γράφει ο Δημήτρης Τζελέπης.
Το 2019 δεν θα έχει μόνο εθνικές εκλογές, θα είναι πυκνό από εκλογικές αναμετρήσεις καθώς τον Μάιο θα διεξαχθούν οι ευρωεκλογές, οι δημοτικές και οι περιφερειακές. Οι μηχανές είναι στο φουλ για τις λίστες όλων των κομμάτων που τρέχουν να συμπληρώσουν το πάζλ των υποψηφιοτήτων στις εκλογές που έρχονται.
Μπορεί οι εθνικές εκλογές να είναι το διακύβευμα, αλλά μάχες θα δοθούν και στους δήμους αλλά και στις περιφέρειες εκεί που τα κόμματα θα μετρήσουν τις δυνάμεις τους. Ο ΣΥΡΙΖΑ έχει μεγάλη δυστοκία στα πρόσωπα για την Αθήνα, αλλά και στις άλλες περιφέρειες και ίσως κρυφτεί πίσω από υποψηφίους που προέρχονται από το ΠΑΣΟΚ. Είναι ενδεικτικό ότι δεν βρήκε πρόθυμους να κατέβουν, γιατί μάλλον όσους βολιδοσκόπησε αρνήθηκαν ευγενικά επειδή καταλάβαιναν ότι θα έμπαιναν σε μία μάχη που θα ήταν χαμένη. Ποιος άλλωστε μπαίνει σε έναν αγώνα για να χάσει;
Στον μεγαλύτερο δήμο της Ελλάδας, στον δήμο Αθήνας, ο ΣΥΡΙΖΑ δεν έχει βρει πρόσωπο, ακούστηκαν πολλά ονόματα, αλλά κανένα δεν προχώρησε. Περιμένουμε να δούμε την επιλογή του κ. Τσίπρα. Αλλά η μάχη στην Αθήνα έχει ξεκινήσει και μάλιστα θα είναι ενδιαφέρουσα. Μπακογιάννης και Γερουλάνος, δύο άτομα με ίδιες σπουδές, από μεγάλες οικογένειες, ο πρώτος από την οικογένεια Μητσοτάκη και ο δεύτερος από την οικογένεια Μπενάκη. Η μάχη μεταξύ τους προβλέπεται να είναι ωραία, με επιχειρήματα, με σωστές προτάσεις, με δομημένο λόγο αφού και οι δύο είναι πολιτικοί ήπιων τόνων και έχουν αυτό που αποκαλούμε πολιτικό πολιτισμό.
Οι δύο τους έχουν ξεκινήσει πόρτα-πόρτα, «door to door» που λένε και οι Αγγλοσάξονες. Κανείς δεν μπορεί να ξέρει ποιος θα κόψει πρώτος το νήμα. Η δημαρχία Καμίνη αφήνει πίσω της και κάποια καλά πεπραγμένα, όπως τον οικονομικό εξορθολογισμό του δήμου. Επίσης, ο Καμίνης δέχτηκε πολλά μπράβο, γιατί τα έβαλε με τους μπαχαλάκηδες και μάζεψε τα οικονομικά του Αθήνα 9.84, αλλά τα προβλήματα στην Αθήνα παραμένουν.
Ο Μπακογιάννης υπόσχεται ότι θα συγκρουστεί εάν χρειαστεί και με την κυβέρνηση. Ο ίδιος άλλωστε πιστεύει και το λέει ότι η τοπική αυτοδιοίκηση θα πρέπει να είναι ανεξάρτητη και η εκάστοτε κυβέρνηση δεν πρέπει να κόβει τα πόδια του δήμου ή της περιφέρειας. Ο Μπακογιάννης έχει εκφράσει κάποιες ενδιαφέρουσες απόψεις, οι οποίες εάν γίνουν πράξη θα έχουν ενδιαφέρον. Το ΕΜΠ που έχει πει ότι θα πρέπει να γίνει μουσείο εθνικής ιστορίας είναι μία καλή ιδέα, αλλά αυτό είναι σαν η πολιτεία να παραιτείται από το πρόβλημα που υπάρχει. Για την κάνναβη έχει πει ότι θα πρέπει να γίνουν κέντρα που θα γίνεται χρήση της. Πόσο έτοιμη είναι η κοινωνία της Αθήνας να το δεχτεί;
Πιστεύω ότι τελικά θα κερδίσει τις εκλογές αυτός που θα κερδίσει την εμπιστοσύνη των πολιτών και των κατοίκων της Αθήνας για θέματα της καθημερινότητας και θα πείσει ότι μπορεί να υπάρξει ηρεμία στο κέντρο της Αθήνας και μία τάξη.
Η Αθήνα έχει ένα καλό και ένα κακό. Το καλό είναι ότι έχει πολλές δυνατότητες για ανάπτυξη ώστε να καταστεί μία σύγχρονη Ευρωπαϊκή πρωτεύουσα, όπως οι υπόλοιπες της Ευρώπης και το κακό είναι ότι δεν ακούει κανείς, όλοι κωφεύουν και όλες οι δυνατότητες πάνε χαμένες.
Και μάλλον θα έχουν δίκιο κάποιοι που την χαρακτηρίζουν μία πρωτεύουσα βουτηγμένη στην μιζέρια και την ασχήμια. Όπως και ολόκληρο το κράτος μας, αντιπροσωπεύει αυτά τα δύο επίθετα.
Ο Δήμος Αθηναίων ή θα γίνει όπως του αξίζει και με τις δυνατότητες που έχει ή θα μείνει η Αθήνα μία πόλη με πολλές δυνατότητες χωρίς όμως να αξιοποιούνται.
Ο Μπακογιάννης λέει «Αθήνα ψηλά», ο Γερουλάνος «Αθήνα πρωτεύουσα ξανά». Το θέμα όμως είναι η Αθήνα να γίνει μία ευρωπαϊκή πρωτεύουσα.
Ζητάω πολλά;
