γράφει ο Δημήτρης Κοντογιάννης.
Στις 26 Μαΐου λοιπόν, φίλοι μου που πανηγυρίζετε, ένας στους 4 Έλληνες βγήκε από το σπίτι του, πήγε στο εκλογικό του κέντρο και αποφάσισε να ψηφίσει Αλέξη Τσίπρα. Μετά από μια σειρά γιγαντιαίων, πρωτοφανών αποτυχιών σε Ελλάδα και Ευρώπη και μία αδιανόητη για άλλους καιρούς ρητορική, πείστηκαν και ξαναδιάλεξαν Αλέξη Τσίπρα. Ένας στους 4. Και εμείς πανηγυρίζουμε.
Από αυτούς τους έναν στους 4, κάποιοι αποφάσισαν να σταυρώσουν τον αριστερό αγωνιστή Πέτρο Κόκκαλη και να τον στείλουν στην Ευρωβουλή. Ο Πέτρος Κόκκαλης μπορεί να πάει στην Ευρωβουλή. Και εμείς πανηγυρίζουμε.
Η ίδια κάλπη έδειξε ότι ένας στους δέκα ψήφισε κάποια εκδοχή ακροδεξιάς, είτε τους νεοναζί της Χρυσής Αυγής, είτε του Βελόπουλου με τα αυτόγραφα του Ιησού, είτε μικρότερα κόμματα στυλ Κρανιδιώτη. Ένας στους δέκα, και εμείς πανηγυρίζουμε.
Ανάμεσα σε όλα τα άλλα, από 20.000 συμπολίτες μας ψήφισαν τον Αρτέμη Σώρρα, αυτόν τον καταδικασμένο εγκληματία με τις χλαμύδες και τα δισεκατομμύρια που έβαλε σε μπελάδες κοσμάκη υποσχόμενος δήθεν ότι θα του πλήρωνε τα χρέη.
Ένας στους εκατό ψήφισε για Ευρωβουλή τον νυν Δήμαρχο Μαραθώνα Ηλία Ψινάκη, παρά την αδιανόητη αποτυχία του στο Μάτι.
Στην Αττική, ένας στους 5 ψήφισε Ρένα Δούρου, πάρα τους νεκρούς στο Μάτι και τη Μάνδρα.
Στην Πελοπόννησο, ένας στους 3 ψήφισε Πέτρο Τατούλη, με τις σκιώδεις αναθέσεις έργων στον αδερφό του και τις υποσχέσεις του για διαστημικό τουρισμό, δημιουργία τράπεζας από λεφτόδεντρα και κατοχύρωση ΑΟΖ.
Και εμείς πανηγυρίζουμε;
Για το 10%;
Να θυμίσω ότι ο Καραμανλής έχασε με περίπου 10% από τον Παπανδρέου, που ως ΠΑΣΟΚ έχασε με πολύ πάνω από 10% από τον Σαμαρά, που έχασε με περίπου 10% από τον Τσίπρα. Ηχηρή σφαλιάρα, συμφωνώ, αλλά όχι αυτή που άξιζε στον χειρότερο Πρωθυπουργό της Μεταπολίτευσης. Όχι αυτή που θα βοηθούσε τους συριζαίους να θέσουν θέμα αρχηγού μια ώρα αρχίτερα, μήπως και τελικά υπάρξει μια φυσιολογική ηγεσία στο κόμμα τους και όχι μια ολιγαρχική παρέα δικτατορίσκων.
Δεν είναι όμως μόνο ο Τσίπρας ή η Δούρου το πρόβλημα. Δεν ξέρω αν το βλέπετε, αλλά αυτά τα αποτελέσματα μυρίζουν μπαρούτι. Η ευκολία με την οποία πείθουν οι λαϊκιστές όλων των χρωμάτων είναι μία συστημική αποτυχία. Ο Τσίπρας είναι μόνο η κορυφή του παγόβουνου. Μιχαλολιάκος, Βελόπουλος, Δούρου, Τατούλης, Σώρρας, Ψινάκης είναι τρανή απόδειξη ότι κάτι στο σύστημά μας δεν πάει καθόλου καλά.
Βλέπουμε από τα αποτελέσματα σε όλη την Ευρώπη ότι η μάχη με τον λαϊκισμό απέχει πολύ από το να κερδηθεί. Σε αυτή τη μάχη όμως, χρειάζεται να βοηθήσουμε ΟΛΟΙ. Πρέπει πρώτα οι ίδιοι οι ΣΥΡΙΖΑίοι να απαιτήσουν αλλαγή στρατηγικής και ρητορικής από το κόμμα τους, ακόμα και αν υπάρχουν μεγάλες εκλογικές συνέπειες -είναι πολύ σημαντικό αυτό, ο τόπος έχει μεγάλη ανάγκη έναν κανονικό ΣΥΡΙΖΑ απαλλαγμένο από Τσίπρες. Πρέπει να λειτουργήσει η δικαιοσύνη και οι νεοναζί να βρεθούν οριστικά πίσω από σίδερα, όπως τους αξίζει. Πρέπει η ηγεσία της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ να μη παρασυρθούν από τη γλύκα των εύκολων αποτελεσμάτων του λαϊκισμού. Και πρέπει όλοι μας να δουλέψουμε σκληρότερα για να αλλάξουμε τα ήθη μετά την τετραετία Τσίπρα θεωρούμε φυσιολογικά.
Σας ακούγονται όλα αυτά ουτοπικά; Κακώς. Τα ίδια ακριβώς αποτελέσματα δείχνουν ότι αν δουλέψουμε όλοι μαζί, μπορούμε να αρχίσουμε να διαλύουμε δυνάμεις που βασίζονται στην ακραία λαϊκίστικη ρητορική τους, όπως η νεοναζιστική Χρυσή Αυγή. Η ΧΑ δεν έπεσε μόνη της. Όλοι βάλαμε το λιθαράκι μας σε αυτό. Όλοι βοηθήσαμε να καταλάβουν οι πρώην ψηφοφόροι της τι ακριβώς είναι αυτό που πρεσβεύει, με συζητήσεις και διαφωνίες σε παρέες, σε καφενεία, στη δουλειά μας, στο ίντερνετ, ακόμα και με άγνωστους στο λεωφορείο ή τον δρόμο. Δεν εξαφανίστηκαν -δίπλα στους Βελόπουλου πήγαν- αλλά ακόμα και έτσι είναι μια μικρή νίκη.
Όπως λοιπόν ξηλώσαμε όλοι μαζί τη Χρυσή Αυγή, έτσι μπορούμε να ξηλώσουμε σταδιακά τον λαϊκισμό από όλα τα κόμματα. Με δουλειά, αγώνα, και διαρκή προσπάθεια.
Δεν τελείωσε καμία μάχη. Ούτε σε ένα μήνα από τώρα με τις εθνικές εκλογές θα έχει τελειώσει η μάχη. Μικρές νίκες είναι ευπρόσδεκτες, αλλά ως εκεί. Μέχρι να νικήσουμε λοιπόν τον κάθε Τσίπρα, Μιχαλολιάκο, Βελόπουλο, Δούρου, Τατούλη, Σώρρα και Ψινάκη δεν υπάρχει κανένας χώρος για εορτασμούς και πανηγύρια.
