γράφει ο Βασίλης Βρανάς.
Εντύπωση μου προκαλεί η ελάχιστη προβολή που έλαβε η πρόσφατη είδηση για την αναγνώριση, από την πλευρά της Εκκλησίας της Ελλάδος, της εκκλησιαστικής αυτοκεφαλίας της Ουκρανίας! Η αυτοκεφαλία είχε ήδη αναγνωριστεί από το Οικουμενικό Πατριαρχείο (Δεκ. 2018) και η χθεσινή απόφαση της Ιεράς Συνόδου ήταν αναμενόμενη.
Ωστόσο, το ιδιαίτερο ενδιαφέρον, κατά τη γνώμη μου, έγκειται σε δύο σημεία:
1ον) Πώς ακριβώς θα αντιδράσει η Μόσχα, δεδομένου ότι, όπως ακούγεται, κορυφαίοι αξιωματούχοι της Εκκλησίας της Ρωσίας άσκησαν αφόρητες πιέσεις και απειλές σε ιεράρχες της Εκκλησίας της Ελλάδος; Να θυμηθούμε επίσης ότι, ο προϊστάμενος του τμήματος εξωτερικών υποθέσεων του Πατριαρχείου Μόσχας έχει κάνει λόγο για αντίποινα, αν αναγνωριζόταν η αυτοκεφαλία.
2ον) Στις επιφυλάξεις από μέλη της Ιεραρχίας, τα οποία εξέφρασαν την αντίρρησή τους στη λήψη απόφασης όπως οι μητροπολίτες: Πειραιώς, Κυθήρων, Ηλείας κ.ά. Συγκεκριμένα, ο Πειραιώς σε πρόσφατη συνέντευξή του είχε πει χαρακτηριστικά: «Η Ορθόδοξη Εκκλησία εργαλειοποιήθηκε, […] αυτό αποδεικνύεται από τις κατά καιρούς δηλώσεις κυβερνητικών στελεχών των ΗΠΑ.»
Με άλλα λόγια, πρόκειται για ένα κρίσιμο ζήτημα το οποίο, αφορά την Ελλάδα όχι μόνο σε εκκλησιαστικό, αλλά και σε πολιτικό επίπεδο, καθώς το ουκρανικό ζήτημα έχει ευρύτερες πολιτικές προεκτάσεις, αρκεί να θυμηθεί κανείς την κρίση στην Κριμαία το 2014. Εκκλησιαστική και πολιτική ηγεσία, οφείλουν να δουν σοβαρά και από κοινού το ζήτημα.
