γράφει ο Λουκάς Γεωργιάδης.
Στη Δημοκρατία, ο ρόλος της αξιωματικής αντιπολίτευσης αποτελεί τον καταλύτη για την παραγωγή πολιτικής, την κατάθεση καινοτόμων και δημιουργικών προτάσεων και τον γόνιμο διάλογο για την προώθηση μεταρρυθμίσεων. Αυτά συμβαίνουν στις κανονικές χώρες όπου οι πολιτικές δυνάμεις προσαρμόζουν την ατζέντα τους στην πραγματικότητα και όχι στη φαντασιακή ουτοπία ή φαντασιοπληξία τους.
Το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης και ο αρχηγός του, συνεχίζουν να πολιτεύονται ανώριμα. Έχουν ταυτιστεί με το περιθώριο, με τρομοκράτες, με μολοτοφάκηδες, με μπαχαλάκηδες, με τον κατ΄ εξακολουθήσιν παρασιτισμό. Δεν συνειδητοποίησαν ποτέ το άλμα που έκαναν το 2015. Κυβέρνησαν και ζημίωσαν τη χώρα κατά 200 δισ. ευρώ και πλέον, αλλά μυαλό δεν έβαλαν. Ακόμη και ως υπεύθυνοι (;) κυβερνήτες του τόπου, μαζί με το μόρφωμα των Ανεξαρτήτων Ελλήνων, πολιτεύτηκαν ως… πειρατές της εξουσίας.
Τα ψέματα της εποχής του Συριζανελισμού ίσως είναι περισσότερα από όσα ακούστηκαν σωρευτικά στη μεταπολεμική Ελλάδα. Η «επένδυση» στο θυμικό του απογοητευμένου εκλογικού σώματος, λόγω της αναγκαστικής υπαγωγής στα μνημόνια, ήταν μια τακτική που απέδωσε για το «μαγαζί» των Τσίπρα-Καμμένου. Όταν, ο ελληνικός λαός αντελήφθη την απάτη των δύο τυχοδιωκτικών κομμάτων και των ηγεσιών τους ήταν ήδη αργά. Η ζημιά είχε γίνει. Το μόρφωμα των ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, τέσσερις μήνες μετά τις εκλογές του Σεπτεμβρίου του 2015 και αφού είχαν ήδη προκαλέσει τη μεγάλη ζημιά, άρχισε να «ξεφουσκώνει» δημοσκοπικά, διατηρώντας ωστόσο, την εξουσία. Η εκλογή του Κυριάκου Μητσοτάκη στην προεδρία της Νέας Δημοκρατίας τον Ιανουάριο του 2016, συνοδεύτηκε από μια ευδιάκριτη διαφορά στις δημοσκοπήσεις, η οποία αυξανόταν συνεχώς και επιβεβαιώθηκε σε 4 κάλπες μέσα σε ενάμιση μήνα το 2019.
Το πολιτικό κεφάλαιο-«φούσκα» του αρχηγού της αξιωματικής αντιπολίτευσης είχε ήδη σπαταληθεί. Τον πήρε χαμπάρι ο κόσμος μαζί με το υπόλοιπο… προσωπικό του «μαγαζιού», αλλά και τον κυβερνητικό του εταίρο Πάνο Καμμένο. Αλλά για τον τελευταίο, μάλλον πρέπει να έχουν τύψεις όσοι τον είχαν τόσα χρόνια στη Νέα Δημοκρατία και φυσικά όσοι τον ψήφιζαν. Οι Τσίπρας και Καμμένος εξελίχθηκαν σε πολιτικές «φούσκες», σαν αυτές του Χρηματιστηρίου Αθηνών το 1999. Κάτι σαν τα… Κλωστήρια Ναούσης, την ΙΜΑΚΟ, το Alter και το… κακό συναπάντημα! Ο κόσμος τους αγόρασε υπερτιμημένους και στο τέλος έμεινε με τα «χαρτιά στο χέρι!
