Ξέρουμε από πριν ότι αποκλείεται να εκλεγεί πρόεδρος της Νέας Δημοκρατίας ο Άδωνις για πολλούς λόγους. Ακόμα και ο ίδιος το γνωρίζει αυτό και προτάσσει ως επιχείρημα ότι η συμμετοχή του είναι επιβεβλημένη για να ακουστεί μία διαφορετική άποψη. Στην πραγματικότητα το γιατί κάποιος κατεβαίνει υποψήφιος ενώ δεν έχει καμία πιθανότητα να εκλεγεί το γνωρίζουμε όλοι, είναι το λεγόμενο και ως «κόλπο Αβραμόπουλος». Κατεβαίνεις υποψήφιος και αναβαθμίζεσαι. Πριν ήσουν στέλεχος; Τώρα είσαι δελφίνος. Πριν ήσουν δελφίνος; Τώρα είσαι βαρώνος! Πριν ήσουν βαρώνος; Τώρα είσαι αντιπρόεδρος του κόμματος! Για φαντάσου πόσο παραπάνω κόπο θα έκανες για να αναρριχηθείς τόσο ψηλά μόνο με την αξία σου…
Ξαφνικά λοιπόν, από εκεί που ο Άδωνις ήταν απλά ένας από τους πολλούς Βουλευτές και Υπουργούς που έχει βγάλει η Νέα Δημοκρατία, έγινε ο σημαντικότερος ρυθμιστής της εκλογικής αναμέτρησης. Μπορεί να μην ελέγχει πολλές ψήφους, αλλά είναι ο μόνος υποψήφιος που εκφράζει –έστω και κουτσά στραβά- έναν ολόκληρο χώρο, την καθόλου κεντρώα και ίσως ακραία δεξιά, αυτό που εξευγενισμένα οι Βουλευτές της ΝΔ ονόμασαν «λαϊκή δεξιά».
Δείτε λοιπόν τι ωραία που παραμερίζονται ξαφνικά όλοι οι υπόλοιποι «λαϊκοί δεξιοί». Ο Αντώνης Σαμαράς, αυτός που θεωρείται από πολλούς «ο ηγέτης της λαϊκής δεξιάς» παρασκηνιακά μέχρι στιγμής στηρίζει τον Απόστολο Τζιτζικώστα, χωρίς όμως να θέλει να βγει και να τον υποστηρίξει φανερά, αφού καταλαβαίνει ότι περισσότερο ζημιά θα έκανε παρά θα βοηθούσε. Έτσι, ο μόνος τρόπος να υποστηριχθεί ο υποψήφιος των φιλοβασιλικών (ναι, γκουγκλάρετέ το αν έχετε απορίες, ή δείτε τι υποστηρίζει η Άννα Μισέλ Ασημακοπούλου) από τη «λαϊκή δεξιά» είναι μέσω των στελεχών της ΝΔ, με πρώτο και καλύτερο αυτόν που ελέγχει την όλη διαδικασία, τον Αντρέα Παπαμιμίκο.
