονιάτικο μήνυμά του, ξεχωρίζω δύο σημεία:
Πρώτο, «η τ/κ πλευρά συμπεριφέρεται δραστήρια για την λύση, αναπτύσσει προτάσεις και ανησυχεί για τον χρόνο που χάνεται, κι αυτό επειδή είναι η πλευρά που είναι ο μεγαλύτερος όμηρος του status quo».
Δεύτερο: «Η τ/κ κοινότητα είναι μια κοινότητα ανεκτική, που δείχνει σεβασμό στην διαφορετική άποψη, δεν βλέπει την βία ως μέσον πολιτικής…Μαζί με την αναζήτηση λύσης στο κυπριακό είναι ένα λαός που φροντίζει και για την δική του εσωτερική ειρήνη. Παράλληλα είναι μια κοινότητα που αγκάλιασε την αρχή της εκκοσμίκευσης του Αττατούρκ και κατάφερε να μείνει μακριά από τα θρησκευτικά κράτη. Αυτές τις αξίες τους πρέπει να στηρίξουν οι τ/κ. Όλοι πρέπει να σεβαστούν αυτά τα χαρακτηριστικά των τ/κ».
Αυτό το διπλό μήνυμα, λέει πως οι πιθανότητες να διεκδικήσει ξανά την ηγεσία των τ/κ είναι σημαντικές. Ωστόσο, το χρονικό διάστημα μέχρι τότε, (Απρίλης 2020) είναι μεγάλο και οι συνθήκες, ως συνήθως, πολύπλοκες…