Μετά τις αλλεπάλληλες ήττες του 2019, ο μοναδικός που επιβίωσε έχοντας ως στήργιμα το παλαιό ΠΑΣΟΚ του Ανδρέα Παπανδρέου, ήταν ο Αλέξης Τσίπρας, ως προερχόμενος από τον αριστερό χώρο. Ο Καμμένος πήγε… άψαλτος, καθώς οι λαϊκοδεξιοί ψηφοφόροι του, κατάλαβαν την… πατάτα που έκαναν και επανόρθωσαν. Ωστόσο, και σε αυτήν την περίπτωση το κόστος της… επανόρθωσης, δεν… διορθώνεται με τίποτα. Το ίδιο συνέβη και με όσους έφυγαν από τη Νέα Δημοκρατία το 2012 και πήγαν στη «»Χρυσή Αυγή», για να εκφράσουν τη διαμαρτυρία τους, αλλά έφαγαν και αυτοί τα… μούτρα τους. Η ανοησία όσων έφυγαν από τη Νέα Δημοκρατία για να πάνε πιο δεξιά, ήταν το δώρο για να έρθει στην εξουσία ο Τσίπρας και μαζί με τον… σύντροφο Καμμένο, να επιχειρήσουν όλα αυτά τα αίσχη που αποκαλύφθηκαν, αποκαλύπτονται και θα αποκαλυφθούν.
Μετά από τα παραπάνω, θα περίμεναν οι πιο πολλοί, έναν πιο προσγειωμένο Τσίπρα. Αντί να κοιτάξει να ωριμάσει, να διορθώσει τη ρητορική του, να κάνει αυστηρή αυτοκριτική για τα ψέματα του, εντούτοις παρέμεινε ένας… 44χρονος, για να θυμηθούμε και μια δήλωση του συνεπώνυμου ξαδέλφου το 2018. Η ημι-πιτσιρικαρία της Κουμουνδούρου, πλαισιωμένοι από… παλαιολιθικά τοτέμ της σχολής του Περισσού, δεν λέει να αλλάξει. Ή, μάλλον, δεν θέλει να αλλάξει. Το παλαιό 3% του ΣΥΡΙΖΑ έχει σχεδόν στο σύνολο του «μεταναστεύσει» και οι μόνοι που έχουν απομείνει είναι ένας στενός πυρήνας γύρω από τον… άχαστο της Κυψέλης. Το «μαγαζί» έμεινε όρθιο μετά τη μαζική «μετανάστευση» του σκληρού πυρήνα των ψηφοφόρων του παπανδρεϊκού ΠΑΣΟΚ προς τον ΣΥΡΙΖΑ. Είτε από αντιδεξιά σύνδρομα, είτε λόγω προσδοκιών για αναβίωση παλαιών… ένδοξων εποχών, ο μεγαλύτερος πυρήνας των ψηφοφόρων του παλαιού ΠΑΣΟΚ, παραμένει στον ΣΥΡΙΖΑ. Έφυγαν από ένα κόμμα εξουσίας και μετακόμισαν σε ένα… μαγαζί που ήθελε να αλώσει την εξουσία με θεσμικές εκτροπές, αντιθεσμικές πρακτικές, περισσή αλαζονεία, έπαρση και θράσος. Αυτό δεν τους πολυενδιαφέρει βεβαίως, εάν και εφόσον ένα τέτοιο κόμμα, εξασφαλίζει τον άρτον τον περιούσιον, μέσα από τη διαιώνιση κομμουνιστικών αντιλήψεων και καταστάσεων χυδαίας δημοσιουπαλληλίας και ελεειού παρασιτισμού.
