γράφει ο Δημήτρης Τζελέπης.
«Σαλβίνι σώσε μας» μπορεί να φωνάζουν πολλοί στην Ιταλία, μία Ιταλία που εδώ και δεκαπέντε μήνες έχει μία ετερόκλητη και αλλόκοτη κυβερνητική συμμαχία με τα Πέντε Αστέρια και την Λέγκα που ηγείται ο Σαλβίνι.
Ο Σαλβίνι, κάνοντας τις διακοπές του στα παράλια της Ιταλίας, είδε ότι ο κόσμος τον αγαπάει και όπως έγραφε και η Wall Street Journal «είναι ένας άντρας με κοιλίτσα, γυμνός», κοινώς ένας από εμάς. Προέτρεπε με την αθυροστομία του να μην λένε πολλά, αλλά να «στρώσουν τον κώλο τους και να δουλέψουν».
Γιατί όμως προέκυψε αυτή η ενδοκυβερνητική κρίση; Από τις ευρωεκλογές ο Σαλβίνι είδε ότι μπορεί να γίνει ο κυρίαρχος της πολιτικής σκηνής της Ιταλίας, έβλεπε ότι δημοτικότητά του ανεβαίνει όπως και το κόμμα του. Μέχρι που αποφάσισε να πυροδοτήσει την κρίση εν μέσω του καλοκαιριού.
Δεν είναι καθόλου αληθές ότι δεν συμφωνούν τα δύο κόμματα στην μεγάλη σιδηροδρομική κατασκευή Λυών-Τορίνου. Η διαφωνία ξεκινάει από το ότι ο Σαλβίνι θέλει να γίνει πρωθυπουργός.
Οι φωνές και οι οιμωγές ότι μπορεί η Αιώνια πόλη να καταληφθεί από τους Βανδάλους έχουν συγκλονίσει την Ευρωπαϊκή ένωση. Κανείς δεν το θέλει στην ΕΕ αυτή την στιγμή, γιατί η Γερμανία είναι σε ύφεση, το Brexit μοιάζει να κάθεται προς το no deal και ο εμπορικός πόλεμος ΗΠΑ-Κίνας είναι εδώ και με νέους δασμούς.
Η οικονομία της Ιταλίας όμως δεν έχει απλά φλερτ με την ύφεση, αλλά είναι ήδη σε ύφεση. Το χρέος της χώρας είναι δεύτερο μεγάλο μετά της Ελλάδας, με 130% του ΑΕΠ.
Ο Σαλβίνι τα ξέρει όλα αυτά. Είναι ένας πολιτικός που άρχισε την καριέρα του με συνθήματα κόντρα στο ευρώ, αλλά μετά άλλαξε πεδίο και εστίασε στο να αναφέρεται απαξιωτικά για τους μετανάστες. Αυτό του έδωσε αέρα στα πολιτικά του πανιά και έφτασε εδώ που έφτασε. Αλλά εάν γίνει πρωθυπουργός, δεν έχει κανένα ουσιαστικό σχέδιο για την σωτηρία του ιταλικού ευρώ και της ιταλικής οικονομίας εν γένει.
Ακόμη στην Ιταλία δεν έχουν προκηρυχθεί εκλογές. Η κυβέρνηση έχει κερδίσει λίγο, το Δημοκρατικό Κόμμα (PD) υπό τον Νικολά Τζινγκαρέτι είναι επιφυλακτικό για τις εκλογές, ενώ ο Ματέο Ρέντσι, πρώην ηγέτης του κόμματος πιστεύει ότι θα βγει κερδισμένος με τις εκλογές.
Ο Τζινγκαρέτι έθεσε όρους για να συμμετέχει στην κυβέρνηση, όπως να καταψηφιστούν όλοι οι μεταναστευτικοί νόμοι που πέρασε η κυβέρνηση, να βρεθεί κοινή φόρμουλα για τον προϋπολογισμό του 2020 και να μειωθούν σε 600 από 945 οι γερουσιαστές.
Παράλληλα, ο Ντι Μάιο λέει ότι μπορεί να συζητήσει με τον Σαλβίνι, εάν ο ίδιος το επιλέξει. Το οξύμωρο είναι ότι οι Βρυξέλλες θέλουν στην νέα κυβέρνηση τον Μπερλουσκόνι για να περιορίσουν τα Πέντε Αστέρια. Αλλά ο Σίλβιο το ξέκοψε και ζήτησε και αυτός με τη σειρά του να γίνουν εκλογές.
Ο Economist προειδοποίησε ότι μία κυβέρνηση Σαλβίνι θα είναι η πιο δεξιά κυβέρνηση στην ΕΕ από την εποχή του Φράνκο. Καθόλου ευοίωνο για το μέλλον της Ιταλίας και της Ευρώπης.
Σαλβίνι, «basta cosi».
