Φυσικά δεν είμαι κριτικός τέχνης, ούτε διεκδικώ κάποιον ανάλογο τίτλο. Πιστεύω όμως στο δικαίωμα έκφρασης αυτών των ανθρώπων. Αλλά και ο ρόλος του κάθε Δήμου δεν είναι ρόλος κριτικού τέχνης, οπότε δεν μπορεί να αποφανθεί ως πως το ποιο έργο κοσμεί ή ρυπαίνει την πόλη με αποτέλεσμα να δαπανώνται αξιοσέβαστα ποσά προκειμένου να καθαρίζονται οι δημόσιες επιφάνειες για να ξαναζωγραφιστούν ή να βανδαλιστούν ανάλογα με την οπτική του καθένα.
Βλέποντας το ζήτημα με μια διαφορετική αντίληψη θα μπορούσε να διαμορφωθεί ένας τέτοιος χώρος έκφρασης που όχι μόνο να φιλοξενεί τις ανησυχίες των συγκεκριμένων καλλιτεχνών, αλλά και να τις ενθαρρύνει. Να προτρέπει δηλαδή στα νέα παιδία να εκφραστούν καλλιτεχνικά, με διαγωνισμούς, αξιολόγηση από καλλιτέχνες και γιατί όχι επιβραβεύσεις, μιας και τέτοια ανήσυχα πνέυματα κρύβουν τις περισσότερες φορές ευχάριστες εκπλήξεις.
Τα οφέλη θα είναι πολλαπλά. Πρωτοπορία, ελευθερία και δυνατότητα έκφρασης, επιβράβευση και από την άλλη πόλη καθαρή με ελάχιστο κόστος.
Για να διαβάσετε περισσότερα άρθρα του Κώστα Γκαβογιάννη, πατήστε εδώ!