Ο κόσμος σήμερα καταλαβαίνει ότι ο ΣΥΡΙΖΑ και ο Τσίπρας, δεν πρόκειται να αλλάξουν. Τουλάχιστον με βάση τα σημερινά δεδομένα. Και πραγματικά είναι κρίμα, να διαπιστώνει κάποιος την ταύτιση αυτού του ανθρώπου με ό,τι πιο αποκρουστικό υπάρχει σήμερα στην ελληνική κοινωνία. Δεν δικαιολογείται μετά από 53 μήνες πρωθυπουργίας και έχοντας συναντήσει κορυφαίες προσωπικότητες της ευρωπαϊκής και διεθνούς πολιτικής σκακιέρας, να συμπεριφέρεται μ΄ αυτόν τον τρόπο. Οικογενειάρχης με παιδιά σε ιδιωτικό σχολείο και με νοοτροπία… αφ΄ υψηλού αστού που ουδέποτε εργάστηκε, φιλοτέχνησε ένα πλασματικό λαϊκό προφίλ το οποίο κάποτε «πούλαγε». Στα χρόνια της διακυβέρνησης του, η Οδός Ηρώδου Αττικού ήταν ο καλύτερα φυλασσόμενος δρόμος σε παγκόσμια κλίμακα. Άλλωστε οι πρακτικές κομμουνιστικής καμαρίλας ήταν πάντοτε επιθυμητές στον χώρο της κομμουνιστικής Αριστεράς, όπως συνέβαινε στις εποχές Τσαουσέσκου και άλλων… υπέρλαμπρων ηγετών-συντρόφων.
Το προφίλ του Τσίπρα γκρεμίστηκε εντελώς όταν αγνόησε το πεζοδρόμιο γιατί είχε την ασφάλεια της προστασίας από δεκάδες αστυνομικούς. Επέλεγε να πάει στους τόπους όπου εκτυλίσσονταν τραγωδίες (Μάνδρα, Μάτι), μέρες αργότερα. Έκανε την… αγγαρεία του να πάει να (μη) δει τις καταστροφές στη Μάνδρα, αγναντεύοντας τον δοκιμαζόμενο Δήμο από την οριογραμμή Ελευσίνας–Μαγούλας. Και στο Μάτι, πήγε αφού οι σύντροφοι του είχαν ελέγξει το… ναρκοπέδιο. Πήγε σαν τον… κλέφτη και μετά από μερικές μέρες, μετέβη… συντετριμμένος στο κότερο μεγάλης εφοπλιστικής οικογένειας για να… πνίξει τον πόνο του! Αριστερός είναι ο άνθρωπος, δεν είναι κανένας αφελής…
Τα ψέμματα του Τσίπρα είναι περισσότερα και από τα νούμερα των μετρήσεων των… καρδιακών του παλμών! Αποτελεί τον καλύτερο χορηγό της κυβέρνησης και ουδείς μπορεί να προσδιορίσει εάν το κάνει επίτηδες ή αν είναι δέσμιος ισορροπιών και… απροσδιόριστων καταστάσεων εντός του «μαγαζιού» του. Βέβαια, η ευθυκρισία του και η προσαρμοστικότητα του, παρουσιάζουν σφάλματα και υπόκεινται σε οιωνεί αμφισβητήσεις. Για παράδειγμα το 1990, όταν κατέρρεε το ανατολικό μπλοκ, αυτό άνοιγε… καρτέλα στην ΚΝΕ! Το 2015 όταν όλοι του έλεγαν ότι διαθέτει «παπάκι» και δεν μπορεί να συγκρουστεί με… τρένο, αυτός άκουγε τον Βαρουφάκη και διάφορους άλλους απίθανους τύπους, οδηγώντας τη χώρα στα βράχια. Και πολύ καλά έκανε φυσικά με τη στροφή των… 360 μοιρών, γιατί αφού τα έκανε… μαντάρα, στο τέλος πρυτάνευσε η λογική και κατάλαβε ποια απόφαση έπρεπε να πάρει για τη χώρα. Ήξερε βέβαια, ότι σε διαφορετική περίπτωση, το τέλος του θα ήταν πολύ άδοξο και ίσως πρωτόγνωρα περιπετειώδες…
Σήμερα, ο Τσίπρας, ως επικεφαλής της αξιωματικής αντιπολίτευσης διολισθαίνει από το ένα λάθος στο άλλο. Και έχει απέναντι του τον Μητσοτάκη, έναντι του οποίου δεν κατάφερε ποτέ από το 2016 να αποσπαστεί έστω και κατά μισή μονάδα σε όλα τα επίπεδα σύγκρισης. Είτε ως Τσίπρας προς Μητσοτάκη, είτε ως ΣΥΡΙΖΑ προς Νέα Δημοκρατία. Δεν κατάλαβε τίποτα για το μπάχαλο στα πανεπιστήμια και για ποιους λόγους ψηφίστηκε η Νέα Δημοκρατία. Είναι πίσω από τις εξελίξεις και τον χλευάζει η συντριπτική πλειονότητα της κοινωνίας. Υποδαυλίζει τα πάθη στα πανεπιστήμια, ρέπει προς τη στήριξη των μπαχαλάκηδων, ενώ δεν είναι πλήρως ξεκάθαρη η προσέγγιση του σε ζητήματα προστασίας της δημόσιας υγείας ενόψει του κορωνοϊού.
