Ελάχιστοι είναι αυτοί που εστιάζουν στην πραγματική ζημιά: τον ολοκληρωτικό εξευτελισμό του θεσμού του Προέδρου της Δημοκρατίας. Ήδη θεωρούσαμε ότι ο -θεωρητικά- ηγέτης του κράτους είναι παροπλισμένος. Πολλοί τον θεωρούν πολιτικό πάρκινγκ. Εδώ και καιρό έχουμε συμβιβαστεί με την ιδέα ότι μπορεί να γίνει εργαλείο εξανάγκασης εκλογών. Δεν εστιάζουμε καν στο ότι πέραν της κυβερνήσεως με τον Σταύρο Δήμα, μόνο τρεις βουλευτές πρότειναν κάποιον (τον Φώτη Κουβέλη) ως το άτομο που θα έχει την εξουσία να ακυρώσει τις νομοθετικές αποφάσεις της Βουλής. Δεν παραξενευόμαστε καθόλου με τη μη ανακοίνωση του προσώπου που θα προτείνει ο ΣΥΡΙΖΑ, διότι φτάσαμε να θεωρούμε λογικό το να αποτελεί ο αρχηγός του κράτους διαπραγματευτικό χαρτί στα χέρια του υποψήφιου Πρωθυπουργού. Είμαστε σίγουροι για το ότι όποιος και να προταθεί από κάποιο κόμμα, θα ψηφιστεί ευλαβικά και χωρίς αποκλίσεις από το 100% της αντιστοιχης κοινοβουλετικής ομάδας, όπως τώρα με τον Σταύρο Δήμα ή μετά τις εκλογές με το πρόσωπο που κάποια στιγμή θα μας ανακοινώσει ο ΣΥΡΙΖΑ.
Αλλά όλα αυτά, όσο και να υποτιμούν τον αρχηγό του κράτους, είναι νόμιμα. Σίγουρα κάποιος θα βρεθεί να υποστηρίξει με πλήρη σιγουριά ότι όλα όσα προαναφέρθηκαν είναι και ηθικά. Το σαμποτάρισμα όμως της ψηφοφορίας και ο βρώμικος τρόπος με τον οποίο επετεύχθη δεν είναι ούτε ηθικός, ούτε νόμιμος. Αν έγινε απόπειρα να εξαγοραστεί ψήφος βουλευτή υπέρ της εκλογής Προέδρου της Δημοκρατίας, προφανώς ήταν κίνηση για αλλαγή του αποτελέσματος για κομματικό συμφέρον. Αν έγινε προσπάθεια να φανεί ως απόπειρα εξαγοράς βουλευτικής ψήφου για να εκβιαστούν έμμεσα άλλες ψήφοι, και πάλι υπήρξε κίνηση για αλλαγή του αποτελέσματος για κομματικό συμφέρον. Και στις δύο περιπτώσεις υπήρξε επιχείρηση να αλλοιωθεί ένας θεσμός του Δημοκρατικού πολιτεύματος. Αν υπήρχε κάπου σε όλη αυτή την ιστορία και η απειλή ή η χρήση βίας, τότε θα μιλούσαμε για τον νομικό ορισμό της εσχάτης προδοσίας.*
Η κατρακύλα του πολιτεύματός μας δεν σταματά εκεί. Φτάσαμε στο σημείο οι ίδοι οι βουλευτές να απαξιώνουν συναδέλφους τους επειδή όπως ήταν υποχρεωμένοι από το Σύνταγμα θέλησαν να ψηφίσουν σύμφωνα με τη δική τους άποψη, απαξιώνοντας ταυτόχρονα και τον θεσμό τον οποίο υπηρετούν. Βέβαια, ο πλήρης εξευτελισμός του θεσμού του βουλευτή έχει ξεκινήσει πολύ νωρίτερα. Φρόντισαν για αυτό κάποιοι βουλευτές με τις πράξεις τους, τα περισσότερα ΜΜΕ με τη στάση τους και αρκετοί πολίτες με τους αντιπροσώπους που επέλεξαν. Πλέον όμως η εικόνα που μας παρουσιάζεται για αυτούς που έχουν δύο από τις τρεις εξουσίες στη χώρα μας είναι αρκετά συγκεκριμένη: εξαγοράζονται, υποκύπτουν σε εκβιασμούς, είναι κομματικά πρόβατα. Μετά τον εξευτελισμό του Προέδρου της Δημοκρατίας, της νομοθετικής και της εκτελεστικής εξουσίας έφτασε η οριακή στιγμή και για τη δικαστική. Αν η δικαστική εξουσία μπορέσει να καταδείξει ποιος πρόδωσε, τη χώρα σε αυτή την περίπτωση ίσως και να σωθεί το κύρος της, αλλά και όλων των προαναφερθέντων. Αν όχι, ποιο πολιτικό πρόσωπο θα μπορεί να αποδείξει ότι υπηρετεί πραγματικά την Πατρίδα του και όχι το κόμμα ή την τσέπη του;
Δημήτρης Κοντογιάννης
*Σύνταγμα της Ελλάδας, άρθρο 108: Όποιος επιχειρεί με βία ή απειλή βίας να καταλύσει, να αλλοιώσει ή να καταστήσει ανενεργό, διαρκώς ή προσκαίρως, το δημοκρατικό πολίτευμα που στηρίζεται στη λαϊκή κυριαρχία ή θεμελιώδεις αρχές ή θεσμούς του πολιτεύματος αυτού ή να αποστερήσει τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας ή αυτόν που ασκεί την προεδρική εξουσία, τον Πρωθυπουργό, την Κυβέρνηση ή τη Βουλή από την εξουσία που έχουν κατά το Σύνταγμα, τιμωρείται με κάθειρξη ισόβια ή πρόσκαιρη από δεκαπέντε ως είκοσι έτη.
