γράφει ο Νίκος Γκίκας.
Από τις αρχές Οκτωβρίου, τα νέα κρούσματα πολλαπλασιάζονται σε ολόκληρη την Ευρώπη. Η χώρα μέχρι πρότινος συνέχιζε να ισορροπεί επιτυχώς, λαμβάνοντας μικρά κάθε φορά ρίσκα τα οποία δυνητικά θα μπορούσε να ελέγξει. Πράγματι ισορροπούσε με επιτυχία, εφαρμόζοντας κανόνες ανάμεσα στο αναγκαίο άνοιγμα της αγοράς και των συνόρων και την ασφάλεια των πολιτών.
Ο χρόνος κύλισε, οι πολίτες επαναπαύθηκαν και αφέθηκαν από την πολύμηνη ταλαιπωρία. Το δεύτερο αυτό lock down ήταν αναπόφευκτο και πιθανά θα έπρεπε να είχε συμβεί νωρίτερα, αλλά οι συνέπειές του θα ήταν τρομερές.
Σήμερα ο στόχος διαφύλαξης είναι οι επερχόμενες εορτές. Τρομάξαμε να πειστούμε να χρησιμοποιήσουμε τη μάσκα και μάλιστα όχι όλοι. Βλέπεις, τα δικαιώματα των ελληναράδων υπερισχύουν των υποχρεώσεων. Σήμερα λοιπόν όλοι εκείνοι που θεωρούν πως στοχοποιούνται είναι προτιμότερο να κάνουν την αυτοκριτική τους. Περιοχές όπως τα Τρίκαλα, η Λάρισα, οι Σέρρες, η Κοζάνη και πόσες ακόμη περιφερειακές πόλεις είχαν δραματική αύξηση κρουσμάτων χωρίς συνωστισμούς σε ΜΜΜ.
Χώρες με πιο προηγμένα υγειονομικά συστήματα, χωρίς την εμπειρία μνημονίων και χρέους, γονάτισαν κυριολεκτικά και οδηγήθηκαν σε αυστηρές περιοριστικές επιλογές. Στην Ιταλία, σύμφωνα με δημοσιεύσεις στο επιστημονικό περιοδικό JAMA, (JAMA Intern Med. 2020;180(10):1345-1355.doi:10.1001/jamainternmed.2020.3539) η κατάσταση από την αθρόα είσοδο ασθενών στις ΜΕΘ ήταν δραματική, με θνητότητα από 16% έως 78% στις μεγαλύτερες ηλικίες. Το εύρος της θνητότητας εξαρτάται από πολλούς παράγοντες και το δίλημμά για τους κυβερνώντες ήταν προφανές: κλείνουμε τη χώρα ή αφήνουμε να πεθάνουν.
Τα ληφθέντα μέτρα είναι παραπλήσια με τις υπόλοιπες ευρωπαικές χώρες, Γαλλία, Γερμανία, Αγγλία, Βέλγιο, κα. διαφέροντας ως προς τις ιδιαιτερότητες της οικονομίας. Η κυβέρνηση αντιμετώπισε επιτυχώς το πρώτο κύμα μετάδοσης και επιτυχώς θα αντιμετωπίσει και το δεύτερο, αλλά η εμμονή των υποτιθέμενων προοδευτικών για τις επιπτώσεις της επιδημίας είναι προσχηματική. Ουδόλως πρότειναν εντατικοποίηση της ατομικής ευθύνης και υπευθυνότητας παρά ξιφουλκούν για διορισμούς, για τις καμπάνιες ενημέρωσης, για τις ΜΕΘ και εμπροσθοβαρή μέτρα. Επί των ημερών τους οι ΜΕΘ δεν έφταναν τις 500 όταν σήμερα είναι 1000 με επιπλέον προοπτική. Αντίστοιχα επί των ημερών τους η δημόσια δαπάνη για την υγεία έφτασε στο ιστορικό χαμηλό 5% του ΑΕΠ το 2019, από τα χαμηλότερα στην ΕΕ.
Πρόσφατα η ΕΕ αξιολόγησε την αποτελεσματικότητα των μέτρων στήριξης του πρώτου lock down επιβεβαιώνοντας πως η κυβέρνηση έπραξε σωστά, έχοντας πανευρωπαϊκά τις λιγότερες απώλειες στην ανεργία (2%) και χρήματα για το δεύτερο κλείσιμο.
Έχοντας αγκαζέ λοιπόν την τακτική της πλειοδοσίας, ο Αλέξης εκστόμισε για πολλοστή φορά κορώνες αναξιοπιστίας και προοδευτικές ανοησίες. Πασχίζει με κάθε τρόπο να μπει στο πολιτικό παιχνίδι που οι πολίτες τον εξοβέλισαν, βλέποντας την κρίση σαν ευκαιρία. Αλλά εκείνο που πραγματικά αποκρύπτει εξαιτίας του άκρατου λαϊκισμού είναι απλά ο ρεαλισμός. Και αυτή είναι η ουσιαστική διαφορά των πολιτικών ανδρών. Στην έγκαιρη ανάληψη της ευθύνης και όχι στις ετεροχρονισμένες ομολογίες αυταπάτης. Με ένα νόμο και ένα άρθρο λοιπόν για την αξιοπρέπεια και την ελπίδα…
