γράφει ο Μανώλης Πέπονας.
Είμαστε κάτοικοι μιας χώρας που δεν σέβεται ιδιαίτερα τα προϊόντα της.Τους Ολυμπιακούς Αγώνες, την τέχνη, τη δημοκρατία. Το αποδεικνύουν τα πρωτοσέλιδα των εφημερίδων και οι ψήφοι των εκλογών. Έχουμε το χειρότερο αθλητικό προϊόν και τη χειρότερη πολιτική σκηνή της Ευρώπης- αυτά δεν είναι μυστικά. Τα προβλήματα μεγαλώνουν όμως, όταν η ακραία πολιτική και το γήπεδο γίνονται ένα.
Πριν λίγα χρόνια, ποδοσφαιριστής χαιρέτησε ναζιστικά μετά την επίτευξη τέρματος. Μετά από ορισμένες γελοίες δικαιολογίες, παραδέχθηκε το λάθος του. Η καριέρα του είχε ήδη αρχίσει να καταρρέει, ενώ η ιστορική ομάδα του υποβιβάστηκε την ίδια σεζόν. Σήμερα αγωνίζεται σε μικρομεσαία ομάδα του ελληνικού πρωταθλήματος, προσπαθώντας να αποτινάξει τη στάμπα του ναζί και οικοδομώντας ο προφίλ του νεαρού
ανόητου.
Λίγο αργότερα, Αλβανός παίκτης ομάδας της Θεσσαλονίκης φωτογραφήθηκε περιχαρής να φοράει μπλουζάκι του UCK. Για όσους δεν γνωρίζουν, επρόκειτο για τρομοκρατική οργάνωση, με σκοπό την απελευθέρωση του Κοσσόβου και την ένωσή του με την Αλβανία, η οποία ευθύνεται για εγκλήματα πολέμου και εγκλήματα του κοινού ποινικού δικαίου. Ούτε αυτός γνώριζε -σύμφωνα με τις δηλώσεις του- τί ήταν αυτό που φορούσε. Ο συγκεκριμένος μέσος παρέμεινε στην ομάδα του και μετά από μια μικρή αργία, συνέχισε κανονικά να αγωνίζεται.
Πέρυσι, αλβανικής καταγωγής Ελβετός ποδοσφαιριστής, σχημάτισε με τα δάχτυλα το σήμα της Μεγάλης Αλβανίας. Αυτός είχε το θάρρος να το παραδεχθεί, όχι όμως και να αναφέρει πως μέρος του οράματος των ομοϊδεατών του είναι η ενσωμάτωση στην Αλβανία μέρους της Ελλάδας. Δεν τιμωρήθηκε ποτέ, όπως και δεν τιμωρήθηκε συμπατριώτης του που έκανε την ίδια κίνηση πριν λίγες εβδομάδες.
Οι παραπάνω αθλητές είναι γνωστοί, αν και οι συμπεριφορές και όχι τα τα ονόματά τους έχουν σημασία. Το ίδιο και οι ομάδες τους. Κανένας δεν πλήρωσε πραγματικά τις συνέπειες των πράξεών του. Κι εδώ δεν μιλάμε απλά για πολιτική. Ο ένας χαιρετούσε όπως οι κατακτητές που
αιματοκύλισαν τη χώρα πριν από μερικές δεκαετίες. Ο δεύτερος φόρεσε μπλούζα τρομοκρατικής οργάνωσης. Και οι άλλοι έμοιαζαν να επικροτούν αποσχιστικές τάσεις στη χώρα που αγωνίζονται. Δεν ήξεραν; Και λοιπόν;
Για ποιο λόγο η επικίνδυνη βλακεία είναι υπεράνω του νόμου; Τα προβλήματα των ελληνικών γηπέδων είναι πολλά και γι’ αυτό δεν ευθύνονται μόνο οι ποδοσφαιριστές. Απλά θα περίμενε κανείς από αυτούς μεγαλύτερη σύνεση. Πληρώνονται -και μάλιστα αδρά- για να κλοτσούν μια μπάλα. Τίποτα περισσότερο και τίποτα λιγότερο. Όχι για να πολιτικολογούν ή να γίνονται εκπρόσωποι εθνικιστικών- αλυτρωτικών κινημάτων. Δεν έχει κανείς νοήμων σήμερα τους ποδοσφαιριστές ως πρότυπα, αλλά αυτό δεν σημαίνει πως οι πράξεις τους δεν έχουν αντίκτυπο. Και ευτυχώς, οι αντιδράσεις των οπαδών απέδειξαν -έστω και χλιαρά- πως δεν συμφωνούν με τέτοιες πράξεις. Οι διοικήσεις και οι πειθαρχικές επιτροπές θα ασχοληθούν κάποια στιγμή με το θέμα;