Προσφάτως δε, ανέφερε ότι αναλαμβάνει το ρίσκο να αυξηθούν τα κρούσματα (άρα οι διασωληνωμένοι και οι νεκροί) από τις συγκεντρώσεις στους δρόμους για το νέο νόμο στα πανεπιστήμια. Μάλιστα, κατά τρόπο κουτοπόνηρο που απευθύνεται μόνο σε αφελείς και διανοητικά καθυστερημένους, απέδωσε τις ευθύνες στην κυβέρνηση. Μια κυβέρνηση, η οποία ψηφίστηκε το 2019, επειδή ακριβώς υποσχέθηκε ότι θα βάλει τέλος στην ανομία, στο μπάχαλο και στην αναρχοκομμουνιστική ασυδοσία. Άβυσσος η ψυχή των… άχαστων!
Στο θέμα της αντιμετώπισης της πανδημίας, ο Τσίπρας, δεν μαζεύει τα λουριά σε όλους αυτούς που λειτουργούν αντίθετα προς τις υποδείξεις των ειδικών. Γελοιοποιείται συνεχώς, καθώς οι εξελίξεις τον ξεπερνούν. Δεν έχει τι να πει και κυρίως δείχνει τόσο λίγος για να συμμετάσχει σε μια εκστρατεία ευαισθητοποίησης των πολιτών στο σκέλος της ατομικής ευθύνης. «Πιπιλίζει» την ίδια καραμέλα για τις ΜΕΘ, αλλά δεν λέει κουβέντα για όλους αυτούς που κάνουν την επαναστατική γυμναστική τους ή περιφέρουν την ψευτομαγκιά τους, αρνούμενοι να στηρίξουν μια προσπάθεια που αποτελεί ζήτημα ζωής και θανάτου. Όταν δεν καταδικάζεις αυτές τις ανεύθυνες μειοψηφίες και δεν τους ζητάς να… μαζευτούν, τότε γίνεσαι αυτομάτως ηθικός αυτουργός. Κάλλιστα, μπορεί να σε κατηγορήσει κάποιος ότι θέλεις να πάνε τα πράγματα από το κακό στο χειρότερο, για να αποκομίσεις πολιτικά οφέλη. Όμως και σε αυτό το επίπεδο, ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης έχει πάει… κουβά!