Εκεί λοιπόν είχε πραγματικά πρόβλημα η υποψηφιότητα του Άδωνη και όχι στα λεπτά της καθυστέρησης. Θέτοντας υποψηφιότητα διχάζονται τα στελέχη της «λαϊκής δεξιάς» και πλέον τις περισσότερες ψήφους τις ελέγχει ο υποψήφιος με τον οποίο θα ταυτιστούν κατά τη διάρκεια της προεκλογικής εκστρατείας, ακόμα και αν δεν είναι σίγουροι ότι θα ήθελαν να τον ψηφίσουν. Ο Παπαμιμίκος δηλαδή χάνει τον ρόλο του ρυθμιστή από τον Άδωνη. Εσείς πως θα αντιδρούσατε αν σας έτρωγε τη θέση ο Άδωνις Γεωργιάδης;
Αυτός λοιπόν είναι ο μέσος Έλληνας, ο Αντρέας Παπαμιμίκος. Όταν κάτι δε μας συμφέρει, εκμεταλλευόμαστε τους κανόνες για να δικαιολογήσουμε την απόφασή μας. Μπορεί να λέει ο εργοδότης ότι με νόμο μειώθηκε το κόστος εργασίας σου ανά ώρα και να σου μειώνει τον μισθό, αλλά να μη σε έχει ασφαλισμένο επειδή δεν τον συμφέρει. Μπορεί να περιμένεις ώρες στην ουρά και να σηκώνεται ο υπάλληλος να φύγει επειδή έληξε το ωράριό του, αλλά να μην υπάρχει πρόβλημα που μιλούσε μισή ώρα στο τηλέφωνο και εξυπηρετούσε ενώ έπαιζε πασιέντζα-αράχνη στον υπολογιστή. Μπορεί να άργησε 8 λεπτά ο Άδωνις Γεωργιάδης και να ακυρώνεται η υποψηφιότητά του γιατί πρέπει η διαδικασία να τηρηθεί στο ακέραιο, αλλά μπορεί ταυτόχρονα η διαδικασία να επισπεύδεται σε κάποια βολικότερη ημερομηνία, αφού μας συμφέρει και μπορούμε να το δικαιολογήσουμε και, τελικά, έχουμε τη δύναμη να κάνουμε τέτοιες αλλαγές.
Φυσικά, μόλις άρχισε να υπάρχει πολιτικό κόστος για τον ίδιο και για τον υποψήφιο που είναι γνωστό ότι υποστηρίζει, τον Απόστολο Τζιτζικώστα, ξαφνικά άλλαξε η απόφαση και έγινε δεκτή η έφεση του Άδωνη, και μάλιστα κόντρα σε οποιονδήποτε κανονισμό. Λογική αντίδραση, αφού όπως είπαμε τον κανονισμό τον τηρούμε μόνο όποτε μας συμφέρει. Ε δε θα τελειώσει πολιτικά ο Παπαμιμίκος, ολόκληρος γραμματέας του κόμματος, για χάρη αυτού του Άδωνη!
Τελικά, σε τι διαφέρει άραγε ο Αντρέας Παπαμιμίκος από την Ζωή Κωνσταντοπούλου; Και εκείνη δεν τηρούσε μόνο τους κανονισμούς που τη συνέφεραν; Σε τι διαφέρει από τον γείτονα που κάνει το ίδιο; Σε τι διαφέρει από τον αστυνομικό που κάνει το ίδιο; Σε τι διαφέρει από το ίδιο το κράτος, που σου ζητάει μανιωδώς να πληρώσεις ό,τι του χρωστάς, και ας σου χρωστάει εκείνο περισσότερα χρήματα. Αυτοί είμαστε, έτσι μάθαμε και έτσι θα κάνουμε οι περισσότεροι από εμάς όταν βρεθούμε σε θέση εξουσίας.
Αν λοιπόν πιστεύετε ότι τα είδαμε όλα για το 2015 κάνετε μεγάλο λάθος. Είναι τόσο μικρός ο χαρακτήρας μας και τόσο μεγάλα τα γεγονότα που καλούμαστε να διαχειριστούμε που είναι σίγουρο ότι και πάλι θα βρεθούμε κατώτεροι των περιστάσεων. Τουλάχιστον μπορούμε να παρηγορούμαστε στο ότι θα βγάλουμε αρκετό γέλιο για τις επόμενες γενιές και τα βιβλία ιστορίας τους. «Πάει» θα λένε, «τους έφαγε τότε η πολύ φιλοσοφία»…
Φωτογραφία από papamimikos.gr
Για να διαβάσετε δωρεάν το βιβλίο του Δημήτρη Κοντογιάννη «Δεν έχουμε Δημοκρατία: Μια κάπως μποέμ απόδειξη για κάτι που όλοι λίγο-πολύ γνωρίζαμε», πατήστε εδώ!
