slideshow-3, Βουλευτές

Οι χριστιανικές ρίζες της Ευρώπης

Xristos-ekklisia-Iisous-stayros-keri-keria-kantilia

γράφει ο Μάξιμος Χαρακόπουλος.

Το πρόβλημα του μελλοντικού προσανατολισμού της Ευρώπης, άρρηκτα συνδεδεμένο με την επιλογή των βασικών αξιακών στοιχείων που θα πρέπει να την ορίζουν, τίθεται διαρκώς εδώ και δεκαετίες. Ωστόσο, σήμερα έχει λάβει ακόμη πιο επείγουσα διάσταση η διατύπωση συγκεκριμένων απαντήσεων. Παρά το γεγονός ότι η ευρωπαϊκή ήπειρος και ιδιαιτέρως ο χώρος της Ευρωπαϊκής Ένωσης εξακολουθεί να αποτελεί μια όαση δημοκρατίας, ελευθερίας της σκέψης και της έκφρασης, ειρηνικής συμβίωσης και συνεργασίας πολλών και διαφορετικών εθνών, με υψηλό, κατά μέσο όρο, επίπεδο διαβίωσης, ταυτοχρόνως έχουν συσσωρευθεί αρκετά προβλήματα που υπονομεύουν την ενότητά της και την εμπιστοσύνη των πολιτών προς αυτό το πρωτοποριακό για την παγκόσμια ιστορία πείραμα. Η οικονομική κρίση, λόγω και της μετατόπισης της παγκόσμιας παραγωγικής δραστηριότητας στα ανατολικά, η αύξηση των ανισοτήτων μεταξύ βορρά και νότου, αλλά και μεταξύ των πολιτών κάθε κράτους, η προβληματική διαχείριση των τεράστιων μεταναστευτικών ρευμάτων, αλλά και η σύσταση της σύγχρονης ευρωπαϊκής ταυτότητας κάνουν επιτακτική μια συλλογική «ενδοσκόπηση» και έναν ανανεωμένο ευρωπαϊκό «αυτοπροσδιορισμό».

Υπ’ αυτό το πρίσμα, η ΕΕ υπό την κοινή προεδρία των θεσμικών της οργάνων, δηλαδή της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου και του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, έχει συστήσει μια πλατφόρμα για την ανταλλαγή απόψεων των πολιτών των κρατών μελών της και για την προβολή δράσεων που αφορούν τη γενικότερη προβληματική περί του Μέλλοντος της Ευρώπης.

Ανταποκρινόμενη άμεσα σε αυτήν την πρόσκληση η Διακοινοβουλευτική Συνέλευση Ορθοδοξίας αφιέρωσε τις εργασίες της Γενικής της Συνέλευση, που διεξήχθη στην Γεωργιούπολη Αποκορώνου Χανίων από τις 22 έως τις 25 Ιουλίου, με τη συμμετοχή δεκάδων Ορθοδόξων βουλευτών από 17 χώρες και εκπρόσωπων πολλών διεθνών Οργανισμών στο ζήτημα “Το μέλλον της Ευρώπης, το μέλλον του κόσμου μετά την πανδημία”. Πρόκειται για την απαρχή ενός ανοιχτού διαλόγου, στον οποίο θα επιδιώξουμε να αναδείξουμε τη φωνή του κοινοβουλευτικού χώρου.

Όπως, διαπιστώθηκε και στη διάρκεια των εργασιών της Γενικής μας Συνέλευσης, από το σύνολο των συνέδρων, ένα από τα σημαντικότερα ελλείματα της σύγχρονης Ευρώπης είναι η, σε κρίσιμο βαθμό, απώλεια των βασικών της πολιτισμικών και αξιακών πυλώνων, επί των οποίων οικοδομήθηκε ο ευρωπαϊκός πολιτισμός. Ένας από τους βασικούς αυτούς πυλώνες είναι η χριστιανική της παράδοση. Κάθε εξίσωση για το ευρωπαϊκό μέλλον που δεν λαμβάνει υπόψη της αυτόν τον καθοριστικό για την διαμόρφωση της ευρωπαϊκής ταυτότητας παράγοντα, όπως άλλωστε και την αρχαία ελληνική γραμματεία, η οποία επίσης δέχεται εσχάτως ποικίλες επιθέσεις, καταλήγει σε αναγκαστικό αδιέξοδο. Χωρίς τα βασικά συστατικά του ο ευρωπαϊκός πολιτισμός θα πάψει να είναι ευρωπαϊκός και μάλλον θα πάψει να είναι και διακριτός πολιτισμός. Η απόπειρα να κοπούν οι ρίζες του ευρωπαϊσμού θα έχει ως τελικό αποτέλεσμα να μαραθούν οι ανθοί του ευρωπαϊκού δέντρου, και το ίδιο να ξεραθεί.