«Κερασάκι στην τούρτα» αποτελεί η υπόθεση του γνωστού σκηνοθέτη–ηθοποιού. Αν γνώριζε χρόνια το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης και είχε στοιχεία, τότε κακώς δεν ενημέρωσε την κυβέρνηση. Αν η κυβέρνηση είχε ενημερωθεί, τότε προφανώς και ευθύνεται αυτή όταν τοποθετεί σε δημόσια θέση, κάποιον για τον οποίο έχουν γίνει καταγγελίες. Αν μη τι άλλο, φυλάς τα ρούχα σου για να έχεις τα μισά και δεν προχωράς σε μια επιλογή που μπορεί να σε βάλει σε περιπέτειες. Όμως, τίποτα από τα παραπάνω δεν έχει συμβεί. Αντιθέτως, μετά από την κατάθεση στοιχείων και μήνυσης, οι αρχές κινήθηκαν ταχύτατα και η υπόθεση πήρε τον δρόμο της. Αλλά παρ΄ όλα αυτά, ο ΣΥΡΙΖΑ μας… τρολάρει. Διαπιστώνει συγκάλυψη! Ό,τι και να πεις γι αυτούς τους… ευλογημένους ανθρώπους, το πιθανότερο είναι ότι θα προκαλέσεις βλάβη στο νευρικό σου σύστημα! Και μέσα σε όλα αυτά, είχαμε τις γνωστές χυδαιότητες περί κόμματος παιδεραστών που απευθυνόταν στο κυβερνών κόμμα και οι οποίες καθοδηγούνταν ακούσια ή εκούσια, από επώνυμα και σε κάθε περίπτωση, άθλια υποκείμενα, προσκείμενα στον χώρο της αξιωματικής αντιπολίτευσης.
Ο Τσίπρας δεν έχει συνειδητοποιήσει πόσο μεγάλη ζημιά προκαλεί στον εαυτό του και στο κόμμα του. Πιστεύει ότι μέσα από τον φθηνό λαϊκισμό ότι θα ξαναβγεί στο προσκήνιο. Ποντάρει σε πίεση της κοινωνίας λόγω των συνεπειών της πανδημίας, για να έρθει πάλι και να υποσχεθεί Σεισάχθεια, τσάμπα ρεύμα και νερό και γενικώς… αμπέλια ατρύγητα! Αν διαβάσει κάποιος τις δημοσκοπήσεις και τη γενικότερη αίσθηση στην κοινωνία, τότε θα βγάλει το συμπέρασμα ότι ο Τσίπρας μπορεί να έχει ισχυρές ελπίδες ανάκαμψης, μόνο στην περίπτωση που ο Μητσοτάκης με το υπουργικό του συμβούλιο αποφασίσουν να κάνουν επί 24ώρου βάσεως τουλάχιστον δύο… χοντράδες, συμπεριλαμβανομένων των… ρεπό και των αργιών!
Όλα τα παραπάνω δεν έχουν να κάνουν με την υπεράσπιση του ενός ή του άλλου κόμματος. Όλα αυτά έχουν να κάνουν με την πολιτική διαχείριση και την υποκρισία, αλλά πολύ περισσότερο με τη χυδιαότητα των αρρωστημένων εγκεφάλων του διαδικτύου, που διάκεινται φιλικά προς την Κουμουνδούρου. Οι εξελίξεις στο κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης μας ενδιαφέρουν όλους και σε βάθος. Είναι ο άλλος πόλος εξουσίας και οφείλουμε να γνωρίζουμε κάθε στιγμή το στίγμα σε κρίσιμα θέματα. Και κάπου εκεί χάνει την… μπάλα ο ΣΥΡΙΖΑ. Έχουμε την πικρή εμπειρία του 2015-2019, η οποία αποτελεί βαρίδι για το κόμμα.
Όσο ο ΣΥΡΙΖΑ πάει κόντρα στην κοινωνία ή θεωρεί ως «λαό» τις ομάδες κρούσης και τους μπαχαλάκηδες, τόσο χαμηλότερα θα βυθίζεται στον βούρκο και στην ανυποληψία. Η ταύτιση με οτιδήποτε άρρωστο που βαπτίζεται «προοδευτικό», μόνο αρνητικά αποτελέσματα μπορεί να έχει για το συγκεκριμένο κόμμα και τον αρχηγό του. Τελικώς, η ΝΔ και ο κ. Μητσοτάκης, πρέπει να αισθάνονται πολύ τυχεροί που έχουν απέναντι τους τον ΣΥΡΙΖΑ! Τέτοιους «χορηγούς» και τόσο… φανατικούς υποστηρικτές, μία φορά στα χίλια χρόνια τους βρίσκεις. Άλλωστε, μία φορά στα χίλια χρόνια βγαίνουν… ηγέτες σαν τον Τσίπρα!
