Editorial

Η αόρατη κατάντια

 

Ας υποθέσουμε για λίγο ότι όλα όσα λέγονται αναφορικά με τους πολιτικούς –παρά το ότι είναι κυρίως εκτιμήσεις και υποθέσεις- είναι αλήθεια. Αυτό σημαίνει τρία πράγματα: πρώτον, κάποιοι πολιτικοί πήραν χρήματα από μία εταιρεία. Δεύτερον, οι πράξεις τους είχαν ως αποτέλεσμα να ζημιωθεί οικονομικά το Ελληνικό κράτος, κάτι το οποίο είχε αντίκτυπο στο σύνολο των πολιτών που δεινοπαθούν για να αρχίσουμε να βγαίνουμε από την οικονομική κρίση. Ειδικά όμως όταν μιλάμε για φάρμακα, αυτό δεν είναι καθόλου ελαφριά κατηγορία, αφού –τρίτον- μπορεί κυριολεκτικά να σημαίνει ότι ορισμένοι συμπολίτες μας που δεν ήταν σε θέση να πληρώσουν το κόστος του φαρμάκου, πέθαναν για να κερδίσουν χρήματα κάποιοι πολιτικοί και μία εταιρεία. Το να αυξηθεί η τιμή ενός φαρμάκου προ κρίσης, τότε που είχαμε λεφτά, ήμασταν όλοι ασφαλισμένοι και βοηθούσαν παραπάνω τα ασφαλιστικά ταμεία, ίσως ήταν κάτι που μπορούσε σε έναν βαθμό να περάσει απαρατήρητο. Αλλά το να υπάρχει μία λανθασμένη τιμή εντός κρίσης σίγουρα για πολλούς ήταν μοιραίο.

Όπως καταλαβαίνετε, οι δύο τελευταίες είναι πολύ βαριές κατηγορίες. Για να ισχύουν όμως, πρέπει κάπως να αποδειχτούν. Πρέπει κάπως να φανεί ότι η Novartis έχασε αδικαιολογήτως χρήματα, τα οποία δεν πήγαν σε γιατρούς αλλά σε πολιτικά πρόσωπα, να συγκριθούν οι ημερομηνίες με το που ήταν τότε και τι ιδιότητα είχαν οι κατηγορούμενοι για να φανεί ότι ευσταθούν, να μιλήσουν τα ίδια τα άτομα που υποτίθεται ότι παρέδιδαν τα χρήματα, να φανεί τι όφελος είχε η ταιρεία και τι οι χρηματιζόμενοι πολιτικοί, κλπ. Είναι δηλαδή κάτι το οποίο είναι αρκετά πολύπλοκο και πρέπει να αφεθεί στα χέρια των ειδικών.

Εδώ λοιπόν είναι το αμάρτημα του Τσίπρα. Ποιοι είναι οι “ειδικοί” οι οποίοι είναι αρμόδιοι να αποφανθούν για το αν και ποιος είναι ένοχος; Είναι μήπως ο Παύλος Πολάκης; Είναι μήπως ο Κώστας Βαξεβάνης; Είναι μήπως η Βασιλική Θάνου; Ή μήπως είναι ο ίδιος ο Αλέξης Τσίπρας;

Προφανώς κανένα από τα προαναφερθέντα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι αρμόδιο, αφού δεν είναι αντικειμενικό. Ξέρετε ποιος είναι αντικειμενικός; Ένας δικαστής που έχει μπροστά του όλη τη δικογραφία, με όσα αποδεικτικά στοιχεία, όσα ελαφρυντικά και όσα άλοθι υπάρχουν. Προφανώς, θα σκέφτεστε, αυτό είναι αυτονόητο. Όχι, δεν είναι αυτονόητο. Έχει χυθεί πολύ αίμα για να μπορούμε να έχουμε δίκαιες δίκες, χωρίς την παρέμβαση του όποιου βρίσκεται στην εξουσία. Είναι ένα κεκτημένο, το οποίο απολαμβάνουμε οι ελεύθεροι πολίτες χάρη σε θυσίες και αγώνες και το οποίο δεν απολαμβάνουν άλλες πολύ μεγαλύτερες χώρες με ισχυρότερες οικονομίες από εμάς, όπως η Τουρκία και η Ρωσία. Είναι κάτι το οποίο, χωρίς καμία υπερβολή, πρέπει να είμαστε έτοιμοι να υπερασπιστούμε με το ίδιο μας το αίμα.

