γράφει ο Νικόλαος Χρ. Γκίκας
Παλαιότερα μεσουρανούσαν οι αναδρομικοί φόροι του Σημίτη, οι περαιώσεις και οι φοροέλεγχοι στη δεκαετία. Επί Αλέξη, το εξοντωτικό νομοσχέδιο του Κατρούγκαλου, έβαζε και πάλι τις επαγγελματικές τάξεις στο στόχαστρο. Η ανικανότητα και αναποτελεσματικότητα του κράτους αναζητούσε πάλι αποδιοπομπαίους τράγους, απατεώνες, κλέφτες και φοροφυγάδες. Και επειδή συνεχώς αποτυγχάνουν σε αυτό, προσθέτουν δεκάδες γραφειοκρατικά προσκόμματα, εξωτερικούς παρόχους αναγκαστικών υπηρεσιών, προμήθειες POS, συνδρομές σε λογιστικά προγράμματα, προμηθευτές λογισμικού και λογής πάγια, προκειμένου να δυσκολέψουν το μικροεπιχειρείν.
Εν μέσω βέβαια χειροκροτημάτων και ευαγγελισμών περί ανάπτυξης του επιχειρείν και εκσυγχρονισμού του κράτους. Ωστόσο, η ελληνική αγορά είναι αντικειμενικά μικρή για να χωρέσει πολλές μεγάλες επιχειρήσεις, αλλά αρκούντως μεγάλη για να συντηρήσει πλήθος μικρών επιχειρήσεων που ενισχύουν τον ανταγωνισμό και μειώνουν την ανεργία. Άλλωστε με το στανιό συγχωνεύσεις δεν γίνονται. Έτσι ενώ η έλλογη δικαιοσύνη φόρου ορίζει να δίνεις για αυτό που έχεις, για τους κυβερνώντες είναι να πληρώνεις για όσα έπρεπε να είχες. Το κόκκινο πανί παρέμεινε βέβαια στην κυβέρνηση.
Και μετά είναι η ακρίβεια∙ διατροφή, ενέργεια, καύσιμα. Η στέγαση απλησίαστη. Το να μηρυκάζεις διαρκώς πως είναι εισαγόμενη, υποτιμάς τη νοημοσύνη των πολιτών. Με τιμές προϊόντων Δ. Ευρώπης και μισθούς Βαλκανίων δεν προχωράει το πράγμα. Νωρίτερα πάλι ο πρωθυπουργός εξοβέλιζε τους βουλευτές με επικοινωνιακές ατάκες και αλλοπρόσαλλά επιχειρήματα στην αποχή, συναγελαζόμενος με τους λογής δήθεν προοδευτικούς και τους αναζητούντες στην εύνοιά του, την ευκαιρία να τρυπώσουν στην κυβέρνηση. Όπερ και εγένετο. Αλλά οι πολίτες δεν ζητούσαν μια έμφυλη πλύση εγκεφάλου, ούτε την αρρωστημένη προπαγάνδα του ουράνιου τόξου. Εκ των υστέρων είναι τραγικό να παραδέχεται ένας πρωθυπουργός πως άκουσε πράγματα που δεν γνώριζε, για την κυβέρνηση και την κοινωνία. Αποτελεί ομολογία αποξένωσης από τους βουλευτές και την κοινωνία, αποκαλύπτοντας παρασιτικούς αυλοκόλακες που τροφοδοτούν την ιδεοληψία, την ψευδαίσθηση της υπεροχής, το σωτηριώδες καθήκον και την αλαζονεία.
Ένα περιβάλλον φαμφαρόνων που λέει στους απλούς ανθρώπους ότι είναι ηθικά ανεπαρκείς επειδή αντιτάσσονται στον αντίκτυπο της κοινωνικής αποσύνθεσης, της ανάρμοστης φορολογίας ή της παραγκώνισης συνηθισμένων εγκλημάτων. Η πολιτική όπως δεν περιχαρακώνεται στη στενή «προοδευτική» ορθοδοξία της νέας φιλελεύθερης ελίτ, ούτε περισσότερο μπορεί να υπάρξει χωρίς αξιακές προτάσεις, χωρίς την κυρίαρχη παραδοσιακή κοινή λογική. Μια ηχηρή προκαταβολή αποδοκιμασίας δόθηκε.
Για τον φιλοκυβερνητικό τύπο, η συνεδρίαση της Κοινοβουλευτικής Ομάδας της ΝΔ εξέφρασε απλώς παράπονα, γκρίνιες και πικρία. Η επικοινωνιακή προπαγάνδα πάνω απ’ όλα. Θα είναι ωστόσο τραγελαφική μια συγκατοίκηση και μάλιστα με την ανορθόδοξη δεξιά του «Κυρίου», ως ένας από εμάς.
