γράφει ο Νικόλαος Χρ. Γκίκας
Η ρητορική είναι κυνική. Σας ακούμε, σας νιώθουμε, καταλαβαίνουμε την οργή σας. Εμπνευσμένη από τις διδαχές του Μακιαβέλλι, συγκαλύπτει την κρίση με προσχηματικό και υποκριτικό τρόπο. Τριάντα και πλέον χρόνια μετά την κατάρρευση του κομμουνισμού, η Ευρώπη δείχνει να μη θυμάται την εμπειρία του 20ου αιώνα. Η μη εκλεγμένη Ευρωπαϊκή Επιτροπή φαντασιώνει οράματα που δεν διαφέρουν καθόλου από τους ιδεολογικούς κολεκτιβιστές του περασμένου αιώνα.
Οι ευρωπαϊκές κυβερνήσεις, «εξουσιασμένες» από τις πράσινες ιδεολογίες, εισήγαγαν στην πρόσφατη ΚΑΠ αντιφατικά και παράλογα μέτρα εις βάρος των αγροτών, με υποχρεωτική αγρανάπαυση, ακατανόητα καλλιεργητικά πρότυπα και αυστηρούς περιορισμούς στην κτηνοτροφία ως ρυπογόνα, πρωτοστατούντος του αριστεροφιλελεύθερου Φρανς Τίμερμανς, ένθερμου υποστηρικτή της εργαστηριακής βιομηχανίας κρέατος.
Χωρίς προστασία της αγοράς για τα γεωργικά προϊόντα τρίτων χωρών, όπου δεν εφαρμόζονται εξίσου αυστηρά πρότυπα υγείας, προστασίας του περιβάλλοντος και καλής μεταχείρισης των ζώων, οι ευρωπαίοι αγρότες υστερούν σημαντικά στον ανταγωνισμό. Οι συμφωνίες ελεύθερου εμπορίου Ε.Ε.- Mercosur ανεστάλησαν μέχρι τις ευρωεκλογές, ενώ μια σειρά προϊόντων, υπό τις πιέσεις γαλλικών, γερμανικών και αμερικανικών λόμπι εισάγονται αδασμολόγητα από την εμπόλεμη Ουκρανία, παραβλέποντας τα προβλήματα στις χώρες της Ανατολικής Ευρώπης.
Με την άρση της αγρανάπαυσης να είναι αστεία για την ελληνική γεωργία των μικρών κλήρων, η αναδιάρθρωση των επιδοτήσεων της νέας ΚΑΠ, από τη βασική σε άλλες μορφές αγροτικής παραγωγής, δεν φτάνει στους μικροκαλλιεργητές, ενώ τα έξοδα παραγωγής πλέον είναι τεράστια. Ο αυταρχικός κανονιστικός ακτιβισμός αντιμετωπίζει τα επίχειρα των ολοκληρωτικών πράσινων ιδεολογιών που ο ίδιος κατασκεύασε.
Η αγροτική κρίση στην Ευρώπη φαίνεται πως συνδέεται με τις ακραίες ιδεολογίες της αποανάπτυξης και της περμακουλτούρας, που στοχεύουν στον περιορισμό της παραγωγής, σύμφωνα με τις οικολογικές ιδεοληψίες. Ιδεολογίες περιφρονητικές των κυρίαρχων ελίτ, που γεννούν ανασφάλεια και αστάθεια, επιφέροντας περαιτέρω φτωχοποίηση, κοινωνική και οικονομική οπισθοδρόμηση στην Ευρώπη.
Οι ευρωβουλευτές μας, ξορκίζοντας βέβαια τη χαλαρή ψήφο και την ακροδεξιά, ψήφισαν στο Ευρωκοινοβούλιο, εκτός του ΚΚΕ, συμφωνίες εξαιρετικά επιζήμιες για την ελληνική γεωργία. Σήμερα αλληλοκατηγορούμενοι ξιφουλκούν περί άλλων τυρβάζοντες, μεταφέροντας την ενοχή τους στην κλιματική κρίση και τον πόλεμο, ενώ τα είχαν κάνει όλα καλά, κατά τον Μεϊμαράκη στην εκδήλωση της τοπικής Δ.Ε.Ε.Π. Η υποκρισία ξεπερνάει κάθε όριο.
Η λύση στο αγροτικό ζήτημα, όπως και στο ενεργειακό, εστιάζει στην απομάκρυνση από τις λογής αλλοπρόσαλλές πράσινες ιδεολογίες των νεοφιλελεύθερων πολιτικών. Εάν δεν τη δώσουν οι πολιτικοί, είναι βέβαιο πως θα τη δώσουνε οι πολίτες στις ευρωεκλογές.