Μπορεί να σκέφτεστε ότι υπερβάλλω. Ας εξετάσουμε μαζί κάθε ενδεχόμενο, για να δούμε κατά πόσο γίνομαι υπερβολικός.

Έστω ότι ο Τσίπρας έχει σε όλα δίκιο. Τότε, αφού αυτό δεν προκύπτει από την υπάρχουσα δικογραφία, παρακρατεί πληροφορίες από κατηγορούμενους, άρα δεν έχουμε δίκαιη δίκη. Επίσης, αφού η κυβέρνηση επέλεξε να δώσει όλη αυτή τη δημοσιότητα στην υπόθεση ενώ ακόμα συνεχίζονταν οι καταθέσεις των μαρτύρων, από τα λίγα νομικά που καταλαβαίνω υποθέτω ότι υπάρχει σοβαρό ενδεχόμενο να θεωρηθεί ότι οι μάρτυρες προσέθεσαν λεπτομέρειες λόγω της επικαιρότητας, οπότε να είναι άκυροι οι μάρτυρες και να αθωωθούν όλοι όσοι κατηγορήθηκαν από αυτούς.

Επί πλέον, με τους χειρισμούς του ήταν 100% σίγουρο ότι θα μαθευόταν το όνομα κάποιου προστατευόμενου μάρτυρα, όπως άλλωστε και έγινε. Αφού όμως –θεωρητικά τουλάχιστον- υπάρχει λόγος να προστατεύονται οι συγκεκριμένοι μάρτυρες, απειλείται δηλαδή η ζωη τους, όταν ήταν απόλυτα σίγουρο ότι με τον τρόπο που χειρίστηκε την υπόθεση θα αποκαλυφθεί η ταυτότητά τους, δεν υπέγραψε ουσιαστικά την… «δολοφονία» τους; Μη ξεχνάτε άλλωστε τι γίνεται στην Αμερική, όπου το θέμα «προστατευόμενος μάρτυρας» το αντιμετωπίζουν όλοι σοβαρα: αν αποκαλυφθεί η ταυτότητα του μάρτυρα, ο μάρτυρας παθαίνει ένα “ατύχημα” και, τελικά, δεν υπάρχουν μάρτυρες για να γίνει η δίκη και αθωώνεται ο κατηγορούμενος.

Βέβαια στις ΗΠΑ υπάρχει μια πολύ σοβαρή και ίσως πολύμηνη διαδικασία για να επαληθευτεί ότι κάποιος πρέπει να είναι προστατευόμενος μάρτυρας, κατά την οποία πρέπει να πραθέσει αποδεικτικά στοιχεία ή να αποδείξει ότι ο ίδιος γνωρίζει κάτι επειδή το βίωσε –δηλαδή ότι είναι… μάρτυρας. Στην δική μας περίπτωση, πιο λογικό θα ήταν να ήταν προστατευόμενοι μάρτυρες τα άτομα που παρέδιδαν τα χρήματα και οι λογιστές της φαρμακοβιομηχανίας, παρά κάποιοι που απλά κάνουν εκτιμήσεις ή άκουσαν κάποιες φήμες. Αυτοί λοιπόν, γιατί δεν προστατεύτηκαν; Αν η δικαιοσύνη συνέχιζε να χειρίζεται αυτόνομα την υπόθεση χωρίς την επέμβαση του κάθε Τσίπρα, του κάθε Πολάκη και του κάθε Βαξεβάνη, γιατί να μη γινόταν το προφανές, το οποίο θα βοηθούσε και την υπόθεση; Γιατί να μην ήταν προστατευόμενοι μάρτυρες οι λογιστές;

Αν υπάρχει απειλή για τη ζωή αυτών των τριών μαρτύρων, γιατί να μην υπάρχει και απειλή για τη ζωή των λογιστών ή των κομιστών των χρημάτων; Γιατί να μην υπήρχε εκβιασμός και απειλές ακόμα και σε πολιτικά πρόσωπα; Γιατί είμαστε σίγουροι ότι δεν απειλήθηκαν οι ζωές Υπουργών; Άλλωστε ένας από τους κατηγορούμενους είπε ότι επεδίωκε ο ίδιος να είναι προστατευόμενος μάρτυρας. Με ποιο δικαίωμα αποφάσισε ο Αλέξης Τσίπρας ότι οι ζωές κάποιων θα γίνουν θυσία για να ανέβουν τα ποσοστά του κόμματός του; Συνειδητοποιείτε τη ζημιά που γίνεται από τον ίδιο τον Πρωθυπουργό μας στην δικαιοσύνη και στον τρόπο με τον οποίο δικάζονται τέτοιου είδους υποθέσεις;