Το ζήτημα της χριστιανικής ταυτότητας της Ευρώπης είχε τεθεί και κατά το παρελθόν, όταν καταρτιζόταν το Σύνταγμα της Ευρώπης το 2005, όμως ορισμένα ευρωπαϊκά κράτη της Δυτικής Ευρώπης ήγειραν ενστάσεις και η αναφορά στις ευρωπαϊκές χριστιανικές ρίζες παραπέμφθηκε στις καλένδες, καθώς θεωρήθηκε ότι θα αποτελούσε εμπόδιο στη διεύρυνση της ΕΕ με την ένταξη σε αυτή χωρών με μουσουλμανικούς πληθυσμούς, όπως η Τουρκία ή την ενσωμάτωση μουσουλμάνων μεταναστών. Η Δ.Σ.Ο. θεωρεί ότι η ευκαιρία που χάθηκε τότε, μας δίνεται εκ νέου για να χαρτογραφήσουμε και πάλι τις χριστιανικές συντεταγμένες της Ευρώπης. Μια διαδικασία που μπορεί να μας οδηγήσει σε μια «ευρύτερη» και «βαθύτερη» Ευρώπη. Άλλωστε, σήμερα όλο και περισσότεροι κατανοούν την αδυναμία πλήρους ένταξης στην ΕΕ χωρών όπως ο εξ ανατολών μας γείτονας, αλλά και τα προβλήματα που δημιουργούνται από την αδυναμία ενσωμάτωσης προσφύγων και μεταναστών που δεν ενστερνίζονται τις ευρωπαϊκές αξίες.   

 

Προηγουμενο ΑρθροΕπομενο Αρθρο

Ο Μάξιμος Χαρακόπουλος, Βουλευτής Λαρίσης της Νέας Δημοκρατίας είναι συγγραφέας και ιστορικός ερευνητής.
Γεννήθηκε στη Λάρισα το 1968. Κατάγεται από τα Βούναινα, ένα από τα προσφυγικά χωριά της Λάρισας, που έστησαν ερχόμενοι στην Ελλάδα με την ανταλλαγή του ΄24 ξεριζωμένοι πρόσφυγες από την Καππαδοκία. Είναι παντρεμένος με τη γιατρό Λίζα Κόντου με την οποία έχουν δύο γιούς.
Σπούδασε Κοινωνιολογία στο Πάντειο Πανεπιστήμιο Κοινωνικών και Πολιτικων Επιστημών.
Το 1991 έγινε δεκτός για μεταπτυχιακές σπουδές στο Ινστιτούτο Πολιτικών Επιστημών του Πανεπιστημίου Κωνσταντινουπόλεως.

Το 2003 αναγορεύτηκε Διδάκτωρ Κοινωνιολογίας του Παντείου Πανεπιστημίου.

Υπηρέτησε τη στρατιωτική του θητεία ως έφεδρος αξιωματικός του Ελληνικού Στρατού.

Από το 1994 έως το 1997 διετέλεσε Αναπληρωτής Διευθυντής Πολιτικού Σχεδιασμού της Νέας Δημοκρατίας.

Το 1997, με απόφαση του προέδρου του κόμματος Κώστα Καραμανλή, τοποθετήθηκε Διευθυντής του Γραφείου Τύπου της Νέας Δημοκρατίας.

Το 2000 ανέλαβε καθήκοντα Διευθυντή Επικοινωνίας στο Κέντρο Πολιτικής Έρευνας και Επικοινωνίας (ΚΠΕΕ), την αρχαιότερη δεξαμενή σκέψης του φιλελεύθερου χώρου, ενώ εργάστηκε και ως δημοσιογράφος.

Εκλέχθηκε πρώτη φορά βουλευτής Λαρίσης της Νέας Δημοκρατίας στις εκλογές της 7ης Μαρτίου 2004 (2ος σε σειρά εκλογής). Στη συνέχεια, εκλέγεται στις εκλογικές αναμετρήσεις της 16ης Σεπτεμβρίου 2007 (1ος σε σειρά εκλογής), της 4ης Οκτωβρίου 2009 (1ος σε σειρά εκλογής), της 6ης Μαΐου 2012 (1ος σε σειρά εκλογής) και της 17ης Ιουνίου 2012 (επικεφαλής του ψηφοδελτίου).

Διετέλεσε μέλος της Κοινοβουλευτικής Αντιπροσωπείας της Ελλάδας στον ΟΑΣΕ και πρόεδρος της Ομάδας Φιλίας του ελληνικού κοινοβουλίου με το Αζερμπαϊτζάν και την Ιορδανία.

Το Δεκέμβριο του 2009 τοποθετήθηκε Γραμματέας Πολιτικού Σχεδιασμού της Νέας Δημοκρατίας.

Μετά τις εκλογές του Ιουνίου 2012 ορίστηκε από τον Πρωθυπουργό Αντώνη Σαμαρά Αναπληρωτής Υπουργός Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων. Από τη θέση αυτή υπηρέτησε μέχρι και τις 29 Μάρτιου του 2014, οπότε παραιτήθηκε λόγω της διαφωνίας του για το ζήτημα του γάλακτος.

Είναι μέλος των Επιτροπών: Παραγωγής & Εμπορίου και Ευρωπαϊκών Υποθέσεων.

Είναι συγγραφέας των βιβλίων: Ρωμιοί της Καππαδοκίας (κοινωνιολογική μελέτη, Ελληνικά Γράμματα 2003), Ενθύμιον Πανηγύρεως (λεύκωμα, Ελληνικά Γράμματα 2005), Δείγματα Γραφής (πολιτικά δοκίμια, Μεταίχμιο 2007), Εκ νεότητός μου (διηγήματα, βιβλιοπωλείον της ΕΣΤΙΑΣ 2011), Για την ταμπακιέρα… (πολιτικά κείμενα, αυτοέκδοση 2012).

Χρονογραφήματα και διηγήματά του έχουν δημοσιευθεί στον αθηναϊκό και περιφερειακό Τύπο.

Οι χριστιανικές ρίζες της Ευρώπης

γράφει ο Μάξιμος Χαρακόπουλος. Το πρόβλημα του μελλοντικού προσανατολισμού της Ευρώπης, άρρηκτα συνδεδεμένο με την επιλογή των βασικών αξιακών στοιχείων