Ακόμα χειρότερα, γιατί να έχει προτεραιότητα το πολιτικό και όχι το ιατρικό κομμάτι; Υπάρχουν 4000 γιατροί που χρηματίστηκαν από την Novartis και οι οποίοι συνεχίζουν ατιμώρητοι το έργο τους. Γιατί δεν προστατέψαμε τους λογιστές και τους κομιστές ώστε να μπορούν να κατονομάσουν και να αποδείξουν την ενοχή όλων αυτών των ιατρών; Γιατί δεν προστατέψαμε τους λογιστές για να καταδείξουν τον τρόπο με τον οποίο γινόταν η εκταμίευση και το ξέπλυμα του μαύρου χρήματος που λάμβαναν οι γιατροί και οι πολιτικοί; Πιστεύετε ότι τώρα που έχει μαθευτεί το όνομα ακόμα και μίας μόνο προστατευόμενης μάρτυρα, θα δεχτεί κάποιος να βάλει σε ρίσκο τη ζωή του ενώ δεν μπορούμε να του εγγυηθούμε την ανωνυμία του και μία ασφαλή ζωή στη συνέχεια; Θα δεχτεί κάποιος να καταθέσει σε μία αντίστοιχη υπόθεση διαφθοράς στο μέλλον, γνωρίζοντας ότι οι πολιτικοί μας θα βάλουν πρώτα το δικό τους μικροπολιτικό συμφέρον και μετά θα ασχοληθούν με το αν θα ζήσει ή όχι ο μάρτυρας;

Αν λοιπόν ο Αλέξης Τσίπρας γνωρίζει με σιγουριά την εμπλοκή πολιτικών προσώπων στο συγκεκριμένο σκάνδαλο, τότε ο ίδιος λειτούργησε ως… εκτελεστής μαρτύρων και εις βάρος της δικαιοσύνης για καθαρά κομματικό και προσωπικό όφελος, στερώντας τη δυνατότητα απονομής δικαιοσύνης αλλά και διεξαγωγής μιας δίκαιης δίκης για τους κατηγορούμενους -ειδικά στην περίπτωση που κάποιοι είναι ένοχοι και κάποιοι αθώοι.

Τι γίνεται όμως αν δεν γνώριζε ο Αλέξης Τσίπρας με βεβαιότητα την εμπλοκή πολιτικών προσώπων στην υπόθεση Novartis; Και εκεί έχουμε διαφορετικές περιπτώσεις.

Έστω, λοιπόν, ότι ο Αλέξης Τσίπρας γνώριζε ότι δεν υπάρχουν αποδείξεις για εμπλοκή πολιτικών προσώπων, αλλά παρόλα αυτά τους παρουσιάζει ως ένοχους. Τότε, αλήθεια, τι τον κάνει διαφορετικό από τον Μαδούρο ή τον Ερντογάν ή κάθε λογής δικτάτορα που επιδιώκει τον πολιτικό θάνατο των αντιπάλων του; Δεν είπε άλλωστε κορυφαίος Υπουργός του ότι «ας αποδείξουν ότι είναι αθώοι»; Τότε για ποια δικαιοσύνη, ποια δημοκρατία και ποια ελευθερία μιλάμε; Τζάμπα οι θυσίες, τζάμπα οι αγώνες και τζάμπα το αίμα που χύθηκε για να μπορούμε να έχουμε τη δικαιοσύνη που αξίζει σε ελεύθερους πολίτες.

Υπάρχει όμως και άλλη μία εκδοχή.

Έστω ότι δεν έχει ιδέα αν είναι ένοχοι ή αθώοι ή γενικά για το τι γίνεται και απλά ακολουθεί τα γεγονότα. Τότε μιλάμε για κάποιον που δεν έχει δόλο, όπως στις δύο προηγούμενες περιπτώσεις, αλλά είναι απλά ο ορισμός του ηλίθιου. Ο Δρ. Τσιπόλα στο διάσημο έργο του έλεγε ότι ηλίθιος είναι αυτός που με τις πράξεις του «προκαλεί ζημιά στον εαυτό του αλλά και στους γύρω του». Ναι, μιλάμε για τον ορισμό του ηλίθιου, το οποίο όμως σημαίνει ότι με τον ίδιο ηλίθιο τρόπο θα αντιδράσει και σε θέματα οικονομίας, άμυνας, μεταναστευτικού και λοιπά εθνικά θέματα. Θυμάμαι τον Γιάνη Βαρουφάκη που ισχυρίζεται πως είπε στον Τσίπρα «”Αγόρι μου είσαι εντελώς ηλίθιος”, μόνο που δεν είπα ηλίθιος.» και αναρωτιέμαι αν όντως είχε δίκιο. Αν ο Τσίπρας είναι απλά σαν μία τσούχτρα που δεν έχει έλεγχο στο που θα πάει και τι θα κάνει, απλά όταν έχει επαφή με ανθρώπους κάνει ζημιά στον εαυτό της και τους γύρω της.

Αυτή λοιπόν είναι η κατάντια μας. Όχι το ότι ο Πρωθυπουργός μας διαλύει την δικαιοσύνη που αποκτήσαμε με κόπο και με αίμα επειδή είναι ή δυνάμει «δολοφόνος μαρτύρων» ή δικτατορίσκος ή απλά ηλίθιος. Αυτά είναι γεγονότα τα οποία απέδειξα με λογικά επειχειρήματα. Η κατάντια είναι ότι έχω λογικά επιχειρήματα για να τεκμηριώσω ότι ο Πρωθυπουργός μας είναι ή «δολοφόνος μαρτύρων» ή δικτατορίσκος ή απλά ηλίθιος. Η κατάντια είναι ότι δεν είχαμε τη δομή να προστατευτούμε από αυτόν τον επικίνδυνο τύπο, ότι ο ίδιος δεν είχε τους συμβούλους να τον προστατέψουν από τον εαυτό του, ότι δεν υπάρχει καμία ουσιαστική αντίδραση εναντίον του και ότι για τις πράξεις του πιθανότατα δεν πρόκειται να έχει καμία απολύτως συνέπεια, λόγω ενός σχεδόν αστείου νόμου περί ευθύνης Υπουργών. Και μέσα σε όλα αυτά, θεωρούμε κάτι το φυσιολογικό τις παρεμβάσεις στη δικαιοσύνη αφού αυτός που κατηγορείται είναι ο Σαμαράς και ο Βενιζέλος, χωρίς να καταλαβαίνουμε ότι το έγκλημα που γίνεται όταν δεν τους αφήνουμε να δικαστούν όπως αρμόζει σε πολίτες μιας ελεύθερης χώρας είναι πολύ μεγαλύτερο από τα εγκλήματα που μπορεί να έκαναν στην οικονομία ή την Υγεία. Αυτή είναι η Ελλάδα μας και δεν φταίει ο Τσίπρας για την κατάντια μας. Φταίει ότι βρίσκει πολίτες και πολιτικούς που τον ανέχονται γιατί όσα κάνει τα θεωρούν πλέον φυσιολογικά.

Υ.Γ. 30 χρόνια μετά, όλη η Ελλάδα –μαζί και η δικαιοσύνη- γνωρίζει ότι υπήρξε σκάνδαλο Κοσκωτά, μόνο ο Ευάγγελος Βενιζέλος δεν λέει ακόμα να το καταλάβει (ή δεν θέλει να το καταλάβει επειδή διετέλεσε υπεράσπιση του Ανδρέα Παπανδρέου και μέσω της διαδικασίας αυτής αναδείχθηκε πολιτικά) . Ίσως να το έχει παράδοση, αφού ήταν από τους τελευταίους αν όχι ο τελευταίος που κατάλαβε ότι υπήρξε θέμα Άκη Τσοχατζόπουλου. Το να κατηγορείται όμως ότι χρηματίστηκε ως Υπουργός Οικονομικών την περίοδο που… δεν ήταν Υπουργός Οικονομικών είναι ολοσδιόλου ηλίθιο. Ήμαρτον, Google αυτοί οι άνθρωποι δεν έχουν;

Υ.Γ.2 Πολύ ευχάριστη η αναβάθμιση της Ελλάδας από τον οίκο Fitch σε Β. Ίσως σε μερικά χρονάκια να καταφέρουμε να φτάσουμε οικονομικά ανεπτυγμένες χώρες όπως τα Σκόπια, τα οποία έχουν αξιολογηθεί ως ΒΒ+. Με άλλα λόγια, όσο απέχουν τα Σκόπια από το να αξιολογηθούν ως μία ισχυρή οικονομία με Α-, τόσο απέχουμε εμείς από τα Σκόπια.

Υ.Γ.3 Ειλικρινά ανά διαστήματα νομίζω ότι πρέπει στον μέσο Έλληνα να εξηγούμε τα νούμερα με στραγάλια ή κάποια αντίστοιχη μονάδα μέτρησης. Είναι δυνατόν ο Βενιζέλος να χρηματίστηκε με 20.000€ και ο Άδωνις με 2.000.000; Είναι δυνατόν να ισχύουν και τα δύο ταυτόχρονα; Και αν ξοδεύτηκαν από την Novartis, όπως έγραψαν διάφορες φυλλάδες, δισεκατομμύρια για να χρηματιστούν οι πολιτικοί, μπορείτε να μαντέψετε πόσα χαρτονομίσματα είναι; Πόσο δύσκολο είναι να εκταμιευτούν και να «ξεπλυθούν»; Πόσο δύσκολο είναι να καλυφθεί μία τρύπα δισεκατομμυρίων σε μία επιχείρηση –όσο μεγάλη και αν είναι; Και, τελικά, πόσα λεφτά έβγαζε αυτή η εταιρεία για να μπορεί να ξοδεύει τόσα πολλά σε μίζες χωρίς να μπαίνει μέσα; Προφανώς κάποια ποσά είναι πιο ρεαλιστικά από άλλα και οι υπερβολές που γίνονται δεν σημαίνουν αυτόματα ότι κάποιος είναι αθώος, αλλά λίγο προσοχή στο τι γράφουμε και στο τι πιστεύουμε! Δεν είναι στραγάλια τα ρημάδια, λεφτά είναι!

 

 

 

Για να διαβάσετε δωρεάν το βιβλίο του Δημήτρη Κοντογιάννη «Δεν έχουμε Δημοκρατία: Μια κάπως μποέμ απόδειξη για κάτι που όλοι λίγο-πολύ γνωρίζαμε», πατήστε εδώ!

Προηγουμενο ΑρθροΕπομενο Αρθρο

Ο Δημήτρης Κοντογιάννης είναι ο διαχειριστής του apopseis.gr.

Η αόρατη κατάντια

γράφει ο Δημήτρης Κοντογιάννης.

Στην πραγματικότητα δεν υπάρχουν και πάρα πολλά να πεις για το σκάνδαλο Novartis. Είναι σίγουρο ότι κάποιοι γιατροί χρηματίστηκαν, η κυβέρνηση υποστηρίζει ότι το ίδιο έγινε και με κάποιους πολιτικούς, η αντιπολίτευση το αρνείται, και αυτό είναι όλο. Το να είναι (αν είναι) κάποιος πολιτικός διεφθαρμένος είναι διαχρονικά και παγκοσμίως μία υπερβολικά συνηθισμένη ιστορία και το όλο θέμα θα μπορούσε να είναι 4-5 γραμμές από ένα μελλοντικό βιβλίο ιστορίας, αν δεν υπήρχε στη μέση ο παράγοντας Αλέξης Τσίπρας. Μη με παρεξηγείτε, κάθε κόμμα που σέβεται τον εαυτό του πρέπει να προσπαθήσει να εκμεταλλευτεί μία υπόθεση διαφθοράς σε ένα αντίπαλο κόμμα. Το πρόβλημα είναι ότι ο τρόπος με τον οποίο γίνεται είναι χειρότερος ακόμα και από το ίδιο το σκάνδαλο Novartis.

Συνεχίζοντας να χρησιμοποιείτε την ιστοσελίδα, συμφωνείτε με τη χρήση των cookies. Περισσότερες πληροφορίες.

Οι ρυθμίσεις των cookies σε αυτή την ιστοσελίδα έχουν οριστεί σε "αποδοχή cookies" για να σας δώσουμε την καλύτερη δυνατή εμπειρία περιήγησης. Εάν συνεχίσετε να χρησιμοποιείτε αυτή την ιστοσελίδα χωρίς να αλλάξετε τις ρυθμίσεις των cookies σας ή κάνετε κλικ στο κουμπί "Κλείσιμο" παρακάτω τότε συναινείτε σε αυτό.

Κλείσιμο